ต่อไป »

[..ครับ..งานสะพานมรณะที่กาญจนบุรี..ปกติมีงานเก้าวันเก้าคืน..ที่ถ่ายมานี่จำไม่ได้ว่าปีไหนครับ..แต่คาดว่าน่าจะมากกว่ายี่สิบห้าปี..สะพานแห่งนี้กองทัพญี่ปุ่นดำเนินการก่อสร้างในช่วงสงครามมหาเอเซียบูรพาระหว่างปี พศ 2485-2486 เพื่อหวังใช้เป็นเส้นทางขนอาวุธยุทโธปกรณ์ไปยึดพม่าและอินเดีย..โดยใช้แรงงานทหารเชลยศึกที่ถูกจับได้..ทั้งอังกฤษ/อเมริกา/ออสเตรเลีย/ฮอลันดา/นิวซีแลนด์..ซึ่งมีจำนวนบันทึกไว้ว่าราว 61700 คน..ร่วมกับแรงงานรับจ้างจากจีน/ญวน/ลาว/พม่า/มาลายู/อินเดียอีกเป็นจำนวนมาก....คุณพ่อผมซึ่งในเวลาดังกล่าวท่านอายุราว 27 และใช้ชีวิตอยู่ในเมืองกาญจน์..ท่านเล่าให้ผมฟังว่าน่าเอน็จอนาถกับชีวิตของเชลยศึกเหล่านั้นมาก..ด้วยว่าบริเวณนั้นในเวลาดังกล่าวมันคือป่าใหญ่ที่ชุกชุมไปด้วยโรคมาเลเรีย..และเชลยศึกเหล่านั้นไม่มีมุ้งกางนอนจึงเป็นไข้ป่าตายไปทุกวัน..กร์อปกับทหารญี่ปุ่นให้อาหารกับเชลยศึกน้อย..ส่วนใหญ่ในแต่ละมื้อจะได้น้ำข้าวต้มกับผักกาดดองเท่านั้น..ในขณะที่ร่างกายถูกบังคับใช้แรงงานอย่างหนัก..แต่ละคนจึงซูบซีดผอมโซ..ที่ยังมีชีวิตรอดก็เอาสิ่งของที่ยังพอมีติดตัวอยู่เช่นนาฬิกาข้อมือ/ปากกาหมึกซึม/สร้อยคอฯลฯ..มาขอแลกข้าวแลกกล้วยไปกินเพื่อประทังชีวิตจากชาวบ้านแถวนั้น....ทุกๆเช้าที่ลืมตาตื่นในเรือนนอน..จะมีเพื่อนเชลยศึกที่นอนข้างๆไม่ลุก..ต้องหามไปฝังกันแถวนั้น..และหลังจากสงครามสงบลงจึงมีการจัดสร้างสุสานทหารสัมพันธมิตรที่เสียชีวิตที่นี่จำนวน 6972 นาย......ตัดกลับมาที่ภาพ..ในช่วงแรกของงานมีการจุดพลุฉลองสะพานที่สร้างเสร็จ..และมีรถจักรไอน้ำวิ่งประกอบฉากบนสะพาน..แต่มันถ่ายติดมาแค่ไฟบนหัวรถจักรเท่านั้นเพราะสปีดชัตเตอร์มันยาวครับ..]

..ครับ..งานสะพานมรณะที่กาญจนบุรี..ปกติมีงานเก้าวันเก้าคืน..ที่ถ่ายมานี่จำไม่ได้ว่าปีไหนครับ..แต่คาดว่าน่าจะมากกว่ายี่สิบห้าปี..
สะพานแห่งนี้กองทัพญี่ปุ่นดำเนินการก่อสร้างในช่วงสงครามมหาเอเซียบูรพาระหว่างปี พศ 2485-2486  เพื่อหวังใช้เป็นเส้นทางขนอาวุธยุทโธปกรณ์ไปยึดพม่าและอินเดีย..
โดยใช้แรงงานทหารเชลยศึกที่ถูกจับได้..ทั้งอังกฤษ/อเมริกา/ออสเตรเลีย/ฮอลันดา/นิวซีแลนด์..ซึ่งมีจำนวนบันทึกไว้ว่าราว 61700 คน..ร่วมกับแรงงานรับจ้างจากจีน/ญวน/ลาว/พม่า/มาลายู/อินเดียอีกเป็นจำนวนมาก..
..คุณพ่อผมซึ่งในเวลาดังกล่าวท่านอายุราว 27  และใช้ชีวิตอยู่ในเมืองกาญจน์..ท่านเล่าให้ผมฟังว่าน่าเอน็จอนาถกับชีวิตของเชลยศึกเหล่านั้นมาก..
ด้วยว่าบริเวณนั้นในเวลาดังกล่าวมันคือป่าใหญ่ที่ชุกชุมไปด้วยโรคมาเลเรีย..และเชลยศึกเหล่านั้นไม่มีมุ้งกางนอนจึงเป็นไข้ป่าตายไปทุกวัน..
กร์อปกับทหารญี่ปุ่นให้อาหารกับเชลยศึกน้อย..ส่วนใหญ่ในแต่ละมื้อจะได้น้ำข้าวต้มกับผักกาดดองเท่านั้น..ในขณะที่ร่างกายถูกบังคับใช้แรงงานอย่างหนัก..แต่ละคนจึงซูบซีดผอมโซ..
ที่ยังมีชีวิตรอดก็เอาสิ่งของที่ยังพอมีติดตัวอยู่เช่นนาฬิกาข้อมือ/ปากกาหมึกซึม/สร้อยคอฯลฯ..มาขอแลกข้าวแลกกล้วยไปกินเพื่อประทังชีวิตจากชาวบ้านแถวนั้น..
..ทุกๆเช้าที่ลืมตาตื่นในเรือนนอน..จะมีเพื่อนเชลยศึกที่นอนข้างๆไม่ลุก..ต้องหามไปฝังกันแถวนั้น..และหลังจากสงครามสงบลงจึงมีการจัดสร้างสุสานทหารสัมพันธมิตรที่เสียชีวิตที่นี่จำนวน 6972 นาย..
..
..ตัดกลับมาที่ภาพ..ในช่วงแรกของงานมีการจุดพลุฉลองสะพานที่สร้างเสร็จ..และมีรถจักรไอน้ำวิ่งประกอบฉากบนสะพาน..แต่มันถ่ายติดมาแค่ไฟบนหัวรถจักรเท่านั้นเพราะสปีดชัตเตอร์มันยาวครับ..

[..หลังจากนั้นเสียงโหยหวนของไซเรนเตือนภัยก็ดังก้องแสบแก้วหูผู้คนวิ่งหลบกันจ้าละหวั่น..เสียงปืนต่อสู้อากาศยานดังกระหึ่มไปทั่ว..ประกายไฟจากปลายกระบอกปืนแลบอยู่เป็นระยะ..สุดท้ายต้านเครื่องบินของฝ่ายสัมพันธมิตรไม่อยู่ครับ..มันบินเข้ามาหย่อนระเบิดทำลายสะพานจนได้..เสียงสนั่นหวั่นไหวจนตับไตไส้พุงสะเทือนไปหมด..สะพานขาดร่วงลงน้ำเสียหายใช้การไม่ได้..แต่พอวันรุ่งมันก็สร้างใหม่เสร็จแล้วก็โดนระเบิดพังอีก..เป็นแบบนี้เก้าวันครับ...อิๆๆ....ความโหดร้ายของมหาสงครามโลกครั้งที่ 2 ได้ถูกจบลงเพราะระเบิดนิวเคลียร์สองลูกที่ฮิโรชิมาและนางาซากิครับ..ซึ่งการเสียชีวิตของชาวญี่ปุ่นที่นั่นอาจน้อยกว่าผู้คนทั่วโลกที่ยังต้องเสียชีวิตเพิ่ม..ถ้าสงครามยังไม่ยุติลงด้วยนิวเคลียร์สองลูกนี้..รายละเอียดปลีกย่อยเช่นเรื่องขบวนการเสรีไทยแอบขึ้นรถไฟญี่ปุ่นเพื่อขโมยน้ำมันก๊าด..พอถูกจับได้โดนเอาน้ำมันนั้นกรอกปากจนตาย..พ่อผมบอกว่าเรื่องจริงครับ..หากอยากทราบเพิ่มเติมท่านหาดูได้จาก"กูเกิ้ล"และละครเรื่อง"คู่กรรม"ซึ่งบันทึกเหตุการณ์ประวัติศาสตร์นี้ไว้พอสมควร....และที่แน่ๆ..ไทยเรารอดพ้นจากการเป็นประเทศผู้แพ้สงครามด้วยนโยบาย"ตีสองหน้า/เหยียบเรือสองแคม"นี่แหละ..คือรัฐบาลจำยอมต้องอยู่ฝั่งญี่ปุ่น..แต่มีคนไทยที่เป็น"เสรีไทย"ทำงานลับให้ฝ่ายอเมริกา..ผมไม่ได้ตำหนิติเตียนนะครับ..เพราะเข้าใจดีว่าเมื่อช้างสารชนกันหญ้าแพรกอย่างไทยเราขืนไปขวางก็แหลกราญสิ..จำยอมเสียศักดิ์ศรีเพื่อรักษาชีวิตด้วยกุศโลบายนี้แหละ....ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..]

..หลังจากนั้นเสียงโหยหวนของไซเรนเตือนภัยก็ดังก้องแสบแก้วหูผู้คนวิ่งหลบกันจ้าละหวั่น..เสียงปืนต่อสู้อากาศยานดังกระหึ่มไปทั่ว..ประกายไฟจากปลายกระบอกปืนแลบอยู่เป็นระยะ..
สุดท้ายต้านเครื่องบินของฝ่ายสัมพันธมิตรไม่อยู่ครับ..มันบินเข้ามาหย่อนระเบิดทำลายสะพานจนได้..เสียงสนั่นหวั่นไหวจนตับไตไส้พุงสะเทือนไปหมด..
สะพานขาดร่วงลงน้ำเสียหายใช้การไม่ได้..แต่พอวันรุ่งมันก็สร้างใหม่เสร็จแล้วก็โดนระเบิดพังอีก..เป็นแบบนี้เก้าวันครับ...อิๆๆ
..
..ความโหดร้ายของมหาสงครามโลกครั้งที่ 2 ได้ถูกจบลงเพราะระเบิดนิวเคลียร์สองลูกที่ฮิโรชิมาและนางาซากิครับ..
ซึ่งการเสียชีวิตของชาวญี่ปุ่นที่นั่นอาจน้อยกว่าผู้คนทั่วโลกที่ยังต้องเสียชีวิตเพิ่ม..ถ้าสงครามยังไม่ยุติลงด้วยนิวเคลียร์สองลูกนี้..
รายละเอียดปลีกย่อยเช่นเรื่องขบวนการเสรีไทยแอบขึ้นรถไฟญี่ปุ่นเพื่อขโมยน้ำมันก๊าด..พอถูกจับได้โดนเอาน้ำมันนั้นกรอกปากจนตาย..พ่อผมบอกว่าเรื่องจริงครับ..
หากอยากทราบเพิ่มเติมท่านหาดูได้จาก"กูเกิ้ล"และละครเรื่อง"คู่กรรม"ซึ่งบันทึกเหตุการณ์ประวัติศาสตร์นี้ไว้พอสมควร..
..และที่แน่ๆ..ไทยเรารอดพ้นจากการเป็นประเทศผู้แพ้สงครามด้วยนโยบาย"ตีสองหน้า/เหยียบเรือสองแคม"นี่แหละ..คือรัฐบาลจำยอมต้องอยู่ฝั่งญี่ปุ่น..แต่มีคนไทยที่เป็น"เสรีไทย"ทำงานลับให้ฝ่ายอเมริกา..
ผมไม่ได้ตำหนิติเตียนนะครับ..เพราะเข้าใจดีว่าเมื่อช้างสารชนกันหญ้าแพรกอย่างไทยเราขืนไปขวางก็แหลกราญสิ..จำยอมเสียศักดิ์ศรีเพื่อรักษาชีวิตด้วยกุศโลบายนี้แหละ..
..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..

แฉก วิ๊งวาวมากครับ

[..ยุคนั้นฟิลเตอร์สี่แฉกกับหกแฉกติดกระเป๋ากล้องแบบขาดไม่ได้ครับ..]

แฉก วิ๊งวาวมากครับ

..ยุคนั้นฟิลเตอร์สี่แฉกกับหกแฉกติดกระเป๋ากล้องแบบขาดไม่ได้ครับ..