ต่อไป »

ครับ เพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่น ก็ต้องตามภาระกิจที่ค้างคา จนเสร็จสิ้นก่อน  แต่แล้ว... ก็ดันป่วยเป็นหวัดเข้าซะอีก  เลยต้องดองไข่เค็มเอาไว้อีกจนได้ครับ

เอาเป็นว่า จะค่อยๆ ทะยอยลงล่ะกันครับ  อาจจะไม่เรียงแถว โดดไป โดดมา  ไม่ว่ากันนะครับ

ดอกสไปร์เดอร์ ลิลลี่ ในญี่ปุ่น
โน๊ต 8
หมี
.
Spider lily flower in Japan

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นนอกเทศกาลใหญ่ของญี่ปุ่น (เทศการดอกซากุระและเทศกาลใบไม้เปลี่ยนสี)  แต่ญี่ปุ่นก็ยังมีอะไรให้ชมอีกมากมาย

อย่างเช่น เจ้าเต่าตัวนี้  (เอ... ถ้าจะบ้า ถ้าจะมาถึงญี่ปุ่นเพื่อมาชมเจ้าเต่าทองนี่อ่ะนะ)

หรืออย่าง แมงปอเข็มตัวนี้
มันบินตัดหน้าผมไปจนแทนจะเฉี่ยวดั้งจมูกผม (ทั้งที่ดั้งผมก็แทบจะไม่มี) แล้วเลยไปลงจอดห่างจากตัวไปราวๆ 10 เมตร
ผมเดินตาม แต่ก็ติดอยู่ตรงราวเชือกกั้น ไม่ให้นักท่องเที่ยวล่วงล้ำเข้าไปในทุ่งดอกสไปร์เดอร์ ผมจึงต้องส่องมันมาด้วยเลนส์ 100-400mm ในระยะ ราวๆ 6 เมตร แล้วมาครอปเอาทีหลังครับ

ส่วนเจ้าตัวนี้ ผมเจอมันบนพื้นทางเดินเข้าไปที่ทุ่งดอกสไปร์เดอร์  เกือบจะเหยียบมันเข้าให้ ดีที่ชักเท้าออกทัน  เลยพามันไปเกาะบนใบไม้ข้างทาง เพราะคนเดินเข้าไปเยอะมาก หากไม่พามันออก มีหวังแบนติดพื้นแน่นอน

และดูเหมือนว่ามันจะตาบอดไปข้างหนึ่งซะแล้วด้วย

ดอกหญ้าข้างทาง ก็มีให้ชมถมไปครับ

น่าจะเป็นดอก คอสมอส ปลูกอยู่ริมถนน ดอกสวยดี แต่มุมถ่ายที่จะให้ดอกดูเด่นนั้นยากมาก ผมเหลียวซ้ายแลขวาอยู่พักหนึ่ง ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับมันดี ก็พอดีมีรถเก๋งสีดำคันหนึ่ง มาจอดติดไฟแดงเป็นฉากให้ผมพอดีครับ

หลังดำแบบมีนัยยะ อิๆ

ผลไม้ ที่เรากินกัน  แต่โดยส่วนใหญ่ คนไทยมักไม่ค่อยเคยเห็น หรือรู้จักผลสดๆของมันกันสักเท่าไรนัก  ถ่ายมาเผื่อใครที่ยังไม่รู้จักครับ

เก๋าลัก จากญี่ปุ่น

ชมดอกหญ้าข้างทางกันอีกสักดอกครับ

ผลไม้ ที่เรากินกัน  แต่โดยส่วนใหญ่ คนไทยมักไม่ค่อยเคยเห็น หรือรู้จักผลสดๆของมันกันสักเท่าไรนัก  ถ่ายมาเผื่อใครที่ยังไม่รู้จักครับ

เก๋าลัก จากญี่ปุ่น

นึกว่าเงาะซะอีกครับท่านประธานฯ

เดินไปตามข้างทางของเมืองญี่ปุ่น ก็จะพบพุ่มไม้ดอกข้างทางเสมอ ไม่ขาดสาย แสดงว่าคนญี่ปุ่นรักดอกไม้ไม่น้อยเลย
ไม่เหมือนกับบางประเทศ ที่ต้นไม้ริมถนนก็ยังพยายามโค่นทิ้งเพราะเพียงว่ามันบังหน้าร้านเค้า แล้วพอ PM 2.5 เยอะก็บ่นกันอีก

ผลไม้ ที่เรากินกัน  แต่โดยส่วนใหญ่ คนไทยมักไม่ค่อยเคยเห็น หรือรู้จักผลสดๆของมันกันสักเท่าไรนัก  ถ่ายมาเผื่อใครที่ยังไม่รู้จักครับ

เก๋าลัก จากญี่ปุ่น

นึกว่าเงาะซะอีกครับท่านประธานฯ

ฮ่าๆๆๆ

เมื่อก่อนที่ผมยังไม่รู้จักมัน  ผมก็หวาดภาพเก๋าลักว่ามันลูกของมันน่าจะเกลี้ยงเกลา  แต่พอเห็นลูกมัน ก็นึกว่าเงาะเหมือนกันครับ

เมื่อราวๆ 7-8 ปีก่อน  เพื่อนคนหนึ่ง เอาต้นมันมาปลูกที่นครสวรรค์  แล้วเรียกผมไปดู  ต้นนิดเดียว มันทลึ่งมีลูกติดอยู่ด้วย  เจ้าของบอกกับผมว่ามันคือเก๋าลัก  ผมยังแทบจะไม่เชื่อมันเลยครับ

นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ผมไม่เคยถามมันอีกเลยว่า มันได้กินลูกเก๋าลักที่มันปลูกยัง ฮ่าๆๆๆ

เอาล่ะ  คงได้ฤกษ์ ในการเล่าเรื่องไปญี่ปุ่นเที่ยวนี้แล้วครับ

เริ่มมาจาก น้องหยก คร่ำเคร่งกับการอ่านหนังสือเพื่อสอบ  พ่อมันเห็นว่าลูกน่าจะเครียดมากเกินไป จึงหาเรื่องชวนออกไปเที่ยวเพื่อผ่อนคลายเสียบ้าง  จึงเป็นที่มาของทริปญี่ปุ่นครั้งนี้ครับ

เครื่องออกจากสุวรรณภูมิราวๆ 0.20น ของวันใหม่ที่ 27/9/62  มุ่งหน้าสู่สนามบินนาริตะของญี่ปุ่น

พวกเราลงจากเครื่องเอา 08.00น. ตามเวลาท้องถิ่นที่นั่น ซึ่งเร็วกว่าประเทศไทยราวๆ 2 ชั่วโมง จากนั้นก็จับรถไฟฟ้าเข้าเมืองโตเกียว

หลังจากที่เอาสัมภาระไปฝากที่โรงแรมแล้ว (ยังเช้าเกินกว่าจะเช็กอินเข้าห้อง)  คุณก้อยก็พาเราสองพ่อลูกไปขึ้นรถไฟฟ้ามาที่แห่งนี้  เพื่อมาชมบันไดวนของที่ตึกนี้

แต่พอขึ้นไปถึงชั้น 4 ก็เจอเข้ากับป้าย ห้ามถ่ายภาพเข้าจังเบอ และมีโซ่แขวนเอาไว้ว่าห้ามผ่านเข้าอีก

บนชั้นที่ 4 นี้ เป็นภัตราคารร้านอาหาร  ที่มีลูกค้าเดินเข้าๆออกๆอยู่พอประมาณ

เอ....  จุดแรกก็ทำเอาเงิบซะแล้วไหมล่ะ

พวกเราถอยกลับไปเข้าลิฟ แล้วกดลงมาอีกชั้น  ออกมาที่ชั้น 3 ของตึก  ชะโงกหน้าเข้าไปดูที่บันไดอีกครั้ง

ไม่มีป้ายห้ามผ่าน และไม่มีป้ายห้ามถ่ายภาพ
พวกเรามองหน้ากัน  แล้วออกอุบายว่า  พวกเราไม่เห็นป้ายที่ว่านั่นบนชั้น 4

จากนั้นก็วางกระเป๋า งัดกล้องขึ้นมา ส่อง  แถมเดินย้อนขึ้นไปจนเกือบๆจะถึงชั้นที่ 4 ที่มีโซ่ขึงไว้นั่นแหละ

กดกันมาคยล่ะ ฉึก สองฉึก  แล้วก็รีบเผ่นออกมาก่อนที่เจ้าหน้าที่จะมาเจอเข้า

แอบเข้าไปถ่ายเยี่ยงโจรเลยล่ะ  อิๆๆ

เนื่องจาก ช่วงเวลาที่ไปญี่ปุ่นคราวนี้ มันอยู่นอกเทศกาลใหญ่ๆของญี่ปุ่น ทั้งใบไม้เปลี่ยนสีและดอกซากุระ  เป้าหมายทั้งหมดของการถ่ายภาพจึงกลายเป็นไปถ่าย "ซิตี้สเคป" ซะมากกว่าอื่นใด

ต่อจากบันไดเวียนสีแดงนั่น คุณก้อยก็พาไปที่ตึกอีกแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัย หวังจะไปเก็บบันไดเวียนของเค้าอีกแห่ง

แต่พอไปถึง ปรากฏว่าทางมหาลัยกำลังจัดงานอีเวนท์อะไรสักอย่างหนึ่ง  จึงไม่อนุญาติให้เข้าไป  แห้วสิครับ

จากนั้นคุณก้อย ก็พาไปย่านชิบูย่า  เพื่อเข้าไปที่ร้านแห่งนี้ครับ  เป็นร้านขาย iphon ในย่านนั้น

ผมเข้าไปก็ยืนงงๆในร้าน  เพราะยังไม่รู้ว่าคุณก้อยพามาทำไม 

แต่น้องหยกตาเป็นประกาย เพราะก่อนมาญี่ปุ่นคราวนี้  น้องหยกชวนผมไปดู ไอแพด 7 ราคาที่เมืองไทย น้องหยกว่าเค้าขายให้สำหรับนักเรียน นักศึกษาในราคาพิเศษ

แต่ผมแย้งว่า ไหนๆเราก็จะไปญี่ปุ่นกันอยู่แล้ว  ทำไมไม่รอไปดูที่ญี่ปุ่นก่อน เผื่อจะถูกกว่า

เมื่อมาเจอเข้ากับร้านขายแบบนี้ ก็เข้าทางน้องหยกเท่านั้น

แต่หลังจากที่สอบถามพนักงานขายก็ทราบว่า ไอแพด 7 ยังไม่วางขายในวันนี้  ถ้าต้องการซื้อต้องขึ้นไปชั้น 3 ไปเข้าแถวจองเอาไว้ก่อน

แต่พอเดินขึ้นไปชั้น 3 ที่ว่า  เห็นคนต่อแถวเพื่อรอจองคิวยาวเหยียดก็แทบเป็นลม  เลิกล้มความตั้งใจกันทีเดียว แถวยาวเป็นร้อยคนเห็นจะได้

คุณก้อยหันไปเจรจากับพนักงานว่าจะขอถ่ายภาพบันไดของร้าน  ซึ่งพนักงานก็บอกว่ายินดีให้ถ่ายได้

พวกเราเลยกดกันไปคนล่ะหลายฉับ

แต่ปัญหาใหญ่คือ  บันไดนั้นขาวโพลนไปหมด  ทำให้ระบบวัดแสงของกล้องวัดผิดพลาดไปหมด  ยังดีว่ามันเป็นกล้องดิจิตัล ทำให้เราเห็นภาพที่ถ่ายได้ทันที  ถ้าเป็นกล้องฟิล์ม มีหวังอันเดอร์หมด กว่าจะรู้ตัวก็คงกลับถึงประเทศไทยไปแล้วครับ

อีกปัญหาหนึ่งคือ  พอใช้เลนส์มุมแคบก็เก็บบันไดไม่หมด  แต่พอใช้เลนส์มุมกว้าง  ก็ถ่ายเอา "ตีน" ตัวเองเข้าอีก  จึงต้องระมัดระวังมุมกล้องกันอย่างมาก

แล้วไหนยังจะลูกค้าทางร้าน ที่เดินขึ้นๆลงๆ  ที่เราต้องคอยเลี่ยงๆ ไม่ให้เข้าเฟรมมาเกะกะสายตาอีก

ออกจากร้านที่ขาย iphon คุณก้อยก็พาเรามุ่งหน้าไปท่าเรือ "ฮารูมิ"  (ไม่ใช่ ฮานามิ นะครับ เพราะนั่นมันเป็นข้าวเกรียบรวยเพื่อนของเมืองไทย)

เราไปถึงเอาเย็นเต็มทีแล้ว  และตลอดทางที่ผ่านมา  ผมแหงนหน้าดูฟ้าแล้วก็เซ็งๆ  นึกอยู่ในใจว่า คงไม่ค่อยน่าสนใจสักเท่าไหร่

แต่พอเราไปถึงริมท่าเรือ  เห็นดวงอาทิตย์กำลังลับเหลี่ยมตึกพอดี เอาเลนส์ 70-200mm ใส่ได้ก็ส่องเอามาฝาก

ที่จริงแล้ว... ผมเอง ไม่ค่อยชอบถ่ายอะไรแบบนี้สักเท่าไรนัก  เพราะมันดูขาดเรื่องราว องค์ประกอบภาพไม่มี 

สมัยหนุ่มๆ  อาจารย์ท่านหนึ่งบ่นๆกับผมว่า  สองพระ ไม่ต้องถ่ายมาส่งนะ  เบื่อ.....  ผมงง  ถามว่า สองพระคืออะไรเหรอ...

ท่านก็ตอบว่า  ก็ พระอาทิตย์ กับ พระสงฆ์ไง  ทั้งสองพระ เห็นถ่ายกันจัง  มันดูสวย สีดีก็จริง  แต่หากขาดองค์ประกอบ  มันก็ไม่มีเรื่องราวที่น่าสนใจ

มาถึงตอนนี้  ผมคงต้องเพิ่มให้อีกพระหนึ่งแล้วล่ะครับ  นั่นก็คือ  พระจันทร์

สุดท้าย  ผมก็ส่องหนึ่งพระมาอีกจนได้  ฮี่ๆๆๆ

ผลไม้ ที่เรากินกัน  แต่โดยส่วนใหญ่ คนไทยมักไม่ค่อยเคยเห็น หรือรู้จักผลสดๆของมันกันสักเท่าไรนัก  ถ่ายมาเผื่อใครที่ยังไม่รู้จักครับ

เก๋าลัก จากญี่ปุ่น

นึกว่าเงาะซะอีกครับท่านประธานฯ

ฮ่าๆๆๆ

เมื่อก่อนที่ผมยังไม่รู้จักมัน  ผมก็หวาดภาพเก๋าลักว่ามันลูกของมันน่าจะเกลี้ยงเกลา  แต่พอเห็นลูกมัน ก็นึกว่าเงาะเหมือนกันครับ

เมื่อราวๆ 7-8 ปีก่อน  เพื่อนคนหนึ่ง เอาต้นมันมาปลูกที่นครสวรรค์  แล้วเรียกผมไปดู  ต้นนิดเดียว มันทลึ่งมีลูกติดอยู่ด้วย  เจ้าของบอกกับผมว่ามันคือเก๋าลัก  ผมยังแทบจะไม่เชื่อมันเลยครับ

นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ผมไม่เคยถามมันอีกเลยว่า มันได้กินลูกเก๋าลักที่มันปลูกยัง ฮ่าๆๆๆ