ต่อไป »

[..เมื่อลงมาจากดอยช้างมูบ..ผมใช้เส้นทางถนนพหลโยธินลงมาทางเชียงราย..ก่อนถึงตัวเมืองเชียงรายก็แยกขวาเข้าเส้นบายพาส..ถนนเส้นนี้พึ่งตัดใหม่ผมยังไม่เคยใช้ครับ..นอกจากครั้งก่อนที่น้าว่างพามาเที่ยววัดห้วยปลากั้ง..แต่นี่ให้กูเกิ้ลแมปมันนำทางไปน้ำตกขุนกรณ์มันก็พามาทางนี้..เกือบๆเที่ยงวันคณะเราก็มาถึง..ผมกับคุณพงษ์พันธ์รีบเดินสำรวจพื้นที่เพราะที่ได้ข่าวจากน้าว่างเรื่องหมายนั้น...น้าเค้าเพียงบอกมาว่าเดินๆหาตามลำธารน้ำตกนั่นแหละ..เมื่อเราพบอึ๊สีขาวๆและยืนดูอยู่สักพักก็เห็นพระเอกเราบินหากินอยู่แถวโขดหินซึ่งอยู่ด้านต้นน้ำของสะพานอุทยาน..จึงรีบกางไบลด์ลงอุปกรณ์และเอาข้าวเหนียวหมูย่างที่ซื้อเมื่อเช้าเอามาเป็นมื้อเที่ยงในไบลด์นั่นแหละ....คิดๆแล้วน่าอนาจใจกับคุณจวงซึ่งท่านคือมหาเศรษฐีหมื่นล้าน(ท่านเป็นประธานบริษัทบะหมี่ไวไว)..และปัจจุบันท่านอายุ 93 แล้ว..แต่ต้องมาระหกระเหินเดินป่าเดินดอยด้วยว่ามาถ่ายนกกับผมนี่แหละ..ข้าวปลาอาหารได้กินมั่ง-ได้อดมั่ง..ไม่ค่อยตรงเวลาตรงมื้อทั้งเวลากินและเวลานอน..เหอๆๆๆ..แต่นี่ก็เป็นความเรียกร้อง-ต้องการของท่านเองครับ....คณะเรานั่งรออยู่ราวครึ่งชั่วโมงพระเอกก็ไม่มา..มาแต่ครอบครัวนักท่องเที่ยวทั้งลูกเด็กเล็กแดงราวห้า-หกคน..ดันจะมาเล่นน้ำตรงที่เราจะถ่ายนก..ต้องออกจากไบลด์ไปขอร้องให้เค้าขยับขยายย้ายที่เล่นไกลออกไปหน่อย..แต่พักเดียวก็มีมาอีก..เพียงแต่รอบนี้ไม่ใช่ครอบครัวนักท่องเที่ยวแล้ว..แต่เป็นเจ้าหน้าที่อุทยานประมาณเกือบสิบคน..เค้ามาเพื่อปรับปรุงพื้นที่บริเวณนั้น..แบบนี้คงขอให้เค้าช่วยย้ายไปทำที่อื่นไม่ได้แล้วหล่ะ..ส่วนพระเอกเราก็บินลอดใต้สะพานลงไปทางท้ายน้ำไปแล้ว..ผมเริ่มร้อนใจเพราะนี่ปาเข้าไปบ่ายโมงกว่าแล้ว..ถ้าภายในบ่ายสองยังถ่ายไม่ได้จะลำบาก..เพราะเป้าหมายต่อไปนั้นห่างไกลถึงนครสรรค์ครับ..จากที่นี่มันต้องใช้เวลาเดินทางไปราวเจ็ดแปดชั่วโมง..เกรงว่าจะไปถึงดึก....คุณพงษ์พันธ์ออกจากไบลด์เดินตามที่นกบินไปดูแล้วกลับมาบอกว่ามีจุดถ่ายอยู่อีกจุด..แถวๆป่ากล้วยป่าซึ่งอยู่ต่ำลงไปราวสองร้อยเมตร..แต่มันชันและต้องบุกป่าหญ้าที่ขึ้นอยู่สูงเข้าไป..ยังไงตรงนี้ก็ถ่ายไม่ได้แล้วแน่ๆครับ..เราจึงเก็บไบลด์ขึ้นรถแล้วผมก็เดินนำคุณพงษ์พันธ์หาทางมุดลงไปป่ากล้วย..ส่วนคุณจวงให้นั่งรอถ่ายอยู่บนริมตลิ่งฝั่งตรงข้าม....สวรรค์ยังปราณีครับ..13.44 น.ผมก็ได้กดใบแรกนี้..]

..เมื่อลงมาจากดอยช้างมูบ..ผมใช้เส้นทางถนนพหลโยธินลงมาทางเชียงราย..ก่อนถึงตัวเมืองเชียงรายก็แยกขวาเข้าเส้นบายพาส..
ถนนเส้นนี้พึ่งตัดใหม่ผมยังไม่เคยใช้ครับ..นอกจากครั้งก่อนที่น้าว่างพามาเที่ยววัดห้วยปลากั้ง..แต่นี่ให้กูเกิ้ลแมปมันนำทางไปน้ำตกขุนกรณ์มันก็พามาทางนี้..
เกือบๆเที่ยงวันคณะเราก็มาถึง..ผมกับคุณพงษ์พันธ์รีบเดินสำรวจพื้นที่เพราะที่ได้ข่าวจากน้าว่างเรื่องหมายนั้น...น้าเค้าเพียงบอกมาว่าเดินๆหาตามลำธารน้ำตกนั่นแหละ..
เมื่อเราพบอึ๊สีขาวๆและยืนดูอยู่สักพักก็เห็นพระเอกเราบินหากินอยู่แถวโขดหินซึ่งอยู่ด้านต้นน้ำของสะพานอุทยาน..จึงรีบกางไบลด์ลงอุปกรณ์และเอาข้าวเหนียวหมูย่างที่ซื้อเมื่อเช้าเอามาเป็นมื้อเที่ยงในไบลด์นั่นแหละ..
..คิดๆแล้วน่าอนาจใจกับคุณจวงซึ่งท่านคือมหาเศรษฐีหมื่นล้าน(ท่านเป็นประธานบริษัทบะหมี่ไวไว)..และปัจจุบันท่านอายุ 93 แล้ว..แต่ต้องมาระหกระเหินเดินป่าเดินดอยด้วยว่ามาถ่ายนกกับผมนี่แหละ..
ข้าวปลาอาหารได้กินมั่ง-ได้อดมั่ง..ไม่ค่อยตรงเวลาตรงมื้อทั้งเวลากินและเวลานอน..เหอๆๆๆ..แต่นี่ก็เป็นความเรียกร้อง-ต้องการของท่านเองครับ..
..คณะเรานั่งรออยู่ราวครึ่งชั่วโมงพระเอกก็ไม่มา..มาแต่ครอบครัวนักท่องเที่ยวทั้งลูกเด็กเล็กแดงราวห้า-หกคน..ดันจะมาเล่นน้ำตรงที่เราจะถ่ายนก..
ต้องออกจากไบลด์ไปขอร้องให้เค้าขยับขยายย้ายที่เล่นไกลออกไปหน่อย..แต่พักเดียวก็มีมาอีก..เพียงแต่รอบนี้ไม่ใช่ครอบครัวนักท่องเที่ยวแล้ว..แต่เป็นเจ้าหน้าที่อุทยานประมาณเกือบสิบคน..
เค้ามาเพื่อปรับปรุงพื้นที่บริเวณนั้น..แบบนี้คงขอให้เค้าช่วยย้ายไปทำที่อื่นไม่ได้แล้วหล่ะ..ส่วนพระเอกเราก็บินลอดใต้สะพานลงไปทางท้ายน้ำไปแล้ว..
ผมเริ่มร้อนใจเพราะนี่ปาเข้าไปบ่ายโมงกว่าแล้ว..ถ้าภายในบ่ายสองยังถ่ายไม่ได้จะลำบาก..เพราะเป้าหมายต่อไปนั้นห่างไกลถึงนครสรรค์ครับ..จากที่นี่มันต้องใช้เวลาเดินทางไปราวเจ็ดแปดชั่วโมง..เกรงว่าจะไปถึงดึก..
..คุณพงษ์พันธ์ออกจากไบลด์เดินตามที่นกบินไปดูแล้วกลับมาบอกว่ามีจุดถ่ายอยู่อีกจุด..แถวๆป่ากล้วยป่าซึ่งอยู่ต่ำลงไปราวสองร้อยเมตร..แต่มันชันและต้องบุกป่าหญ้าที่ขึ้นอยู่สูงเข้าไป..
ยังไงตรงนี้ก็ถ่ายไม่ได้แล้วแน่ๆครับ..เราจึงเก็บไบลด์ขึ้นรถแล้วผมก็เดินนำคุณพงษ์พันธ์หาทางมุดลงไปป่ากล้วย..ส่วนคุณจวงให้นั่งรอถ่ายอยู่บนริมตลิ่งฝั่งตรงข้าม..
..สวรรค์ยังปราณีครับ..13.44 น.ผมก็ได้กดใบแรกนี้..

[..เขนเทาหางแดง..Plumbeous Redstart. เพศผู้หางจะเป็นสีแดง..ส่วนเพศเมียหางจะสีขาวแบบที่ถ่ายได้ในทริปนี้ที่ยี่ลีรีสร์อทนั่นแหละ..ขนาดเค้าราว 15 เซนติเมตร..อาศัยหากินตามธารน้ำในป่าสูงที่ภาคเหนือนี้เท่านั้น..ในความสูงตั้งแต่ 300-2285 เมตรจากระดับน้ำทะเล..เค้ามีทั้งชนิดอพยบและประจำถิ่น..ส่วนเจ้านี่น่าจะประจำถิ่นเพราะเห็นคาบเอาหนอนบินหายลับตาไปหลายครั้งไป..เข้าใจว่าอาจจะเอาไปฝากเมียที่กกไข่อยู่..เพราะไม่เห็นตัวเมียมาเลย..เรานั่งถ่ายกันโดยไม่มีไบลด์เพราะทางลงมาลำบากมาก..เพียงใช้ใบเฟริ์นที่มีขึ้นอยู่ชุกชุมแถวนั้นอำพรางตัวครับ..และผมไม่ลบหนอนในภาพนะ..จะลบมันก็ง่ายๆแต่ขอปล่อยไว้ตามความเป็นจริง..]

..เขนเทาหางแดง..Plumbeous  Redstart.  เพศผู้หางจะเป็นสีแดง..ส่วนเพศเมียหางจะสีขาวแบบที่ถ่ายได้ในทริปนี้ที่ยี่ลีรีสร์อทนั่นแหละ..
ขนาดเค้าราว 15 เซนติเมตร..อาศัยหากินตามธารน้ำในป่าสูงที่ภาคเหนือนี้เท่านั้น..ในความสูงตั้งแต่ 300-2285 เมตรจากระดับน้ำทะเล..
เค้ามีทั้งชนิดอพยบและประจำถิ่น..ส่วนเจ้านี่น่าจะประจำถิ่นเพราะเห็นคาบเอาหนอนบินหายลับตาไปหลายครั้งไป..เข้าใจว่าอาจจะเอาไปฝากเมียที่กกไข่อยู่..เพราะไม่เห็นตัวเมียมาเลย..
เรานั่งถ่ายกันโดยไม่มีไบลด์เพราะทางลงมาลำบากมาก..เพียงใช้ใบเฟริ์นที่มีขึ้นอยู่ชุกชุมแถวนั้นอำพรางตัวครับ..และผมไม่ลบหนอนในภาพนะ..จะลบมันก็ง่ายๆแต่ขอปล่อยไว้ตามความเป็นจริง..

[..ถ่ายใบสุดท้ายนี่ตอน 14.25 น.แล้วผมก็บอกคุณพงษ์พันธ์ว่าเราหมดเวลาที่นี่และต้องไปแล้ว..กลับมาถึงรถเก็บข้าวของเสร็จผมก็ขับดิ่งมุ่งหน้าลงมานครสวรรค์..เส้นทางมันยาวไกลหลายร้อยกิโลจนมามืดเอาแถวอุตรดิตถ์..ผมพยายามมองหาร้านข้าวสำหรับมื้อเย็นตามปั๊มน้ำมันแต่ก็หาไม่ได้เลย..จนมาถึงก่อนเข้าพิษณุโลกหน่อยตอนราวเกือบสองทุ่ม..เจอร้านอาหารตามสั่งแบบรถเข็นข้างทาง..คณะเราสามคนก็ลงไปโซ้ยกันด้วยความหิวโหย..ไอ้ผมหน่ะเรื่องธรรมดาครับ..แต่กับเศรษฐีหมื่นล้านนี่มันเรื่องน่าแปลก..ฮ่าๆๆ..จากนั้นวิ่งทำเวลาด้วยว่าต้องไปหาที่นอนใกล้ๆบึงบรเพ็ด..เพราะผมจองเรือลุงพนมไว้ตอนหกโมงเช้าพรุ่งนี้..แต่พอขับผ่านหน้า ม.นเรศวรไปราวสามกิโลก็เจอไฟแฟลชถ่ายรูปแว๊บเข้าให้..หันมามองเกจ์ความเร็ว..มันไปดิ้นอยู่แถว 135 กม/ชม. ฮ่าๆๆ..คิดว่างานนี้ยังไงๆก็โดนแน่ๆ..แต่หลังจากนั้นเจอคุณพงษ์พันธ์ผมถามถึงเรื่องนี้..เค้าบอกว่าไม่เห็นมีใบสั่งมาที่ออฟฟิชนี่..มาถึงนครสวรรค์แล้ววิ่งเข้าเส้น 3004 ที่จะไปท่าตะโก..แล้วผมก็ต้องวนหาที่พักอยู่สองรอบแถวๆท่ารถไฟหนองปลิงนั่นแหละ..กว่าจะอาบน้ำมุดหัวเข้านอนได้ปาเข้าไปห้าทุ่มกว่า....ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..]

..ถ่ายใบสุดท้ายนี่ตอน 14.25 น.แล้วผมก็บอกคุณพงษ์พันธ์ว่าเราหมดเวลาที่นี่และต้องไปแล้ว..
กลับมาถึงรถเก็บข้าวของเสร็จผมก็ขับดิ่งมุ่งหน้าลงมานครสวรรค์..เส้นทางมันยาวไกลหลายร้อยกิโลจนมามืดเอาแถวอุตรดิตถ์..ผมพยายามมองหาร้านข้าวสำหรับมื้อเย็นตามปั๊มน้ำมันแต่ก็หาไม่ได้เลย..
จนมาถึงก่อนเข้าพิษณุโลกหน่อยตอนราวเกือบสองทุ่ม..เจอร้านอาหารตามสั่งแบบรถเข็นข้างทาง..คณะเราสามคนก็ลงไปโซ้ยกันด้วยความหิวโหย..ไอ้ผมหน่ะเรื่องธรรมดาครับ..แต่กับเศรษฐีหมื่นล้านนี่มันเรื่องน่าแปลก..ฮ่าๆๆ
..จากนั้นวิ่งทำเวลาด้วยว่าต้องไปหาที่นอนใกล้ๆบึงบรเพ็ด..เพราะผมจองเรือลุงพนมไว้ตอนหกโมงเช้าพรุ่งนี้..แต่พอขับผ่านหน้า ม.นเรศวรไปราวสามกิโลก็เจอไฟแฟลชถ่ายรูปแว๊บเข้าให้..
หันมามองเกจ์ความเร็ว..มันไปดิ้นอยู่แถว 135 กม/ชม.  ฮ่าๆๆ..คิดว่างานนี้ยังไงๆก็โดนแน่ๆ..แต่หลังจากนั้นเจอคุณพงษ์พันธ์ผมถามถึงเรื่องนี้..เค้าบอกว่าไม่เห็นมีใบสั่งมาที่ออฟฟิชนี่..
มาถึงนครสวรรค์แล้ววิ่งเข้าเส้น 3004 ที่จะไปท่าตะโก..แล้วผมก็ต้องวนหาที่พักอยู่สองรอบแถวๆท่ารถไฟหนองปลิงนั่นแหละ..กว่าจะอาบน้ำมุดหัวเข้านอนได้ปาเข้าไปห้าทุ่มกว่า..
..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..