ต่อไป »

จากที่บอกไว้เมื่อภาพที่แล้ว ว่าจะมาเฉลยว่าไปไหนต่อ

นั่นก็คือ เมื่อออกจาก Tokyo kaikan คุณก้อยก็พามานั่งรถไฟสาย  Yurikamome Line ซึ่งจะวิ่งผ่านสะพาน Rainbow Bridge

และจากการสังเกตุของผม  ผมเห็นว่า รถไฟสายนี้ของญี่ปุ่น เป็นรถไฟที่แปลกตาออกไป และ งงๆ กับวิธีการของมัน

กล่าวคือ  มันเป็นรถไฟที่ไม่มีรางรถไฟ เหมือนกับรถไฟทั่วไปที่ต้องมีรางเหล็ก  (ให้สังเกตุที่รอยล้อรถบนทางวิ่ง)  และแถม มันยังไม่มคนขับอีกต่างหาก

ต้องรู้สึกแปลกใจมาก ที่มันวิ่งได้เหมือนรถไฟทั่วๆไป

และก็เป็นอีกรูปแบบที่ถ่ายสนุก  ต้องถ่ายผ่านกระจกของตู้รถไฟออกไป  (คิดถึงยางฮูดที่ขาดเลยครับ)

แต่ก็นั่นแหละ  งานไม่ถนัดเลย ขอบอก

เย็นวันนั้น คุณก้อย พาเราไปที่ตึก Tower Hall Funabori และตรงหน้านั่นคือโค้งแม่น้ำ Arakawa อ่ะราคาวะ

ขึ้นไปเห็นทีแรก ผมตกใจ คิดว่าผมขึ้นมาบนหอชมวิวเมืองสมุทรปราการซะอีกครับ  และที่เห็นโค้งแม่น้ำนั้นคือ โค้งแม่น้ำเจ้าพระยา

(อะไรมันจะได้องศาใกล้เคียงกันปานนี้.....)

ถ้าไม่ติดตรงที่ ฝั่งตรงข้ามของเค้า มีแต่ตึกรามบ้านช่อม เต็มไปหมด ( ก็ไม่แน่ อีก 50 ปีข้างหน้า ของเราก็อาจจะเป็นแบบนี้ก็ได้ครับ )

และภาพก่อนสุดท้ายนั่นคือตัวอาคารที่พวกเราขึ้นไปยืนถ่ายวิวมุมสูงจากชั้นยอดสุดของอาคาร (น่าจะสูงราวๆตึก 40 ชั้นเห็นจะได้)

มองๆดูมันก็คล้ายๆหอชมเมืองสมุทรปราการอีกนั่นแหละครับ 555

ส่วนภาพสุดท้าย เอาภาพวิวโค้งแม่น้ำเจ้าพระมาลงเปรียบเทียบให้ดูว่ามันโค้งคล้ายกันมาก......

เพียงแค่ใช้เลนส์ถ่ายมาไม่เท่ากันเท่านั้น คือ วิวที่โค้ง Arakawa อ่ะราคาวะ  ผมถ่ายมาด้วย 35mm

ส่วนโค้งแม่น้ำเจ้าพระยา กดมาด้วย 24mm  

แต่โค้งแม่น้ำ Arakawa อ่ะราคาวะ  นั้นอยู่ห่างจากจุดที่ขึ้นไปถ่ายมากกว่าเยอะครับ

 

จากที่เมื่อคืน คุณก้อย พาผมไปขึ้นตึก Tower Hall Funabori และหลังจากที่หาอะไรรองท้องก่อนจะเข้าห้อง

เช้าขึ้นมา คุณก้อยก็บอกว่าวันนี้ดูอากาศแล้วท่าทางมันมัวๆหมองๆทั้งวัน คงจะถ่ายซิตี้สเคปไม่ได้ เอางี้เปลี่ยนโปรแกรม วันนี้จะพาไปชม พิพิธภัณฑ์ที่ไร้แผนผังใน Tokyo นี่แหละ

เอ้า จะไปไหนก็ไปกัน  ผมไม่มีความเห็นอะไรทั้งน้าน.....

แต่น้องหยกฟังแล้วตาเป็นประกายทันที  ช่วงหนึ่งที่เดินข้ามถนนไปยังสถานีรถไฟ  น้องก็แอบมากระซิบกับผมว่า....

"ช่างโชคดีซะนี่กระไร  ที่จริงก่อนมาโตเกียวหนูก็อยากไปที่นี่อยู่เหมือนกัน  แต่เห็นว่ามันไม่มีในรายการของคุณก้อย  และอีกอย่างค่าเข้าชมมันก็สูงอยู่นะ หนูเลยไม่กล้าพูดอะไร อิๆ"

"มันเป็นยังไง?"  ผมย้อนถามอย่างคนที่ไม่ รู้เหนือ รู้ใต้

"มันเป็นที่แสดงภาพ แสง สี เสียง แบบดิจิตัล อธิบายไม่ถูก ไปแล้วก็เห็นเองแหละป๊า....."

แล้วในที่สุด คุณก้อยแกก็พาผมไปถึงสถานีรถไฟสาย   Yurikamome Line ซึ่งจะวิ่งผ่านสะพาน Rainbow Bridge

พอเห็นสถานี  ผมก็รีบเตรียมกล้องอีกครั้ง เพราะแน่ใจว่า รถคงวิ่งผ่านเส้นทางเดิมเมื่อวานแน่ๆ

เมื่อวาน.... ดูเหมือนผมจะตั้งสปรีสชัตเตอร์เร็วไปหน่อย  วันนี้จะลองถ่ายด้วยชัตเตอร์ต่ำๆลงหน่อย ดูว่ามันจะแตกต่างมั่งไหม

และแล้ว ภาพที่ได้ก็ออกมาแบบนี้แหละครับ

ลงเยอะหน่อยนะครับ เพราะที่นี่ ถ่าย 2 รอบ ผมกดมาเกือบๆ 2000 ใบครับ อิๆๆๆ

 

วันนี้มาต่ออีกนิดครับ

จากที่คุณก้อยบอกว่าจะพาไปชม พิพิธภันฑ์ที่ไร้แผนผัง หรือที่มีชื่อว่า  Teamlab Borderless

เมื่อลงจากรถไฟ เดินผ่านชิงช้าสวรรค์ยักษ์เข้าไป ก็จะเป็นห้องแสดงดังกล่าว ซึ่งเป็นการแสดง แสง สี เสียง แบบ ดิจิตัล

เป็นการใช้เครื่องฉาย "โปรเจ็คเตอร์" ที่แทบจะนับปริมาณไม่ถ้วน ควบคุมการฉายแสงด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์สารสนเทศ ที่น่าทึ่งมาก

ก้าวแรกเดินเข้าไปก็จะงงๆ  กับแสงสีที่เห็น  พร้อมกับทิศทางการเดินชม เพราะข้างในมันมืด  ไม่รู้ว่าจะต้องเดินไปทางไหนกันเลยเชียว

แต่บอกเลยว่า ตื่นตา ตื่นใจ กับการแสดงมาก

การใช้กล้องถ่ายภาพในนี้ มีกฏว่า ห้ามใช้แสงไฟของกล้องทุกชนิด ไม่ว่าจะเป็นไฟแฟลช หรือไฟฉาย หรือไฟ LED ฯลฯ

ภาพที่ถ่ายภาพคนออกมามันจึงดูแปลกๆ

โคมแขวนหรือโคมลอยครับ

โคมแขวนหรือโคมลอยครับ

โคมแขวนครับ น้าชิต  แต่ติดกระจก 6 ทิศเลย  มองไปทางไหนมันก็สะท้อนเงาจนเราไม่รู้ โคมไหนโคมจริง โคมไหนโคมสะท้อนอ่ะครับ

ตรงห้องที่ฉายด้วยแสงจากเครื่องฉายโปรแจ็คเตอร์ ก็งงๆกับเค้า เพราะผัง พื้น เพดาน ล้วนแต่สีดำทั้งสิ้น  แต่ก็ปรากฏภาพได้

และที่ชวนงงหนักเข้าไปอีกก็คือ  อย่างภาพที่เป็นลักษณะภาพสัตว์ เช่น นก แมว ผีเสื้อ ฯลฯ  เค้าสามารถฉายให้มันเดินหรือบินไปทีล่ะเป็น 100 เมตรได้

สุดยอดจริงๆครับ

ส่วนภาพล่าง  ผมแอบใช้วิชามาร  ด้วยการใช้ไฟฉายจากโทรศัพท์เข้าช่วยเวลาที่ถ่ายน้องหยกอ่ะครับ อิๆๆๆ

ส่วนห้องนี้เป็นห้องน้ำตกครับ  บรรยากาศดีมาก อิๆๆ  แบบว่า เล่นน้ำตกได้โดยไม่เปียกครับ

นกดิจิตัลที่บินว่อนกันรอบห้องกันเลยเชียว ความเร็วในการบิน บอกเลยว่า มันพอๆกับนกบินจริงๆครับ

ไปชมกันต่ออีกห้องหนึ่งครับ

ผมอยากจะตั้งชื่อห้องนี้ว่า  "ห้องแห่งดวงดาว" ครับ

และขอเล่าย่อๆถึงวิธีการ ประกอบห้องอย่างคร่าวๆ ดังนี้ครับ

จากการนำหลอด LED นับล้านๆดวง บรรจุในหลอดแก้วใส แล้วนำไปห้อยลงมาจากเพดาน และทั้ง  6 ด้านของห้อง  ไม่ว่าจะเป็น 4 ด้าน และ ล่าง บน ล้วนแต่กระจกเงาใสครับ

ภาพแสงสีที่ได้ มันจึงสะท้อนมาทุกทิศทาง  แทบจะไม่รู้ว่าดวงไหนของจริง ดวงไหนเกิดจากเงาสะท้อน

และ... เมื่อพื้นเป็นกระจกเงา  แน่นอนว่า......  ใครที่ใส่กระโปรงเข้าไป ย่อมจะต้องเผยอะไรๆ ที่อยู่ใต้กระโปรง

ฉะนั้น ที่หน้าประตูทางเข้าของห้อง จึงมีเจ้าหน้าที่บอกกติการใช้ห้องนี้  และหนึ่งในกติกาก็คือ  ถ้าท่านใส่กระโปรง ท่านกลัวจะต้องเปิดเผยสิ่งที่อยู่ใต้กระโปรงหรือไม่?

หากท่านไม่เกรงกลัว ท่านก็เข้าไปได้ หรือ มีทางเลือกอื่นๆคือ 1. ไม่เข้าไปชม 2. ให้ไปขอยืมชุดจากทาง พิพิธภัณฑ์ มาป้องกันก่อนเข้า (ก็แค่ผ้าพันเอว)

แต่พอเข้าไปแล้วก็จะพบกับความตื่นตะลึงกับแสงสีที่ได้เห็นชนิดแทบจะต้องอ้าปากค้างกันเลยทีเดียว

หลอดไฟทุกๆดวง ถูกควบคุมการ เปิด-ปิด แสงจากกราฟฟิคคอมพิวเตอร์ ที่สามารถบันดาลภาพนานาชนิดให้ชมครับ

ชม ภาพแรกกันก่อนนะครับ

มันจะตื่นตา ตื่นใจ อย่างไร ไปชมกันเลยครับ

และเนื่องจากผู้ชมเยอะมาก  ทางเจ้าหน้าที่ก็เลยพยามไล่ให้เดินไปข้างหน้าโดยไม่ยอมให้หยุดนิ่ง และกำหนดเวลา / รอบ ในการชม

พอหมดเวลา ไฟในห้องก็พลันดับมืดลงทันที เป็นการบังคับไปในตัว

และขอสารภาพเลยว่า ห้องนี้ ผมวนเข้าชม 2 รอบ แต่...ก็ยังไม่แน่ใจว่าได้ชมทุกซอกทุกมุมแล้วหรือยัง

เพราะจากการเดินชมรอบแรก แล้วย้อนกลับไปรอบที่สอง จึงรู้ว่ารอบแรกนั้นยังชมไม่ทั่วทั้งห้อง

ที่จริง ภาพตรงหน้า มันก็จะเปลี่ยนไปแทบจะทุกๆวินาที  ไม่ต้องเดินไปมุมอื่นๆ ภาพ แสง สี มันก็เปลี่ยนให้เราถ่ายภาพที่เปลี่ยนไปอยู่แล้วครับ

และแน่นอน..... การถ่ายภาพใดๆในห้องนี้ ห้ามใช้ไฟช่วยถ่ายทุกชนิด

ก็ต้องดัน ISO กันไปครับ

ปัญหาเพียงหนึ่งเดียวในการถ่ายภาพในห้องนี้ก็คือ.....

คนเยอะมาก...... เพราะเป็นวันหยุด วันอาทิตย์

ทำให้ผมต้องเงยหน้ากล้องขึ้นเพดานแทบจะตลอดเวลาเลยครับ

เพราะพอก้มหน้าเลนส์ลงมาเมื่อไหร่  เป็นเจอแต่หัวคนเต็มไปหมด

ฉะนั้น ใครที่คิดจะไปถ่ายภาพที่นี่ ควรหลีกเลี่ยงวัน เสาร์- อาทิตย์ หรือเทศกาล

แนวการถ่ายภาพในห้องนี้อีกแบบที่ดูน่าสนใจ นั่นก็คือการถ่ายภาพให้เกิดแนวภาพ ซิลูเอท  หรือภาพเงาดำนั่นเอง

บอกเลยว่า แค่ห้องนี้ห้องเดียว หากมีเวลา ไม่คิดว่าจะต้องรีบไปไหนต่อล่ะก้อ.....

อยู่กันทั้งวันยังได้เลยครับ

แบบ..... ก็ไม่ต้องไปหาจากที่ไหนหรอกครับ  ก็นักท่องเทีี่ยวที่เข้าไปชมนั่นเองแหละครับ