ต่อไป »

[..คณะเราและกลุ่มทริปนี้ออกจาดวัดภูพร้าวแล้วก็มุ่งหน้าเข้ามาโขงเจียมครับ..เพื่อมามื้อเย็นที่ร้านอาหาร"คำแพง"(ผมก็งงงงนะ..เพราะมาทริปอุบลทีไรผู้จัดก็พามากินที่นี่ทุกที)ทั้งที่ค่าอาหารมื้อนี้รวมอยู่ในค่าทริปแต่ผมก็กินอะไรไม่ลง..เพราะอิ่มมาตั้งแต่ที่ช่องเม็กยังย่อยไม่ทันครับ..ก็นั่งกินน้ำรอ..จนทุกคนอิ่มกันแล้วก็แยกย้ายรถใครรถมันเพื่อขับไปสามพันโบก..ปรากฎว่าเนวิเกเตอร์คันผมเออเรอร์ครับ..ดันพาย้อนทางออกมาทางที่จะไปวัดภูพร้าวอีก..เล่นเอาต้องใช้กูเกิ้ลแมปในโทรศัพท์อีกสองเครื่องเอามาเปิดเทียบเพื่อยืนยันเส้นทาง..ถนนมันมืดมากเลยมองไม่เห็นป้ายบอกทางอะไรเลย..และผมเองดันนั่งเป็นเจ้านายอยู่เฉยๆโดยไม่ตรวจสอบเส้นทาง..ปล่อยให้น้าหมูกับน้าหมีเค้ารับผิดชอบกันไป..ปรากฏว่าวิ่งฟรีไปสามสิบกิโล....ระยะทางจากโขงเจียมไปสามพันโบกไม่ใช่ใกล้ๆ..มันราวๆ 85 กิโลเมตรบนเส้นทางที่คดเคี้ยวเลี้ยววน..คณะเราสองคันจึงต้องใช้เวลาวิ่งราวเกือบสองชั่วโมง..เมื่อมาถึงรีสร์อทที่ทางทริปจองไว้..ซึ่งมันอยู่เลยสามพันโบกไปราวห้ากิโลตอนราวห้าทุ่มกว่า..คณะเราก็เอาข้าวของที่ไม่จำเป็นลงไปเก็บในห้อง..แล้วก็เตรียมอุปกรณ์กล้อง/ขาตั้ง/ไฟฉาย..เพื่อไปถ่ายไฟกับช้าง..ไอ้ที่ทีแรกคิดว่าจะมางีบเอาแรงสักหน่อยก็ไม่มีเวลาละ...เพราะนัดกับทางทริปไว้ที่สามพันโบกตอนเที่ยงคืน..แถมเมื่อมาถึงริมโขงดันอยู่กันคนละตำแหน่ง..ต้องโทรถามเจ้าของทริปเพราะหากันไม่เจอ....เมื่อเจอกันแล้วสต๊าปพาเดินลงไปโบกที่กำหนดไว้..ซึ่งทางจากตลิ่งลงไปแม่น้ำโขงค่อนข้างชัน..และช่วงแรกเป็นทรายแห้งเหยียบแล้วจมถึงตาตุ่ม..พอพ้นมาก็เจอกับแก่งแง่โขดหินต้องปีนป่ายกันพอสมควร..ใช้เวลาช่วงนี้อีกราวครึ่งชั่วโมงครับ..เพราะเรามีสุภาพสตรีร่วมทางมาด้วยสองท่าน..แต่ก็ยังดีที่ผมมีไฟฉายคาดหัวและไฟฉายแรงสูงคอยส่องทางให้..ในขณะที่ท่านประธานก็มีติดมาด้วยเช่นกัน....เมื่อลงไปถึงโบกผมส่องไฟลงไปก็เห็นว่าพื้นที่ในการตั้งขากล้องนั้นมันเป็นโขดหินลาดเอียง..และบัดนี้พื้นที่ตรงนั้นขาตั้งกางเต็มอยู่แล้ว..ก็เลยถอนตัวถอยหลังขึ้นมากางขารอถ่ายอยู่ด้านหลังซึ่งที่จริงแล้วมันอยู่บนที่สูงกว่า..ทำให้มุมที่จะถ่ายนั้นเป็นมุมกดซึ่งไม่ถูกต้องที่จะถ่ายช้างครับ..แต่ก็เอาตรงนี้แหละ..เพราะขืนไปเบียดกันข้างล่างนั่นเดี๋ยวไม่ใครก็ใครได้สะดุดลื่นล้มเพราะความลาดเอียงและแออัดของพื้นที่....ไฮไลท์ของทริปก็อยู่ตรงนี้แล้วครับ..กระบองไฟฟ้ากับฉากหลังเป็นช้าง..ผมได้กดใบแรกนี่ตอน 02.33 น.]

..คณะเราและกลุ่มทริปนี้ออกจาดวัดภูพร้าวแล้วก็มุ่งหน้าเข้ามาโขงเจียมครับ..เพื่อมามื้อเย็นที่ร้านอาหาร"คำแพง"(ผมก็งงงงนะ..เพราะมาทริปอุบลทีไรผู้จัดก็พามากินที่นี่ทุกที)
ทั้งที่ค่าอาหารมื้อนี้รวมอยู่ในค่าทริปแต่ผมก็กินอะไรไม่ลง..เพราะอิ่มมาตั้งแต่ที่ช่องเม็กยังย่อยไม่ทันครับ..ก็นั่งกินน้ำรอ..จนทุกคนอิ่มกันแล้วก็แยกย้ายรถใครรถมันเพื่อขับไปสามพันโบก..
ปรากฎว่าเนวิเกเตอร์คันผมเออเรอร์ครับ..ดันพาย้อนทางออกมาทางที่จะไปวัดภูพร้าวอีก..เล่นเอาต้องใช้กูเกิ้ลแมปในโทรศัพท์อีกสองเครื่องเอามาเปิดเทียบเพื่อยืนยันเส้นทาง..
ถนนมันมืดมากเลยมองไม่เห็นป้ายบอกทางอะไรเลย..และผมเองดันนั่งเป็นเจ้านายอยู่เฉยๆโดยไม่ตรวจสอบเส้นทาง..ปล่อยให้น้าหมูกับน้าหมีเค้ารับผิดชอบกันไป..ปรากฏว่าวิ่งฟรีไปสามสิบกิโล..
..ระยะทางจากโขงเจียมไปสามพันโบกไม่ใช่ใกล้ๆ..มันราวๆ 85 กิโลเมตรบนเส้นทางที่คดเคี้ยวเลี้ยววน..คณะเราสองคันจึงต้องใช้เวลาวิ่งราวเกือบสองชั่วโมง..
เมื่อมาถึงรีสร์อทที่ทางทริปจองไว้..ซึ่งมันอยู่เลยสามพันโบกไปราวห้ากิโลตอนราวห้าทุ่มกว่า..คณะเราก็เอาข้าวของที่ไม่จำเป็นลงไปเก็บในห้อง..แล้วก็เตรียมอุปกรณ์กล้อง/ขาตั้ง/ไฟฉาย..เพื่อไปถ่ายไฟกับช้าง..
ไอ้ที่ทีแรกคิดว่าจะมางีบเอาแรงสักหน่อยก็ไม่มีเวลาละ...เพราะนัดกับทางทริปไว้ที่สามพันโบกตอนเที่ยงคืน..แถมเมื่อมาถึงริมโขงดันอยู่กันคนละตำแหน่ง..ต้องโทรถามเจ้าของทริปเพราะหากันไม่เจอ..
..เมื่อเจอกันแล้วสต๊าปพาเดินลงไปโบกที่กำหนดไว้..ซึ่งทางจากตลิ่งลงไปแม่น้ำโขงค่อนข้างชัน..และช่วงแรกเป็นทรายแห้งเหยียบแล้วจมถึงตาตุ่ม..พอพ้นมาก็เจอกับแก่งแง่โขดหินต้องปีนป่ายกันพอสมควร..
ใช้เวลาช่วงนี้อีกราวครึ่งชั่วโมงครับ..เพราะเรามีสุภาพสตรีร่วมทางมาด้วยสองท่าน..แต่ก็ยังดีที่ผมมีไฟฉายคาดหัวและไฟฉายแรงสูงคอยส่องทางให้..ในขณะที่ท่านประธานก็มีติดมาด้วยเช่นกัน..
..เมื่อลงไปถึงโบกผมส่องไฟลงไปก็เห็นว่าพื้นที่ในการตั้งขากล้องนั้นมันเป็นโขดหินลาดเอียง..และบัดนี้พื้นที่ตรงนั้นขาตั้งกางเต็มอยู่แล้ว..ก็เลยถอนตัวถอยหลังขึ้นมากางขารอถ่ายอยู่ด้านหลังซึ่งที่จริงแล้วมันอยู่บนที่สูงกว่า..ทำให้มุมที่จะถ่ายนั้นเป็นมุมกดซึ่งไม่ถูกต้องที่จะถ่ายช้างครับ..แต่ก็เอาตรงนี้แหละ..เพราะขืนไปเบียดกันข้างล่างนั่นเดี๋ยวไม่ใครก็ใครได้สะดุดลื่นล้มเพราะความลาดเอียงและแออัดของพื้นที่..
..ไฮไลท์ของทริปก็อยู่ตรงนี้แล้วครับ..กระบองไฟฟ้ากับฉากหลังเป็นช้าง..ผมได้กดใบแรกนี่ตอน 02.33 น.

[..จากนั้นก็เป็นรายการเหวี่ยงไฟ..ซึ่งแน่นอนว่าถ้าไม่มีคนจัดเราก็คงหาถ่ายภาพแบบนี้ไม่ได้..เพราะมันต้องมีทั้งอุปกรณ์และทีมงานที่ชำนาญ..รวมทั้งต้องคำนวนเรื่องของสถานที่และเวลา..สถานที่คือสามพันโบกนี่..เพราะต้องใช้ที่โล่งและมืดสนิท..เวลาคือช่วงเดือนนี้ที่น้ำในแม่น้ำโขงแห้งลดระดับจนเราเดินเข้ามาที่โบกได้..อีกทั้งเรื่องดินฟ้าอากาศ..ว่าจะมีฝนตกหรือไม่..หรือจะมีเมฆหมอกมาบังจนท้องฟ้าไม่กระจ่างใส..และอีกเรื่องสำคัญคือเวลาทางดาราศาสตร์..ที่จะต้องเป็นคืนเดือนมืด..และต้องทราบว่าวันนี้ช้างจะขึ้นเวลาไหน/ทางทิศใด.....โฮ๊ยยยย...มันสารพัดปัญหาเลยเชียวแหละ..ซึ่งผมทีแรกก็คิดว่าทริปนี้มันคงไม่ได้ถ่ายช้างหรอก...เพราะวันที่เรามานั้นฝนเทตั้งแต่เค๊กบ้านสวนแล้ว..แต่มาถึงเดี๋ยวนี้ฟ้าเปิดครับ..แต่ถึงเปิดผมก็ว่ามันไม่ใสเท่าที่ควร..อาจเพราะพอลลูชั่นเยอะ..มันฝ้าๆมัวๆ..จนที่แรกที่ทีมงานบอกว่าช้างขึ้นแล้วนั้นผมมองยังไงก็หาไม่เจอ..จนช้างขึ้นมาสูงหน่อยถึงได้เห็นลางๆ..]

..จากนั้นก็เป็นรายการเหวี่ยงไฟ..ซึ่งแน่นอนว่าถ้าไม่มีคนจัดเราก็คงหาถ่ายภาพแบบนี้ไม่ได้..เพราะมันต้องมีทั้งอุปกรณ์และทีมงานที่ชำนาญ..
รวมทั้งต้องคำนวนเรื่องของสถานที่และเวลา..สถานที่คือสามพันโบกนี่..เพราะต้องใช้ที่โล่งและมืดสนิท..เวลาคือช่วงเดือนนี้ที่น้ำในแม่น้ำโขงแห้งลดระดับจนเราเดินเข้ามาที่โบกได้..
อีกทั้งเรื่องดินฟ้าอากาศ..ว่าจะมีฝนตกหรือไม่..หรือจะมีเมฆหมอกมาบังจนท้องฟ้าไม่กระจ่างใส..และอีกเรื่องสำคัญคือเวลาทางดาราศาสตร์..ที่จะต้องเป็นคืนเดือนมืด..และต้องทราบว่าวันนี้ช้างจะขึ้นเวลาไหน/ทางทิศใด..
...โฮ๊ยยยย...มันสารพัดปัญหาเลยเชียวแหละ..ซึ่งผมทีแรกก็คิดว่าทริปนี้มันคงไม่ได้ถ่ายช้างหรอก...เพราะวันที่เรามานั้นฝนเทตั้งแต่เค๊กบ้านสวนแล้ว..แต่มาถึงเดี๋ยวนี้ฟ้าเปิดครับ..
แต่ถึงเปิดผมก็ว่ามันไม่ใสเท่าที่ควร..อาจเพราะพอลลูชั่นเยอะ..มันฝ้าๆมัวๆ..จนที่แรกที่ทีมงานบอกว่าช้างขึ้นแล้วนั้นผมมองยังไงก็หาไม่เจอ..จนช้างขึ้นมาสูงหน่อยถึงได้เห็นลางๆ..

[..ได้ช้างมาไม่ชัดครับ..ถ่ายยังไงๆก็สู้ฮับเบิ้ลไม่ได้...อิๆพยายามดึงคอนทราสช่วยแล้วก็ได้แค่นี้แหละ..และถ้าขืนอัดมันหนักไปมันจะเหมือนถ่ายด้วยฟลิ์มริช..อ่อนระโหยโรยแรงไปทั้งคนเหวี่ยงไฟและคนถ่าย..ด้วยว่าอดตาหลับขับตานอนกันมาทั้งคืน..สุดท้ายก่อนรุ่งสางผมเห็นหลายๆท่านเอนหลังลงบนหินกรนกันครอกๆ...ฮ่าๆๆ]

..ได้ช้างมาไม่ชัดครับ..ถ่ายยังไงๆก็สู้ฮับเบิ้ลไม่ได้...อิๆ
พยายามดึงคอนทราสช่วยแล้วก็ได้แค่นี้แหละ..และถ้าขืนอัดมันหนักไปมันจะเหมือนถ่ายด้วยฟลิ์มริช..
อ่อนระโหยโรยแรงไปทั้งคนเหวี่ยงไฟและคนถ่าย..ด้วยว่าอดตาหลับขับตานอนกันมาทั้งคืน..สุดท้ายก่อนรุ่งสางผมเห็นหลายๆท่านเอนหลังลงบนหินกรนกันครอกๆ...ฮ่าๆๆ

[..ยาม..อุษาพากระจ่างทั่วณภางค์สว่างแล้ว..ตื่นนิทราเสียเถิดน้องแก้ว..สว่างแล้วนะแก้วตา...ฮ่าๆๆ....ผมถ่ายสี่ใบนี้ตอน 06.22 น. และก็ถึงได้เห็นว่าอากาศไม่ค่อยใสจริงๆ..คือมันมีควันไฟจางๆลอยมาจากทางฝั่งลาวครับ..และแม้แต่ตอนที่ถ่ายอยู่ก็ได้กลิ่นควันไฟแล้ว..พอสว่างแล้วทุกคนก็เดินจากโบกกลับขึ้นฝั่งมาขึ้นรถครับ..ด้วยความอ่อนระโหยโรยแรง..แล้วขับรถมุ่งหน้ากลับไปรีสร์อทฟาดกาแฟ+ข้าวต้มเสร็จแล้วอาบน้ำนอน..พอสิบเอ็ดโมงครึ่งก็ลุกขึ้นมาขนของขึ้นรถ...แล้วร่ำลาชาวทริปทุกคน..ขับรถตั้งเข็มมุ่งหน้ากลับบ้านซึ่งระยะทางยาวไกล 754 กิโลเมตร..มาทานมื้อเที่ยงแถวตระการพืชผลแล้วก็มื้อเย็นแถวแก่งคอย..จากนั้นก็แยกกับท่านสุภาพสตรีจากนครปฐมที่นั่น..มุ่งสู่บ้านน้าหมูแถวสุขาภิบาล 3..ขนถ่ายย้ายของมารถท่านประธานแล้วท่านขับมาส่งผมที่บ้านถึงเอาราวๆสี่ทุ่มครับ....สรุปท้ายทริป..เป็นทริปท่องเที่ยวที่ผมสบายที่สุด..เพราะนั่งเป็นเจ้านายอยู่เบาะหลัง..โดยปล่อยให้น้าหมูกับน้าหมีผลัดกันทำหน้าที่ไดร์เวอร์และเนวิเกเตอร์..ส่วนอีกคันที่มาจากนครปฐมนั้นเป็นสุภาพสตรีทั้งคู่..ทีแรกผมยังคิดว่าจะต้องไปช่วยขับมั้ย..แต่น้าหมูแจ้งว่านั่นเป็นมือแข่งแรลลี่เก่า..ผมเลยไม่กล้าไปข้องเกี่ยวครับ..และฝากมาถึงน้าชิตซึ่งเป็นลูกทริปตัวจริง..ผมมันแค่มวยแทนก็เลยทำได้แค่นี้ครับ..ต้องขออภัยที่อาจทำให้เสื่อมเสียมาถึงท่านด้วย....ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..]

 ..ยาม..อุษาพากระจ่างทั่วณภางค์สว่างแล้ว..ตื่นนิทราเสียเถิดน้องแก้ว..สว่างแล้วนะแก้วตา...ฮ่าๆๆ..
..ผมถ่ายสี่ใบนี้ตอน 06.22 น.  และก็ถึงได้เห็นว่าอากาศไม่ค่อยใสจริงๆ..คือมันมีควันไฟจางๆลอยมาจากทางฝั่งลาวครับ..และแม้แต่ตอนที่ถ่ายอยู่ก็ได้กลิ่นควันไฟแล้ว..
พอสว่างแล้วทุกคนก็เดินจากโบกกลับขึ้นฝั่งมาขึ้นรถครับ..ด้วยความอ่อนระโหยโรยแรง..แล้วขับรถมุ่งหน้ากลับไปรีสร์อทฟาดกาแฟ+ข้าวต้มเสร็จแล้วอาบน้ำนอน..
พอสิบเอ็ดโมงครึ่งก็ลุกขึ้นมาขนของขึ้นรถ...แล้วร่ำลาชาวทริปทุกคน..ขับรถตั้งเข็มมุ่งหน้ากลับบ้านซึ่งระยะทางยาวไกล 754 กิโลเมตร..
มาทานมื้อเที่ยงแถวตระการพืชผลแล้วก็มื้อเย็นแถวแก่งคอย..จากนั้นก็แยกกับท่านสุภาพสตรีจากนครปฐมที่นั่น..มุ่งสู่บ้านน้าหมูแถวสุขาภิบาล 3
..ขนถ่ายย้ายของมารถท่านประธานแล้วท่านขับมาส่งผมที่บ้านถึงเอาราวๆสี่ทุ่มครับ..
..สรุปท้ายทริป..เป็นทริปท่องเที่ยวที่ผมสบายที่สุด..เพราะนั่งเป็นเจ้านายอยู่เบาะหลัง..โดยปล่อยให้น้าหมูกับน้าหมีผลัดกันทำหน้าที่ไดร์เวอร์และเนวิเกเตอร์..
ส่วนอีกคันที่มาจากนครปฐมนั้นเป็นสุภาพสตรีทั้งคู่..ทีแรกผมยังคิดว่าจะต้องไปช่วยขับมั้ย..แต่น้าหมูแจ้งว่านั่นเป็นมือแข่งแรลลี่เก่า..ผมเลยไม่กล้าไปข้องเกี่ยวครับ..
และฝากมาถึงน้าชิตซึ่งเป็นลูกทริปตัวจริง..ผมมันแค่มวยแทนก็เลยทำได้แค่นี้ครับ..ต้องขออภัยที่อาจทำให้เสื่อมเสียมาถึงท่านด้วย..
..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..

งดงามครับ

[..ถ้าน้าไปเองคงจะได้ดีกว่านี้ครับ..]

งดงามครับ

..ถ้าน้าไปเองคงจะได้ดีกว่านี้ครับ..

เหวี่ยงไฟ  ทำได้ไม่เลวนะครับ น้ายอด  ถ้ายก ช้างให้สว่างอีกหน่อยล่ะแจ่มเลยครับ

[..24-105 แคบไปหน่อยครับ....แต่ลองเอา 17 ก็โล่งโจ้งจนหาฝั่งไม่เจอ..]

เหวี่ยงไฟ  ทำได้ไม่เลวนะครับ น้ายอด  ถ้ายก ช้างให้สว่างอีกหน่อยล่ะแจ่มเลยครับ

..24-105  แคบไปหน่อยครับ....แต่ลองเอา 17 ก็โล่งโจ้งจนหาฝั่งไม่เจอ..

[..24-105 แคบไปหน่อยครับ....แต่ลองเอา 17 ก็โล่งโจ้งจนหาฝั่งไม่เจอ..]

เหวี่ยงไฟ  ทำได้ไม่เลวนะครับ น้ายอด  ถ้ายก ช้างให้สว่างอีกหน่อยล่ะแจ่มเลยครับ

..24-105  แคบไปหน่อยครับ....แต่ลองเอา 17 ก็โล่งโจ้งจนหาฝั่งไม่เจอ..

5555