ต่อไป »

น้าหมู  มาชวนผมไปทริปสามพันโบก หมุนไฟถ่ายช้าง ประมาณนี้ ตั้งแต่ต้นๆปี (โควิดยังไม่รุนแรง)

ก็ตกลงรับปากกับน้าหมูไปว่า จะร่วมเดินทาง  ให้แกจองทริปไปเลย

ก่อนออกเดินทาง  ใจผมก็เริ่มรวนเร  เพราะโควิดรุนแรงมากขึ้น  ชักไม่แน่ใจว่าคนจัดทริปจะยกเลิกหรือเปล่า

อีกไม่กี่วันก่อนเดินทาง  น้าชิตก็แจ้งมาทางผมว่า ไม่สามารถไปร่วมทริปกับผมได้ (ผมก็เพิ่งจะทราบว่า ทริปนี้ น้าชิตแกจองทริปไปด้วย)  ให้ผมหาคนไปแทน

ผมจึงถามไปทางน้ายอดว่า ไปไหม  แทนน้าชิตหน่อย  แก OK 

เช้าวันศุกร์ที่ 20 มีนาคม 2563 เวลา 10.00น.  พวกเราก็ออกเดินทาง มุ่งหน้าไปร้านเค็กบ้านสวน 2 เพื่อไปสมทบกับ พี่แดง (เราออกเดินทางก่อนทริป 1 วัน  เพราะเราขับรถไปเอง)

เที่ยงวันก็เดินทางกันต่อ  จนกระทั่งราว 5 โมง  ผ่านทางไปบุรีรัมย์  น้ายอดแกก้เสนอว่า พวกเราน่าจะไปเก็บแสงเย็นของปราสาทพนมรุ้งกัน เพราะไหนๆก็ผ่านทางกันแล้ว และเวลาก็ยังทัน

ผมจึงหักเลี้ยวรถเข้าไปครับ  เราไปถึงตัวปราสาทเอาตอน 5 โมงครึ่ง  เจ้าหน้าที่บอกกับเราว่า ปราสาทจะปิด 6 โมง  แต่เราทุกคนก็ยืนยันกันว่าจะเข้าไป  เจ้าหน้าที่จึงถามว่า มากันกีี่ท่าน มี สว. มั่งไหม

555  คำตอบคือ  สว. กันทั้งหมดเลยครับ

สรุปจึงจ่ายแค่ค่ารถเข้าสถานที่ คันละ 50 บาท  คนไม่ต้อง

ก่อนออกเดินทางมา  ผมทำใจให้กับความผิดหวังไปก่อนหน้านี้แล้ว  เพราะตรวจสอบ ดิน-ฟ้า-อากาศ  พยากรณืว่าจะเกิดพายุฤดูร้อนเข้าทางภาคเหนือและอีสานในช่วงเวลาทริปพอดี

ขณะเดินทาง ก็เจอฝนเข้าตั้งแต่ร้านเค็กบ้านสวนแล้วครับ  และมืดครึ้มมาเป็นช่วงๆ ฝนเป็นช่วงๆเช่นกัน

มาจนถึงตัวปราสาท  ท้องฟ้าก็ดูจะไม่ค่อยเป็นใจนัก ทางทิศตะวันตก มีเมฆดำทะมึนรออยู่  ความหวังจะได้ถ่ายตัวปราสาทกับไข่แดงลางเลือนเต็มทีครับ

แต่เมื่อเข้ามาแล้ว พวกเราก็เดินเก็บภาพ มุมใครมุมมัน จนประมาณ 18.00น. เจ้าหน้าที่ก็มาบอกว่าหมดเวลาแล้ว

พวกเราขออีกนิด เพราะกำลังลุ้นกันว่า แสงเย็น แม้พระอาทิตย์จะไม่เห็น แต่เห็นแสงทูโทนก็ยังดี

จนกระทั่ง 18.15น.  เจ้าหน้าที่ก็เข้ามาเตือนอีกครั้ง และบอกว่า หัวหน้ากำลังเดินขึ้นมาแล้ว  หากพวกผมยังอยู่ต่อ  แกอาจจะโดนหัวหน้าเล่นงานเอาได้

พวกเราจึงจำต้องออกมาอย่างเสียดาย

แล้ว...ก็จริงดั่งที่คิด  เพราะลงจากเขามา  ฟ้าก็ระเบิดแสงอย่างสวยงาม.... โธ่......  ไม่น่าเลย

จากนั้นก็เดินทางต่อไปจนถึงอุบลฯเอาราวๆ 4 ทุ่ม  เราหาที่พักกันเอง (เพราะไม่เกี่ยวกับผู้จัด เนื่องด้วนพวกเราเดินทางมาก่อนเอง) 

ก่อนเดินทาง  ผมได้ข่าวว่ามีหนุ่งหนึ่งที่เพิ่งกับจากอุบลฯ แล้วพบว่าตนเองติดเชื้อโควิด-19  (โดยสงสัยว่า ตนเองน่าจะติดจากสนามมวย) ได้มาพักที่อุบลฯช่วงก่อนหน้านี้ 2-3 วัน  แต่ไม่บอกว่า พักที่โรงแรมไหน บอกเพียงว่าโรงแรมในเมือง

ผจึงเสนอทุกคนว่า ในเมื่อเราไปรู้ว่าหมอนั่นพักที่โรงแรมไหน  งั้นเราก็อย่าไปพักในเมืองเลย  เราเลือกพักโรงแรมนอกเมืองน่าจะปลอดภัยกว่า

เช้าวันรุ่งขึ้น  พวกเรานัดล้อหมุนเวลา 6.00น.  โดยน้าหมูชวนไปเก็บภาพที่วัดพระธาตุหน้องบัว

เช้าๆ กับเจดีย์พุทธคยาจำลอง ที่วัดพระธาตุหนองบัว อุบลฯ

นานๆ......

จะขอเป็นคนมีสาละกะเค้าสักทีนะครับ

พยายามจะถ่ายให้ได้ภาพของดอกสาละกับเจดีย์ที่ชัดทั้งสองอย่าง

แต่....  ถ่ายยังไง มันก็ต้องเลือกชัดอย่างใดอย่างหนึ่ง  ผมเลยต้องเสียเวลาปลุกปล้ำกะตรงนี้นานเลย 

ในที่สุดก็เลยคิดว่า ถ่ายมา 2 ใบ ชัดดอกสาละใบหนึ่ง ชัดเจดีย์อีกใบหนึ่ง  แล้วค่อยเอามาสะแต็กในคอมฯเอาแล้วกัน

นึกได้ดังนั้น ผมก็จัดการตั้งขาตั้งเพื่อให้กล้องนิ่งกับที่  แต่เจ้ากรรมแท้ๆ ที่มันมีลมแผ่วๆตลอดเวลา  ทำให้ดอกสาละ ไม่ยอมอยู่นิ่งสักที

สุดท้ายก็เลยเอามาสะแต็กกันไม่ได้อยู่ดีครับ

ขณะที่กำลังสาละวนอยู่กับดอกสาละ  ก็มีขี้เมาท่านหนึ่งที่นอนอยู่ในศาลาข้างหลังผมก็ลุกขึ้นมานั่งมองผม  แล้วก็ตั้งปุจฉาเอากับผมว่า
"ก้มหน้าก้มตาถ่ายนะ  รู้มั๊ยว่า ที่กำลังถ่ายอยู่นั่นนะ ดอกอะไร?"

ผมหันไปมองแก  แล้วนึกในใจว่า  ดูสาระรูปแกแล้ว  ไม่น่าจะอยู่วัดนะ น่าจะนอนกลิ้งข้างทางมากกว่า  จึงตอบแกไปว่า
"อ๋อ... รู้ครับ  นี่เรียกว่าดอกสาละ  เป็นต้นไม้ในพุทธประวัติ ที่พระนางสิริมหามายา มารดาของพระพุทธเจ้าทรงเหนี่ยวกิ่งเพื่อประสูติพระพุทธเจ้าครับ"

แกทำท่าอึ้งไป ประมาณว่า ไม่คิดว่าผมจะรู้มั้ง  ผมเห็นได้ที จึงถามแกไปว่า
"แล้วพี่ล่ะ  รู้มั๊ยว่าที่นี่คือสถานที่อะไร?"

แกตอบสวนกลับมาทันควันว่า
"ก็วัดหนองบัวไง"

ผมจึงบอกแกว่า
"แล้วพี่รู้มั๊ยว่า ในสถานที่อย่างนี้  ไม่ควรกินเหล้าเมาแบบนี้..... มันดูไม่เหมาะสม"

แกเอามือเกาหัวแกกๆ  แล้วอ้อมแอ้มว่า
"ผมกำลังตกงาน เลยกลุ้ม  ผมเป็นคนศรีษะเกษ มาหางานทำที่นี่  เจอเถ้าแก่ก่อสร้างบอกว่าจะรับผมเข้าทำงาน 
ผมดีใจจึงกลับบ้านไปเพื่อเก็บของมาทำงาน  แต่พอมาถึง เถ้าแก่บอกว่า ก็แกหายไป 2-3 วัน คิดว่าแกจะไม่ทำ เลยเรียกคนอื่นไปแล้ว
ทีนี้ ผมเลยไม่มีค่ารถ ค่าอาหาร นี่ก็ไม่ได้กินข้าวมาวันนึงแล้วครับ  พี่พอจะมีค่ารถ ค่าอาหารให้ผมสักร้อย สองร้อยมั๊ยครับ?"

ผมฟังแกพูดแล้วนึกในใจว่า  ไม่มีเงินกินข้าว แล้วเอาเหล้าที่ไหนมาเมาได้อย่างนี้ว๊ะ  สุดท้าย ก็ควักเงินส่งให้แกไป 100 บาท

เสียเงินค่าเข้าชมวัดจนได้ กู........

ที่หน้าองค์พระธาตุ
 
........

พบเจอ.........

.

พญานาคสองตัว ขึ้นจากโขง มาเฝ้าองค์พระธาตุพุทธคยาจำลองที่วัด หนองบัว อุบลฯ

ภายในองค์เจดีย์พุทธคยาจำลอง ประดิษฐานด้วยพระพุทธเมตตาจำลองเป็นพระประธานทั้งสี่ทิศ ปิดทองอร่ามไปทั้งองค์พระและเจดีย์ งดงามด้วยพุทธศิลป์อย่างประเมินค่าไม่ได้เลยเชียว

ที่วัดพระธาตุหนองบัว มักจะได้แชมป์จากการประกวดขบวนแห่เทียนพรรษแทบทุกปี และนี่เป็นเสี้ยวส่วนหนึ่งของเทียนพรรษาของวัดหนองบัวที่ยังเก็บไว้ บางขบวน เทียนก็ละลายไปบ้างแล้วครับ

เมืองไทยเมืองร้อน...... เทียนยังละลายเลยครับ

สายหน่อยพวกเราก็กลับไปกินข้าวเช้าที่โรงแรม แล้วเก็บของ เดินทางไปวัดปากโดม ที่ผู้คนที่ศรัทธาในพยานาคจะมากราบไหว้ขอพรจากพยานาคกัน

แต่เรามาเอาตอนเที่ยงๆ  จึงไม่มีอะไรที่น่าสนใจนัก

ออกจากวัดปากโดม เราไปดูตลาดช่องแม็ก ก็เงียบเหงาเพราะเค้าด่านเพื่อกักกันเชื้อโควิด
เราจึงย้อนกลับไปที่วัดป่าภูพร้าว ซึ่งเป็นจุดนัดพบของทริปนี้  แต่เมื่อเรามาถึงก่อนเวลา  พวกเราจึงต้องนั่งรอ นอนรอ จนแสงเย็นเริ่ม  เราจึงเข้ามุมถนัดกันอีกครั้ง

วัดป่าภูพร้าว วัดเรืองแสง หรือที่เรียกกันเต็มๆว่า วัดสิรินธรวราราม ถือเป็นวัด Unseen in Thailand แห่งหนึ่งของไทย
.
ใครไป ใครมา จังหวัดอุบลราชธานี เป็นอดไม่ได้ที่จะแวะมาชมวัดแห่งนี้กัน จุดเด่นคือ ที่พื้นจะทำลายกนก ลงสีฟอสฟอรัสเอาไว้ ทำให้เมื่อหมดแสงจากทิวากาล ฟอสฟอรัสเหล่านั้นจะเปล่งแสงออกมาในความมืด ทำให้ดูสวยงาตระการตา แปลกใหม่
แต่.... จะมีนักท่องเที่ยวที่ไม่ค่อยจะอนุรักษณ์ ชอบเดินขึ้นไปเล่นบนสีฟอสฟอรัส ทำให้สีบางส่วนหลุดออกไป ความงามที่ควรมีเลยต้องลดน้อยถอยลงจากการกระทำของผู้ไม่มีจิตสำนึกเหล่านี้ (อยากบอกทางวัดว่า น่าจะตั้งป้ายห้ามเดินขึ้นไปบนลายกนกฟอสฟอรัส ไม่อย่างนั้นคงซ่อมกันไม่หวาดไม่ไหว)

อีกมุมหนึ่งของวัดป่าภูพร้าว วัดเรืองแสง หรือที่เรียกกันเต็มๆว่า วัดสิรินธรวราราม ถือเป็นวัด Unseen in Thailand แห่งหนึ่งของไทย

นี่ครับ พอค่ำลง วัดเรืองแสงก็จะเป็นแบบนี้แหละครับ

วัดป่าภูพร้าว วัดเรืองแสง หรือที่เรียกกันเต็มๆว่า วัดสิรินธรวราราม ถือเป็นวัด Unseen in Thailand แห่งหนึ่งของไทย

วัดป่าภูพร้าว วัดเรืองแสง หรือที่เรียกกันเต็มๆว่า วัดสิรินธรวราราม ถือเป็นวัด Unseen in Thailand แห่งหนึ่งของไทย
.
ไหนๆ ก็ ไหนๆแล้ว ลองเปลี่ยนสี แล้วใส่ทางช้างเผือกเข้าไปอีกหน่อย ให้มันเว่อร์วังไปเลย อิๆๆๆ

ก็ Unseen ไง รับรอง หาดูที่ไหนไม่ได้ครับ ฮ่าๆๆๆ

พวกเราออกจากวัดภูพร้าวราว 3 ทุ่ม เดินทางไป สามพันโบก ที่อยู่ห่างจากที่นี่ไปอักราวๆ 90 กิโลเมตร

เอาสัมภาระเก็บเข้าที่พักที่ทางผู้จัดทริปจัดเอาไว้ให้  เสร็จแล้วก็กะว่า หากมีเวลาก็อยากจะงีบสักตื่น  เพราะรู้ว่าคืนนี้คงต้องอยู่ยาว..... ไปจนสว่างแน่ๆ

แต่... น้าหมูก็ดันไปได้ข่าวมาว่า คืนนี้ จะมีนักล่าทางช้างเผือกจะเข้าไปล่าช่างกันที่สามพันโบกหลายกลุ่มด้วยกัน  กรรมล่ะสิ

ออกจากวัดป่าภูพร้าวราวๆ 3 ทุ่ม พวกเราก็มุ่งหน้าไปที่สามพันโบก (ห่างกันราวๆ 90 กิโลเมตร) เพื่อที่จะไปเก็บภาพหมุนไฟกับทางช้างเผือก ซึ่งจะเริ่มเห็นทางช้างเผือกก็ต่อเมื่อตี 2 ของวันใหม่ไปแล้วนั่นแหละครับ

ก็อย่างที่บอกไว้แล้วว่า  ก่อนเดินทางจาก กทม. ผมเช็ค ดิน-ฟ้า -อากาศ พบว่า อาจจะเจอสภาพอากาศมีฝน จึงต้องทำใจว่าอาจจะได้กินแห้วแทน แต่เมื่อมาแล้ว ก็คงต้องวัดดวงกันล่ะ

อันที่จริงแล้ว Milky Way Galaxy ช่วงเดือนมีนาคม จะปรากฏให้เห็นได้ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ราวๆตี 2 แต่ที่เราต้องตาลีตาเหลือกเข้าไปก่อนเวลาตั้ง 2-3 ชั่วโมง ก็เนื่องจาก เราได้ข่าวว่าจะมีกลุ่มล่าทางช้างเผือกจะเข้าไปที่นี่อีกหลายกลุ่ม จึงต้องรีบเข้าไปเพื่อจองสถานที่นั่นเอง

ท้องฟ้าคืนนี้เป็นใจครับ เปิดโล่ง ปราศจากเค้าเมฆฝน แต่.... บรรยากาศกลับเต็มไปด้วยหมอกควันจากการเผาป่าใกล้ๆแถวๆนั้น และนี่คือ อุปสรรคตัวใหญ่ของคืนนี้

และก็เป็นจริงตามข่าวที่ได้มา เพราะเวลาตี 2 ของวันใหม่ ขณะที่เรากำลังเช็คและเซ๊ตกล้องกันอยู่นั้น ก็พบกลุ่มล่าทางช้างเผือก ทะยอยๆกันเข้าไปอีกหลายคณะ แต่ด้วยสถานที่สามพันโบกนั้นกว้างขวางมาก จึงสามารถแยกกัน กลุ่มใครกลุ่มมัน ไม่รบกวนกันได้อย่างสบายๆครับ

แต่...กลุ่มที่เค้าเข้าไปตอนตี 2 เค้าน่าจะได้งีบก่อนตอนหัวค่ำ แต่กลุ่มเรา ตาค้างกันทั้งคืนครับ อิๆๆ

ตอนที่ทางช้างเผือกเริ่มโผล่พ้นขอบฟ้าขึ้นมา ด้วยความที่ยังอยูในแนวระนาบที่ต่ำ หมอก-ควัน จึงมีผลกับมันมาก ก็ต้องออกแรงขุดกันหนักหน่อยล่ะครับ

บางท่านอาจจะชอบภาพทางช้างเผือกโทนสีแดงๆ ก็อาจจะตั้งไวท์บาลานท์ไว้ที่ 3800 K แต่ตัวผมเองกลับชอบโทนออกฟ้าๆมากสักหน่อย ผมจึงตั้งไวท์บาลานท์ที่ 3200 K
เอาเป็นว่า.... ชอบใครชอมมันนะครับ

ช่วงขณะที่ "เห้งเจีย" หลบฉากออกไปเพื่อเปลี่ยนกระบองไฟ แต่แสงยังรอดแพลมออกมาจากฉาก มิติสวยดีก็เลยกดมาอีกซักใบ

พอได้กระบองเปลี่ยนสีแล้ว เห้งเจียก็กระโดดออกมาควงกระบองใหม่อีกทีครับ