ต่อไป »

[..เมื่อวานหลังจากทานมื้อเที่ยงที่กรุงชิงเสร็จ..คณะเราสามคนก็ออกเดินทางมาศรีพังงาครับ..คุณพงษ์พันธ์เป็นไดรเวอร์ส่วนผมเป็นเนวิเกเตอร์..วิ่งลัดเลาะผ่านสวนยางเลี้ยวลดคดเคี้ยวเป็นชั่วโมงกว่าจะออกมาถึงถนนเมน..เส้นทางผ่านบ้านตาขุนหรือเขื่อนรัชประภา(เชี่ยวหลาน)นั่นแหละ..แต่เมื่อผ่านเขาสกไปหน่อยก็เกิดอุบัติเหตุครับ....เราวิ่งอยู่ในเลนส์อยู่ดีๆ..แต่มีรถปิกอัพล้อมคอกที่กะบะท้ายบรรทุกทลายปล์ามมาจนสูงล้นคอกเลี้ยวซ้ายขึ้นถนนสวนทางมา..และจังหวะนั้นมันเหวี่ยงปล์ามทั้งทลายลงมาที่ถนนในขณะที่เราวิ่งผ่านพอดี..คุณพงษ์พันธ์เบรค..แต่ไม่ทันแล้วครับ..เสียงทลายปล์ามกระทบใต้ท้องรถดังสนั่น..ไอ้รถเจ้าของปล์ามเผ่นแน่บไม่มีการเหลียวมามองเลย..เมื่อหยุดรถได้เราสองคนลงรถไปดูว่ามีอะไรเสียหายบ้างมั้ย..ก็เห็นแค่รอยถลอกตรงแผ่นเหล็กกันแคร้งน้ำมันเครื่องและคานหน้านิดหน่อย..คือยังโชคดีที่มันไม่ได้กระดอนสูง..ไม่งั้นกระจังหน้าและหม้อน้ำคงไม่เหลือครับ.....วิ่งกันต่อ..มาบรรจบกับทางหลวงหมายเลข 4 (เพชรเกษม)ที่โคกเคียน..จากนั้นมุ่งหน้าขึ้นทางเหนือโดยผ่านอุทยานศรีพังงาที่เป็นเป้าหมายไปตอนราวสี่โมงครึ่ง..และวิ่งผ่าน"บ้านคุณตารีสร์อท"ที่เราจะนอนคืนนี้ไปอีกราวสิบกิโล..เพื่อจะไปหามื้อเย็นที่"คุระบุรีกรีนวิลล์"ตามที่คุณจวงรีเควสมา....แต่อนิจจา..เมื่อไปถึงสถานที่เงียบกริบไร้ผู้คน..และมีป้ายกระดาษติดไว้ว่าช่วงนี้ปิดบริการเพราะโควิด..กลับรถสิครับ..เพราะที่จริงมันมีร้านอาหารชื่อ"ครัวร่มไม้"อยู่ตรงข้ามถนนกับบ้านคุณตาเลย..เพียงแต่ผมไม่แน่ใจว่าเปิดบริการรึเปล่า..เมื่อมาถึงก็ได้เห็นว่าเปิดครับ..คณะเราจึงเข้าห้องพักอาบน้ำท่าแล้วจึงมาหามื้อเย็นที่นั่น..จากนั้นเข้านอนแต่หัววันกันเลย....เช้าตื่นหกโมง..ออกรถวิ่งย้อนทางเมื่อวานนี้ไปทางศรีพังงา..แวะหามื้อเช้ากันริมทางเพราะว่าครัวร่มไม้เค้าเปิดสิบโมงเช้าเรารอไม่ได้..เมื่อถึงศรีพังงาผมโทรหาน้องณรงค์แจ้งความประสงค์ว่าจะมาถ่ายแต้วแล้ว..น้องเค้าก็มาต้อนรับและบริการให้อย่างดี..จนคณะเราได้ถ่ายใบแรกนี้ตอน 07.20 น.]

..เมื่อวานหลังจากทานมื้อเที่ยงที่กรุงชิงเสร็จ..คณะเราสามคนก็ออกเดินทางมาศรีพังงาครับ..
คุณพงษ์พันธ์เป็นไดรเวอร์ส่วนผมเป็นเนวิเกเตอร์..วิ่งลัดเลาะผ่านสวนยางเลี้ยวลดคดเคี้ยวเป็นชั่วโมงกว่าจะออกมาถึงถนนเมน..
เส้นทางผ่านบ้านตาขุนหรือเขื่อนรัชประภา(เชี่ยวหลาน)นั่นแหละ..แต่เมื่อผ่านเขาสกไปหน่อยก็เกิดอุบัติเหตุครับ..
..เราวิ่งอยู่ในเลนส์อยู่ดีๆ..แต่มีรถปิกอัพล้อมคอกที่กะบะท้ายบรรทุกทลายปล์ามมาจนสูงล้นคอกเลี้ยวซ้ายขึ้นถนนสวนทางมา..
และจังหวะนั้นมันเหวี่ยงปล์ามทั้งทลายลงมาที่ถนนในขณะที่เราวิ่งผ่านพอดี..คุณพงษ์พันธ์เบรค..แต่ไม่ทันแล้วครับ..
เสียงทลายปล์ามกระทบใต้ท้องรถดังสนั่น..ไอ้รถเจ้าของปล์ามเผ่นแน่บไม่มีการเหลียวมามองเลย..
เมื่อหยุดรถได้เราสองคนลงรถไปดูว่ามีอะไรเสียหายบ้างมั้ย..ก็เห็นแค่รอยถลอกตรงแผ่นเหล็กกันแคร้งน้ำมันเครื่องและคานหน้านิดหน่อย..
คือยังโชคดีที่มันไม่ได้กระดอนสูง..ไม่งั้นกระจังหน้าและหม้อน้ำคงไม่เหลือครับ..
...วิ่งกันต่อ..มาบรรจบกับทางหลวงหมายเลข 4 (เพชรเกษม)ที่โคกเคียน..จากนั้นมุ่งหน้าขึ้นทางเหนือโดยผ่านอุทยานศรีพังงาที่เป็นเป้าหมายไปตอนราวสี่โมงครึ่ง..
และวิ่งผ่าน"บ้านคุณตารีสร์อท"ที่เราจะนอนคืนนี้ไปอีกราวสิบกิโล..เพื่อจะไปหามื้อเย็นที่"คุระบุรีกรีนวิลล์"ตามที่คุณจวงรีเควสมา..
..แต่อนิจจา..เมื่อไปถึงสถานที่เงียบกริบไร้ผู้คน..และมีป้ายกระดาษติดไว้ว่าช่วงนี้ปิดบริการเพราะโควิด..
กลับรถสิครับ..เพราะที่จริงมันมีร้านอาหารชื่อ"ครัวร่มไม้"อยู่ตรงข้ามถนนกับบ้านคุณตาเลย..เพียงแต่ผมไม่แน่ใจว่าเปิดบริการรึเปล่า..
เมื่อมาถึงก็ได้เห็นว่าเปิดครับ..คณะเราจึงเข้าห้องพักอาบน้ำท่าแล้วจึงมาหามื้อเย็นที่นั่น..จากนั้นเข้านอนแต่หัววันกันเลย..
..เช้าตื่นหกโมง..ออกรถวิ่งย้อนทางเมื่อวานนี้ไปทางศรีพังงา..แวะหามื้อเช้ากันริมทางเพราะว่าครัวร่มไม้เค้าเปิดสิบโมงเช้าเรารอไม่ได้..
เมื่อถึงศรีพังงาผมโทรหาน้องณรงค์แจ้งความประสงค์ว่าจะมาถ่ายแต้วแล้ว..น้องเค้าก็มาต้อนรับและบริการให้อย่างดี..จนคณะเราได้ถ่ายใบแรกนี้ตอน 07.20 น.

[..แต้วแล้วลาย..Banded Pitta. ขนาดราวๆ 21-24 เซนติเมตรเพศผู้หน้าอกและท้องสีน้ำเงินเข้มจนมองว่าเป็นสีดำในที่แสงน้อย..เพศเมียหน้าอกและท้องสีน้ำตาลมีลายขวางสีดำ..เป็นนกประจำถิ่นหากินอยู่ทางภาคใต้นี้เท่านั้นครับ..สูงกว่าระนองขึ้นไปไม่ต้องหา..ไม่มีได้เจอหรอก..]

..แต้วแล้วลาย..Banded  Pitta.  ขนาดราวๆ 21-24 เซนติเมตร
เพศผู้หน้าอกและท้องสีน้ำเงินเข้มจนมองว่าเป็นสีดำในที่แสงน้อย..เพศเมียหน้าอกและท้องสีน้ำตาลมีลายขวางสีดำ..
เป็นนกประจำถิ่นหากินอยู่ทางภาคใต้นี้เท่านั้นครับ..สูงกว่าระนองขึ้นไปไม่ต้องหา..ไม่มีได้เจอหรอก..

[..แต่ก่อนนี้เจ้านี่ถือว่าเป็นนกที่เสี่ยงจะสูญพันธ์..แต่ปัจจุบันนี้ผมเชื่อว่าจำนวนประชากรเค้ามีมากขึ้นแล้ว..ด้วยว่าเฉพาะที่ศรีพังงาแห่งนี้ที่เดียว..ในแต่ละปีมีการจับคู่วางไข่เลี้ยงลูกกันเท่าที่รู้ก็หลายคู่แล้ว..และส่วนที่ไม่เห็นนั่นมากกว่าที่เห็นเยอะ..แถมแต่ละคู่ก็ได้ลูกราวๆสามสี่ตัวกันทุกๆปี..ทั้งนี้ก็ด้วยการอนุรักษ์ตรวจสอบเฝ้าระวังที่เข้มข้นของเจ้าหน้าที่และประชาชนที่อยู่ใกล้บริเวณอุทยานนี้..]

..แต่ก่อนนี้เจ้านี่ถือว่าเป็นนกที่เสี่ยงจะสูญพันธ์..แต่ปัจจุบันนี้ผมเชื่อว่าจำนวนประชากรเค้ามีมากขึ้นแล้ว..
ด้วยว่าเฉพาะที่ศรีพังงาแห่งนี้ที่เดียว..ในแต่ละปีมีการจับคู่วางไข่เลี้ยงลูกกันเท่าที่รู้ก็หลายคู่แล้ว..และส่วนที่ไม่เห็นนั่นมากกว่าที่เห็นเยอะ..
แถมแต่ละคู่ก็ได้ลูกราวๆสามสี่ตัวกันทุกๆปี..ทั้งนี้ก็ด้วยการอนุรักษ์ตรวจสอบเฝ้าระวังที่เข้มข้นของเจ้าหน้าที่และประชาชนที่อยู่ใกล้บริเวณอุทยานนี้..

[..และเดี๋ยวนี้การถ่ายรูปเจ้านี่ง่ายมากๆ..เพราะเค้าหากินอยู่หลังป้ายเส้นทางเดินของอุทยานเลย..พอลงรถเดินไปยี่สิบเมตรก็ได้ถ่ายแล้ว..นี่ดีกับคุณจวงจริงๆ..แต่ก่อนกว่าจะได้ถ่ายต้องเดินขึ้นเขาข้ามลำธารไปสี่รอบ..ระยะทางเกือบสองกิโลเมตร..แถมหากฝนตกลงมาก็ไม่มีที่หลบ..แต่ตรงนี้ถ้าฝนตกก็แค่ยกทั้งกล้องและคนเข้ารถ..ถ่ายตรงนี้ไม่ต้องแบกของหนัก//ไกล..และไม่ต้องใช้ไบลด์เพราะเจ้าหน้าที่ขึงซันแล้นซ์ไว้ให้เรียบร้อยแล้ว..แถมเจ้านี่ให้ความร่วมมืออย่างดียิ่ง..มาถึงตั้งกล้องยังไม่ทันเสร็จเค้าก็โดดขึ้นมา"ขอนหนอ-ขอหนอน"แล้ว...ฮ่าๆๆ..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..]

..และเดี๋ยวนี้การถ่ายรูปเจ้านี่ง่ายมากๆ..เพราะเค้าหากินอยู่หลังป้ายเส้นทางเดินของอุทยานเลย..พอลงรถเดินไปยี่สิบเมตรก็ได้ถ่ายแล้ว..นี่ดีกับคุณจวงจริงๆ..
แต่ก่อนกว่าจะได้ถ่ายต้องเดินขึ้นเขาข้ามลำธารไปสี่รอบ..ระยะทางเกือบสองกิโลเมตร..แถมหากฝนตกลงมาก็ไม่มีที่หลบ..แต่ตรงนี้ถ้าฝนตกก็แค่ยกทั้งกล้องและคนเข้ารถ..
ถ่ายตรงนี้ไม่ต้องแบกของหนัก//ไกล..และไม่ต้องใช้ไบลด์เพราะเจ้าหน้าที่ขึงซันแล้นซ์ไว้ให้เรียบร้อยแล้ว..
แถมเจ้านี่ให้ความร่วมมืออย่างดียิ่ง..มาถึงตั้งกล้องยังไม่ทันเสร็จเค้าก็โดดขึ้นมา"ขอนหนอ-ขอหนอน"แล้ว...ฮ่าๆๆ
..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..