ต่อไป »

[..ขณะที่เราถ่ายกะเต็นลายนั้นผมเจอไกด์อิสพาแขกฝรั่งมาถ่ายสองคน..เลยไปขอข้อมูลเพิ่มเติมครับ..กับเพื่อนๆแล้วไกด์อิสไม่เคยกั๊กหมาย..มีอะไรที่ไหนบอกหมด..ต้องขอบคุณจริงๆ....คณะเราถ่ายกะเต็นลายจนราวบ่ายสี่ก็ขึ้นรถย้ายมาที่หมายรังพญาปากกว้างสีดำตามที่ไกด์อิสแจ้งมา..รออยู่พักนึงก็ไม่เห็นนกมา..เห็นแต่ตัวที่อยู่ในรัง..เราเลยไปหาหมายเงือกสีน้ำตาลที่ไกด์อิสบอกว่าอยู่ที่เทรลหลังศูนย์บริการนักท่องเที่ยว..ให้ข้ามสะพานขึงไปแล้วเดินตามเทรลราวกิโลนึงจะถึงจุดที่มีไม้ใหญ่ล้มอยู่..หมายจะอยู่ตรงนั้น..จุดนี้ผมไม่เคยไป..และจำที่ไกด์อิสบอกมาไม่ครบ..คือไกด์อิสบอกเมื่อข้ามสะพานแล้วให้เดินไปทางขวา..แต่ผมเดินตรงขึ้นเทรลไปเลย....ผิดทางสิครับ..เดินขึ้นเขามาราวสองกิโลแล้วยังไม่เห็นไม้ใหญ่ล้มที่ว่า..จนอาไห่ซึ่งแบกกล้องเดินตามหลังผมอยู่ร้องว่า"บาเธอร์..พลีสรีเซสอะมินนิท"ฮ่าๆๆ..แกคงเหนื่อยและเพลียสุดๆครับ..เพราะไปสมบุกสมบันอดหลับอดนอนมาจากอินโดสี่ห้าวันแล้ว..จังหวะที่เราหยุดพักท่านประธานก็ตามมาทัน..ผมขอโทรศัพท์ท่านประธานโทรถามไกด์อิสอีกที(โทรศัพท์ผมทิ้งอยู่ที่รถ..เพราะเครือข่ายดีแทคที่นี่ใช้ไม่ได้)..ไกด์อิสบอกมาผิดทางแล้ว..แต่ไม่เป็นไรเดินไปข้างหน้าอีกหน่อยก็จะเห็นหมายเองแหละ..เพราะเทรลนี้มันเดินเป็นวงกลม..ระยะทางรวมราวสามกิโล..เมื่อถ่ายแล้วก็ให้เดินหน้าไปโดยไม่ต้องย้อนกลับมาทางเดิมเพราะจะถึงที่จอดรถด้วยระยะทางที่ใกล้กว่า..แค่ราวกิโลเดียว....เอา..เดินหน้ากันต่อไป..และอีกราวสามร้อยเมตรทางด้านซ้ายมือเราก็เจอหมายที่เป็นซันแลนซ์ขึงเป็นบังไพรอยู่..ก็เดินมุดเข้าไปนั่งรอหน้ารูรังตอนเวลาราวห้าโมงยี่สิบนาที..จังหวะนี้ท่านประธานซึ่งนุ่งกางเกงขาสั้นถึงได้สังเกตุเห็นว่าถุงเท้าที่ใส่อยู่โชกไปด้วยเลือด..ฮ่าๆๆ..โดนทากเจาะมาจนได้..ส่วนอาไห่เห็นเข้าก็รีบสำรวจตัวเอง..ปรากฏว่ากำลังไต่อยู่แถวสะดือตัวนึง..ร้องจ๊ากรีบปลดออกมาเอาไม้ตีตายเลย..ฮ่าๆๆ..นี่เข้าข่ายล่าสัตว์ป่ามั้ยเนี่ย....อยู่กันไม่เป็นสุขแล้วครับ..ต้องยืนกันขาแข็งเพราะเราไม่มีเก้าอี้มา..หรือถึงเอามาก็ไม่กล้านั่งเพราะกลัวทากไต่ขึ้นมา..และผมกำหนดว่าถ้านกไม่มาพอถึงเวลาหกโมงเย็นเราจะกลับ..เพราะกลัวมืดอยู่ในป่าครับ..ห้าโมงห้าสิบนาทีผมเหลือบมองไปหน้ารังก็เจอเค้าเข้ามาครับ..รีบเรียกอาไห่มากด..ส่วนท่านประธานยกซดด้วยพานท้ายเพราะไม่ได้แบกขาตั้งมา..]

..ขณะที่เราถ่ายกะเต็นลายนั้นผมเจอไกด์อิสพาแขกฝรั่งมาถ่ายสองคน..เลยไปขอข้อมูลเพิ่มเติมครับ..
กับเพื่อนๆแล้วไกด์อิสไม่เคยกั๊กหมาย..มีอะไรที่ไหนบอกหมด..ต้องขอบคุณจริงๆ..
..คณะเราถ่ายกะเต็นลายจนราวบ่ายสี่ก็ขึ้นรถย้ายมาที่หมายรังพญาปากกว้างสีดำตามที่ไกด์อิสแจ้งมา..รออยู่พักนึงก็ไม่เห็นนกมา..เห็นแต่ตัวที่อยู่ในรัง..
เราเลยไปหาหมายเงือกสีน้ำตาลที่ไกด์อิสบอกว่าอยู่ที่เทรลหลังศูนย์บริการนักท่องเที่ยว..ให้ข้ามสะพานขึงไปแล้วเดินตามเทรลราวกิโลนึงจะถึงจุดที่มีไม้ใหญ่ล้มอยู่..หมายจะอยู่ตรงนั้น..
จุดนี้ผมไม่เคยไป..และจำที่ไกด์อิสบอกมาไม่ครบ..คือไกด์อิสบอกเมื่อข้ามสะพานแล้วให้เดินไปทางขวา..แต่ผมเดินตรงขึ้นเทรลไปเลย..
..ผิดทางสิครับ..เดินขึ้นเขามาราวสองกิโลแล้วยังไม่เห็นไม้ใหญ่ล้มที่ว่า..จนอาไห่ซึ่งแบกกล้องเดินตามหลังผมอยู่ร้องว่า"บาเธอร์..พลีสรีเซสอะมินนิท"
ฮ่าๆๆ..แกคงเหนื่อยและเพลียสุดๆครับ..เพราะไปสมบุกสมบันอดหลับอดนอนมาจากอินโดสี่ห้าวันแล้ว..จังหวะที่เราหยุดพักท่านประธานก็ตามมาทัน..
ผมขอโทรศัพท์ท่านประธานโทรถามไกด์อิสอีกที(โทรศัพท์ผมทิ้งอยู่ที่รถ..เพราะเครือข่ายดีแทคที่นี่ใช้ไม่ได้)..ไกด์อิสบอกมาผิดทางแล้ว..แต่ไม่เป็นไรเดินไปข้างหน้าอีกหน่อยก็จะเห็นหมายเองแหละ..เพราะเทรลนี้มันเดินเป็นวงกลม..ระยะทางรวมราวสามกิโล..เมื่อถ่ายแล้วก็ให้เดินหน้าไปโดยไม่ต้องย้อนกลับมาทางเดิมเพราะจะถึงที่จอดรถด้วยระยะทางที่ใกล้กว่า..แค่ราวกิโลเดียว..
..เอา..เดินหน้ากันต่อไป..และอีกราวสามร้อยเมตรทางด้านซ้ายมือเราก็เจอหมายที่เป็นซันแลนซ์ขึงเป็นบังไพรอยู่..ก็เดินมุดเข้าไปนั่งรอหน้ารูรังตอนเวลาราวห้าโมงยี่สิบนาที..
จังหวะนี้ท่านประธานซึ่งนุ่งกางเกงขาสั้นถึงได้สังเกตุเห็นว่าถุงเท้าที่ใส่อยู่โชกไปด้วยเลือด..ฮ่าๆๆ..โดนทากเจาะมาจนได้..ส่วนอาไห่เห็นเข้าก็รีบสำรวจตัวเอง..ปรากฏว่ากำลังไต่อยู่แถวสะดือตัวนึง..ร้องจ๊ากรีบปลดออกมาเอาไม้ตีตายเลย..ฮ่าๆๆ..นี่เข้าข่ายล่าสัตว์ป่ามั้ยเนี่ย..
..อยู่กันไม่เป็นสุขแล้วครับ..ต้องยืนกันขาแข็งเพราะเราไม่มีเก้าอี้มา..หรือถึงเอามาก็ไม่กล้านั่งเพราะกลัวทากไต่ขึ้นมา..และผมกำหนดว่าถ้านกไม่มาพอถึงเวลาหกโมงเย็นเราจะกลับ..เพราะกลัวมืดอยู่ในป่าครับ..
ห้าโมงห้าสิบนาทีผมเหลือบมองไปหน้ารังก็เจอเค้าเข้ามาครับ..รีบเรียกอาไห่มากด..ส่วนท่านประธานยกซดด้วยพานท้ายเพราะไม่ได้แบกขาตั้งมา..

[..เงือกสีน้ำตาล..Brown Hornbill. เพศผู้กำลังป้อนอาหารที่ขยอกออกมาให้เพศเมียและลูกที่อยู่ในรังครับ..อาหารมีทั้งลูกไม้และแมลงเล็กๆ..ขนาดเค้าราวๆ 72-75 เซนติเมตร..เป็นนกประจำถิ่นหากินตามป่าดิบ/ป่าโปร่ง ตั้งแต่เชิงเขาจนถึงความสูง 1500 เมตรMSL.มีชนิดย่อยที่อาศัยตามป่าเขาทางแนวชายแดนด้านตะวันตกตั้งแต่แม่ฮ่องสอนถึงเพชรบุรี..และมีหย่อมแถวอุตรดิตถ์/พิษณุโลก/เลย..และที่เขาใหญ่นี้..จังหวะที่เค้าเข้ามาผมไม่ได้ยินเสียงบินเลย..เข้าใจว่าคงกระโดดโผมาช่วงสั้นๆมาตามต้นไม้ครับ..]

..เงือกสีน้ำตาล..Brown  Hornbill. เพศผู้กำลังป้อนอาหารที่ขยอกออกมาให้เพศเมียและลูกที่อยู่ในรังครับ..อาหารมีทั้งลูกไม้และแมลงเล็กๆ..
ขนาดเค้าราวๆ 72-75 เซนติเมตร..เป็นนกประจำถิ่นหากินตามป่าดิบ/ป่าโปร่ง  ตั้งแต่เชิงเขาจนถึงความสูง 1500 เมตรMSL.
มีชนิดย่อยที่อาศัยตามป่าเขาทางแนวชายแดนด้านตะวันตกตั้งแต่แม่ฮ่องสอนถึงเพชรบุรี..และมีหย่อมแถวอุตรดิตถ์/พิษณุโลก/เลย..และที่เขาใหญ่นี้
..จังหวะที่เค้าเข้ามาผมไม่ได้ยินเสียงบินเลย..เข้าใจว่าคงกระโดดโผมาช่วงสั้นๆมาตามต้นไม้ครับ..

[..มาเอาแทบจะคาบเส้นตายเรื่องเวลา...และมีเวลาให้ถ่ายอยู่ราวสิบนาที..พอหกโมงเย็นคณะเราก็ออกจากไบลน์มุ่งหน้ากลับไปที่รถ..แต่ปัญหาที่ไม่น่าจะเกิดก็เกิดขึ้น..คือท่านประธานเดินนำหน้าออกไปก่อน..และอาไห่เดินตามออกไป..ส่วนผมเห็นมีซันแลนซ์ขึงอยู่อีกตัวทางด้านขวามือก็เลยเดินไปสำรวจ..ก็เจอว่านี่เป็นอีกมุมที่ถ่ายเจ้าเงือก..แต่มุมนี้สวยสู้ที่ถ่ายกันมาไม่ได้..เพราะมันจะไม่เห็นรูรัง..และจังหวะที่นกป้อนก็จะเห็นแต่หลังของนก....ทางที่เข้ามายังซันแลนซ์หลังนี้คือทางหลักที่ส่วนใหญ่คนที่เดินมาตามที่ไกด์อิสบอกจะเข้ามาที่นี่..เพราะจะเห็นก่อนหลังที่ผมเข้าไปถ่าย.เมื่อสำรวจแล้วผมก็เดินออกไปที่เทรล..แล้วเลี้ยวซ้ายตามที่ไกด์อิสบอกว่าจะไปถึงรถในระยะหนึ่งกิโล..ซึ่งใกล้กว่าที่จะเดินย้อนทางเดิมตอนที่มา..ที่ไกลจากรถราวสองกิโลกว่า..เมื่อขึ้นเทรลผมก็ตะโกนเรียกอาไห่..แต่ไม่มีเสียงตอบรับ..ผมเลยเข้าใจว่าแกคงเดินตามท่านประธานไปไกลแล้ว..มองก็มองไม่เห็นเพราะเทรลมันไม่ใช่ซูปเปอร์ไฮเวย์..แค่สิบเมตรยี่สิบเมตรทางก็โค้งต้นไม้บังตาหมดแล้ว....แสงก็สลัวเย็นย่ำลงทุกที..ผมรีบจ้ำอ้าวไปทางซ้ายมือตามที่ไกด์อิสแจ้งไว้..แต่เมื่อมาถึงรถมีแต่ท่านประธานส่วนอาไห่อยู่ไหนไม่รู้..ฮ่าๆๆๆ..ปัญหานี้มันเกิดเพราะความสะเพร่าของผมเองครับ..คือตอนที่ผมคุยโทรศัพท์กับไกด์อิสเราใช้ภาษาไทย..อาไห่ที่ยืนฟังอยู่ด้วยเค้าเลยไม่รู้ว่าขากลับให้ไปทางซ้ายจะใกล้กว่าย้อนทางเดิม..เพราะผมไม่ได้แปลอังกฤษบอกแก..ส่วนท่านประธานนั้นเข้าใจแจ่มแจ้งแดงแจ๋ท่านก็เลี้ยวซ้ายสิ..แต่อาไห่เดินเลี้ยวขวาย้อนทางเดิมกลับมาครับ..เพราะไม่เห็นหลังท่านประธานด้วยว่าเทรลมันคดเคี้ยวต้นไม้บังกันไปหมด....ผมวางกล้องแล้วจะเดินย้อนทางไปรับแกก็พอดีแกกำลังเดินแบบหมดแรงกระย่องกระแย่งข้ามสะพานมาละ..ฮ่าๆๆๆต้องขอโทษจริงๆเพราะไม่คิดว่าเราจะคลาดสายตากันในป่าครับ....ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..]

..มาเอาแทบจะคาบเส้นตายเรื่องเวลา...และมีเวลาให้ถ่ายอยู่ราวสิบนาที..พอหกโมงเย็นคณะเราก็ออกจากไบลน์มุ่งหน้ากลับไปที่รถ..
แต่ปัญหาที่ไม่น่าจะเกิดก็เกิดขึ้น..คือท่านประธานเดินนำหน้าออกไปก่อน..และอาไห่เดินตามออกไป..ส่วนผมเห็นมีซันแลนซ์ขึงอยู่อีกตัวทางด้านขวามือก็เลยเดินไปสำรวจ..
ก็เจอว่านี่เป็นอีกมุมที่ถ่ายเจ้าเงือก..แต่มุมนี้สวยสู้ที่ถ่ายกันมาไม่ได้..เพราะมันจะไม่เห็นรูรัง..และจังหวะที่นกป้อนก็จะเห็นแต่หลังของนก..
..ทางที่เข้ามายังซันแลนซ์หลังนี้คือทางหลักที่ส่วนใหญ่คนที่เดินมาตามที่ไกด์อิสบอกจะเข้ามาที่นี่..เพราะจะเห็นก่อนหลังที่ผมเข้าไปถ่าย.
เมื่อสำรวจแล้วผมก็เดินออกไปที่เทรล..แล้วเลี้ยวซ้ายตามที่ไกด์อิสบอกว่าจะไปถึงรถในระยะหนึ่งกิโล..ซึ่งใกล้กว่าที่จะเดินย้อนทางเดิมตอนที่มา..ที่ไกลจากรถราวสองกิโลกว่า..
เมื่อขึ้นเทรลผมก็ตะโกนเรียกอาไห่..แต่ไม่มีเสียงตอบรับ..ผมเลยเข้าใจว่าแกคงเดินตามท่านประธานไปไกลแล้ว..มองก็มองไม่เห็นเพราะเทรลมันไม่ใช่ซูปเปอร์ไฮเวย์..แค่สิบเมตรยี่สิบเมตรทางก็โค้งต้นไม้บังตาหมดแล้ว..
..แสงก็สลัวเย็นย่ำลงทุกที..ผมรีบจ้ำอ้าวไปทางซ้ายมือตามที่ไกด์อิสแจ้งไว้..แต่เมื่อมาถึงรถมีแต่ท่านประธานส่วนอาไห่อยู่ไหนไม่รู้..
ฮ่าๆๆๆ..ปัญหานี้มันเกิดเพราะความสะเพร่าของผมเองครับ..คือตอนที่ผมคุยโทรศัพท์กับไกด์อิสเราใช้ภาษาไทย..อาไห่ที่ยืนฟังอยู่ด้วยเค้าเลยไม่รู้ว่าขากลับให้ไปทางซ้ายจะใกล้กว่าย้อนทางเดิม..เพราะผมไม่ได้แปลอังกฤษบอกแก..ส่วนท่านประธานนั้นเข้าใจแจ่มแจ้งแดงแจ๋ท่านก็เลี้ยวซ้ายสิ..แต่อาไห่เดินเลี้ยวขวาย้อนทางเดิมกลับมาครับ..เพราะไม่เห็นหลังท่านประธานด้วยว่าเทรลมันคดเคี้ยวต้นไม้บังกันไปหมด..
..ผมวางกล้องแล้วจะเดินย้อนทางไปรับแกก็พอดีแกกำลังเดินแบบหมดแรงกระย่องกระแย่งข้ามสะพานมาละ..ฮ่าๆๆๆต้องขอโทษจริงๆเพราะไม่คิดว่าเราจะคลาดสายตากันในป่าครับ..
..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..

หลงทางแค่เสียเวลา
แต่ถ้าหลงคณิกา  จะเสียทั้งเวลา ทั้งสุขภาพ ทั้งเงินตรา  อิๆๆ

[เอ..ผมเคยได้ยินแต่"หลงทาง=เสียเวลา..หลงภรรยา=เสียอนาคต"..และ.."อายครูไม่รู้วิชา..อายภรรยาไฉนเลยจะมีบุตร"..อิๆๆ]

หลงทางแค่เสียเวลา
แต่ถ้าหลงคณิกา  จะเสียทั้งเวลา ทั้งสุขภาพ ทั้งเงินตรา  อิๆๆ

เอ..ผมเคยได้ยินแต่"หลงทาง=เสียเวลา..หลงภรรยา=เสียอนาคต"..และ.."อายครูไม่รู้วิชา..อายภรรยาไฉนเลยจะมีบุตร"..อิๆๆ