ต่อไป »

ก่อนขึ้นกระเช้าสักภาพ

เมื่อขึ้นมาอยู่ในรถกระเช้าตรงสถานี  มองไปลิบลิ่ว

ห้อยต้องแต้ง ไปตามสายสลิง  ป่าเปลี่ยนสีที่ข้างล่างนั่นก็สวยได้ใจจริงๆ  แต่... ปัญหาคือ เราต้องถ่ายผ่านกระจกของรถกระเช้าไฟฟ้า

แถมมันไม่ได้นิ่ง  แขว่งไป แขว่งมา ตลอดเวลา ทำให้การถ่ายภาพยุ่งกว่าปรกติเล็กน้อย

ส่วนน้องหยกไปยึดตรงช่องกลาง ถ่ายไป ถ่ายมา ก็เกิดสงสัย เอ๊ะ!! ทำไมฉันถึงแหย่เลนส์ทะลุกระจกออกไปได้

ที่แท้.... ตรงช่องกลางนั่น เค้าไม่ได้ใส่กระจก 555  เซ่อซ่าห้าแต้มจริงๆ

ป่าเปลี่ยนสีข้างล่างนั่นกำลังงามเลยครับ
มันน่าจะแอบๆ ขึ้นรถกระเช้า ขึ้นๆลงๆมันสัก 3 รอบนะ อิๆๆ
แบบว่ารอบเดียว เก็บภาพได้ไม่ครบมุมอ่ะ

ลงจากกระเช้าไฟฟ้า ต้องเดินมุดอุโมงค์ใต้ภูเข้า ทะลุไปอีกฝั่งครับ ระยะทางราวๆ 300 เมตร เห็นจะได้

ด้วยความที่เซตค่ากล้อง ตั้ง ISO เอาไว้ต่ำ เพื่อถ่ายวิว  พอมาถ่ายในที่แสงน้อยก็ดันลืมเซตกล้องใหม่ กดมาเลยได้ภาพแบบนี้แหละครับ

เมื่อเดินจนทะลุอุโมงค์ออกมาอีกด้านหนึ่งก็เป็นเขื่อนเก็บน้ำ ซึ่งก็ไม่ค่อยมีอะไรที่น่าสนใจไปกว่าเขื่อนบ้านเรานัก แต่... ดูเหมือนว่า เขื่อนของเค้า ปล่อยน้ำทิ้งโดยไม่ได้ปั่นไฟฟ้าด้วยนะ เลยไม่รู้ว่า สร้างเอาไว้เพื่อการเกษตรเพียงอย่างเดียวหรือไม่

เมื่อเดินข้ามตัวสันเขื่อนไปอีกฟากหนึ่ง ก็ต้องเดินมุดอุโมงค์ใต้ภูเขาอีกลูก เพื่อไปขึ้นรถของอุทยานลงจากเขา ไปต่อรถไฟความเร็วสูง ชินคันเซ็น กลับเข้าเมืองโตเกียว

 

โรงแรม Tokyo Station

มัวแต่ไปทัวร์แสวงบุญซะหลายวัน คงต้องกลับไปเที่ยวญี่ปุ่นต่อมั่งแล้ว เดี๋ยวจะไม่ได้กลับเมืองไทย อิๆๆ
แต่.... ของบอกบุญเอาไว้ตรงนี้อีกครั้งนะครับว่า
วันอาทิตย์นี้ ผมจะไปงานบุญกฐินของวัด ถาวรวนาราว อ.โป่งน้ำร้อน จ.จันทรบุรี นะครับ ใครที่สนใจจะไปร่วมบุญกันก็ขอเรียนเชิญนะครับ

บอกเลยว่าที่นี่ เห็นทีแรก ตกตะลึงในสายตา  เพราะมันดูคลาสสิคมาก  เป็นอาคารที่มีอายุมากกว่า 100 ปี แต่ยังคงดูสวยและทันสมัยมาก

วันนั้น หลังจากที่นั่ง "ชินคันเซ็น" กลับเข้าโตเกียวแล้ว เรามาถึงเอาหัวค่ำ ผมจึงบอกคุณก้อยว่า อยากจะไปเก็บภาพแถวๆ Tokyo Station ซะหน่อย คุณก้อยก็ใจดีจริงๆ พาผมไปครับ

ภาพหมู่ตึก ด้านหลังสถานี  ไปตั้งขาตั้งถ่าย มีเจ้าหน้าที่ รปภ. มาเดินเยี่ยมๆมองๆ ก็ไม่ทราบว่า เค้าห้ามถ่ายภาพหรือเปล่า

แต่พอกลับมาแล้วเห็นภาพก็หนักใจพอสมควร  คิดว่ามันคงต้องออกแรงกันอีกเยอะทีเดียว

เพราะภาพหมู้ตึกนี้ หากต้องการให้หมู่ตึกมันดูตั้งตรง คงต้องใช้เลนส์มุมแคบ แต่ใช้เลนส์ที่มีมุมแคบ มันก็คงเก็บภาพได้ไม่หมด

ก็ต้องใช้เลนส์ที่มีมุมกว้าง อย่างในภาพเหล่านี้ ถ่ายด้วยกล้อง 5D Mk IV ฟูลเฟรม + กับเลนส์ 14 mm

ผลที่ได้คือได้ภาพที่มุมกว้าง  แต่... ตึกมันก็เอียงกะเท่เร่ (เหมือนศาลพระภูมิของบางประเทศ) แถมด้วยไวท์บาลานท์ที่วิบัติอีกเยอะ

ก็ต้องกลับมาแก้ไวท์บาลานท์ และแก้เอียงกันยกใหญ่

สุดท้ายก็ทำได้แค่นี้เองครับ

เช้าวันรุ่งขึ้น คุณก้อยก็พาเราไปชมดอก Spider Lily หรือดอก แมงมุม ที่ Kinchakuda ซึ่งปลูกกันบนเนื้อที่มากกว่า 220,000 ตรม.

ผมก็ไม่ทราบว่า เค้าปลูกไว้เพื่อชมดอกของมันเพียงปีล่ะไม่กี่วัน หรือมีประโยชน์อย่างอื่นๆด้วยหรือเปล่านะครับ

เข้าไปในพื้นที่ เห็นแปลงดอก แมงมุม ออกดอกแน่นขนัดทีเดียว เรียกว่า จะหาดอกเดี่ยวๆเพื่อถ่ายเน้นๆ แทบมองหาไม่เจอเลยทีเดียวครับ

ซึ่งนอกจากจะมีดอกสีแดงแล้ว ยังเห็นดอกสีขาวแซมอยู่บ้าง ห่างๆสักดอก  

ผมถามคุณก้อยว่ามันยังมีสีอื่นๆอีกหรือไม่  คุณก้อยบอกว่า น่าจะมีสีม่วง  แต่ก็ไม่ค่อยแน่ใจนักเหมือนกัน

 

ขอบคุณครับ น้าชิต ที่ติดตามกันตลอด  ก็คงเหลือกันแค่เราสองคนแล้วมั้ง อิๆๆๆ

แม้นว่าจะหาดอกที่ขึ้นเดี่ยวๆอย่างโดดเด่นยาก  ก็ต้องหากันจนได้แหละครับ  แถมยังต้องมองหามุมที่ถ่ายออกมาให้ได้หลังดำอีกด้วย

ไม่เป็นไร  น้าหมีซะอย่าง  ทำได้เสมอครับ อิๆๆ

แถมเจ้าผีหลังดำซะอีกสองใบครับ

ขอบคุณครับ น้าชิต ที่ติดตามกันตลอด  ก็คงเหลือกันแค่เราสองคนแล้วมั้ง อิๆๆๆ

ยังเหลือน้ายอดอีกคนนึงครับ