ต่อไป »

[ภาพชุดนี้เป็นแนวแลนด์สเขป..แต่ที่เอาลงในห้องนี้เพราะว่าจะได้ดูกันต่อเนื่องไม่โดดไปโดดมาครับ....เมื่อวานนี้คณะเราถ่ายเจ้าแต้วแล้วจนราวห้าโมงเย็นก็ไม่มีเจ้าลายเพศผู้มาเข้าหมาย..เลยเก็บอุปกรณ์ขับรถออกมาจากอุทยานแห่งชาติศรีพังงาด้วยความหงุดหงิดคาใจที่ยังไม่ได้ภาพพระเอก..เป้าหมายต่อไปของเราคืออ่าวพังงาครับ..ผ่านมาทางตะกั่วป่า..แวะทานมื้อเย็นก่อนถึงเขาหลัก..เป็นร้านหรูข้างทางรสชาดถือว่าอร่อยครับ..ผมนี่ซดน้ำต้มยำจนหมดหม้อเลย..แล้วเมื่อคืนนี้ผมก็นอนคอแห้งทั้งคืน..ไม่รู้โดนอะไรเข้าไป..ฮ่าๆๆ..เมื่ออิ่มแล้วก็เดินทางต่อ..ผมเสริ์ชหาเส้นทางเพราะรู้ว่าทุกครั้งที่วิ่งจะผ่านไปทางท้ายเหมืองซึ่งดูแล้วมันอ้อม..อยากได้ทางลัดครับ..เจ้ากูเกิ้ลแมปก็จัดให้..เป็นทางแยกซ้ายก่อนเข้าท้ายเหมืองราวสามสิบกิโล..แต่มันวิ่งคดเคี้ยวเลี้ยววนจนผมหลงทิศไปหมดเพราะไม่มีตะวันให้ดู(คนโบราณก็แบบนี้แหละ..ฮ่าๆๆ)แต่ก็เชื่อใจน้องเนครับ..ในที่สุดเค้าก็พามารวมกับเส้นที่วิ่งมาจากเขาพับผ้า..เมื่อวิ่งผ่านตัวเมืองพังงาราวสี่กิโลเราก็ถึงเป้าหมายคือพังงาเบย์โฮเทล..ที่ที่ผมหวังมานอนคืนนี้นั่นแหละ..เมื่อสามสี่ปีที่แล้วผมมานอนที่นี่บ่อยครั้งมาก..ทุกครั้งก็จะเจอนักท่องเที่ยวที่มาพักเดินกันขวักไขว่..แต่วันนี้ทำไมหน้าโรงแรมมันมืดๆหว่า..หญ้าที่ข้างลานจอดรถก็ปล่อยสูงรกไม่มีใครมาตัด....เห็นมีรถจอดอยูสามสี่คัน..เอ..ยังเปิดให้บริการอยู่หรือเปล่าหว่า?..แต่ไหนๆก็มาถึงแล้วลงไปถามดูให้หายสงสัยเลยดีกว่า..พอเปิดประตูเข้าล็อบบี้ซึ่งแต่ก่อนแอร์เย็นฉ่ำ..แต่วันนี้ไม่มีแอร์ครับ..ถามไถ่น้องสองคนที่ยืนอยู่หลังเค้าเตอร์..น้องตอบว่ายังบริการอยู่..ในราคาคืนละแปดร้อยบาทพร้อมอาหารเช้า..ถ้าเข้าพักจะให้เข้าพักที่ชั้นที่สี่..ผมเลยต้องถามว่าแล้วลิฟต์ใช้ได้มั้ยเพราะห่วงคุณจวง..น้องตอบว่าใช้ได้ค่ะ...เอา..งั้นตกลงพักที่นี่..ขนกระเป๋าลงมาจากรถรับกุญแจห้องน้องบอกตามหลังมาว่าถ้ามีปัญหาอะไรให้โทรมาที่ล็อบบี้นะ..เอ..พูดเป็นลางแฮะ..ขึ้นไปถึงห้องอาบน้ำแล้วมานั่งเช็ครูปเสร็จแล้วก็นอน...แต่พอราวเที่ยงคืนคุณพงษ์พันธ์ก็ลุกมาเปิดไฟกดรีโมทแอร์ให้วุ่นวายไปหมด..เพราะมันร้อนจนเหงื่อไหลนอนไม่ได้..เพราะแอร์มันเดินแต่พัดลมแต่คอมเพรสเซอร์มันไม่ทำงานที่น้องเค้าบอกว่ามีปัญหาอะไรให้โทรไปที่ล็อบบี้..แต่ในห้องมันไม่มีโทรศัพท์ภายในแล้วจะโทรยังไงหว่า..ในที่สุดผมต้องใช้วิชาช่างแอร์แก้ไขเอาเองครับ....ในห้องไม่มีเบรคเกอร์ตัดระบบไฟของแอร์..คือมันใช้ไฟที่ผ่านคีย์กร์าดมาเลย..ผมเลยต้องชักคีย์กร์าดออกเพื่อรีเซ็ตระบบ..พอเสียบเข้าไปใหม่สามนาทีระบบก็ทำงานได้..ถึงได้นอนกันต่อเช้ามาตีห้าครึ่งนาฬิกาก็ปลุกตามที่ตั้งไว้..พอเดินออกไประเบียงหลังห้องผมก็ต้องแจ้นกลับเข้ามาประกอบกล้องไปเก็บภาพครับ..]

ภาพชุดนี้เป็นแนวแลนด์สเขป..แต่ที่เอาลงในห้องนี้เพราะว่าจะได้ดูกันต่อเนื่องไม่โดดไปโดดมาครับ..
..เมื่อวานนี้คณะเราถ่ายเจ้าแต้วแล้วจนราวห้าโมงเย็นก็ไม่มีเจ้าลายเพศผู้มาเข้าหมาย..เลยเก็บอุปกรณ์ขับรถออกมาจากอุทยานแห่งชาติศรีพังงาด้วยความหงุดหงิดคาใจที่ยังไม่ได้ภาพพระเอก..เป้าหมายต่อไปของเราคืออ่าวพังงาครับ..
ผ่านมาทางตะกั่วป่า..แวะทานมื้อเย็นก่อนถึงเขาหลัก..เป็นร้านหรูข้างทางรสชาดถือว่าอร่อยครับ..ผมนี่ซดน้ำต้มยำจนหมดหม้อเลย..แล้วเมื่อคืนนี้ผมก็นอนคอแห้งทั้งคืน..ไม่รู้โดนอะไรเข้าไป..ฮ่าๆๆ
..เมื่ออิ่มแล้วก็เดินทางต่อ..ผมเสริ์ชหาเส้นทางเพราะรู้ว่าทุกครั้งที่วิ่งจะผ่านไปทางท้ายเหมืองซึ่งดูแล้วมันอ้อม..อยากได้ทางลัดครับ..เจ้ากูเกิ้ลแมปก็จัดให้..
เป็นทางแยกซ้ายก่อนเข้าท้ายเหมืองราวสามสิบกิโล..แต่มันวิ่งคดเคี้ยวเลี้ยววนจนผมหลงทิศไปหมดเพราะไม่มีตะวันให้ดู(คนโบราณก็แบบนี้แหละ..ฮ่าๆๆ)
แต่ก็เชื่อใจน้องเนครับ..ในที่สุดเค้าก็พามารวมกับเส้นที่วิ่งมาจากเขาพับผ้า..เมื่อวิ่งผ่านตัวเมืองพังงาราวสี่กิโลเราก็ถึงเป้าหมายคือพังงาเบย์โฮเทล..ที่ที่ผมหวังมานอนคืนนี้นั่นแหละ..
เมื่อสามสี่ปีที่แล้วผมมานอนที่นี่บ่อยครั้งมาก..ทุกครั้งก็จะเจอนักท่องเที่ยวที่มาพักเดินกันขวักไขว่..แต่วันนี้ทำไมหน้าโรงแรมมันมืดๆหว่า..หญ้าที่ข้างลานจอดรถก็ปล่อยสูงรกไม่มีใครมาตัด..
..เห็นมีรถจอดอยูสามสี่คัน..เอ..ยังเปิดให้บริการอยู่หรือเปล่าหว่า?..แต่ไหนๆก็มาถึงแล้วลงไปถามดูให้หายสงสัยเลยดีกว่า..พอเปิดประตูเข้าล็อบบี้ซึ่งแต่ก่อนแอร์เย็นฉ่ำ..แต่วันนี้ไม่มีแอร์ครับ..
ถามไถ่น้องสองคนที่ยืนอยู่หลังเค้าเตอร์..น้องตอบว่ายังบริการอยู่..ในราคาคืนละแปดร้อยบาทพร้อมอาหารเช้า..ถ้าเข้าพักจะให้เข้าพักที่ชั้นที่สี่..ผมเลยต้องถามว่าแล้วลิฟต์ใช้ได้มั้ยเพราะห่วงคุณจวง..น้องตอบว่าใช้ได้ค่ะ
...เอา..งั้นตกลงพักที่นี่..ขนกระเป๋าลงมาจากรถรับกุญแจห้องน้องบอกตามหลังมาว่าถ้ามีปัญหาอะไรให้โทรมาที่ล็อบบี้นะ..เอ..พูดเป็นลางแฮะ..
ขึ้นไปถึงห้องอาบน้ำแล้วมานั่งเช็ครูปเสร็จแล้วก็นอน...แต่พอราวเที่ยงคืนคุณพงษ์พันธ์ก็ลุกมาเปิดไฟกดรีโมทแอร์ให้วุ่นวายไปหมด..เพราะมันร้อนจนเหงื่อไหลนอนไม่ได้..เพราะแอร์มันเดินแต่พัดลมแต่คอมเพรสเซอร์มันไม่ทำงาน
ที่น้องเค้าบอกว่ามีปัญหาอะไรให้โทรไปที่ล็อบบี้..แต่ในห้องมันไม่มีโทรศัพท์ภายในแล้วจะโทรยังไงหว่า..ในที่สุดผมต้องใช้วิชาช่างแอร์แก้ไขเอาเองครับ..
..ในห้องไม่มีเบรคเกอร์ตัดระบบไฟของแอร์..คือมันใช้ไฟที่ผ่านคีย์กร์าดมาเลย..ผมเลยต้องชักคีย์กร์าดออกเพื่อรีเซ็ตระบบ..พอเสียบเข้าไปใหม่สามนาทีระบบก็ทำงานได้..ถึงได้นอนกันต่อ
เช้ามาตีห้าครึ่งนาฬิกาก็ปลุกตามที่ตั้งไว้..พอเดินออกไประเบียงหลังห้องผมก็ต้องแจ้นกลับเข้ามาประกอบกล้องไปเก็บภาพครับ..

[..ภาพแลนด์สเขปส่วนใหญ่ก็ดูกันที่สีสันและองค์ประกอบ..แต่มันจะขาดเนื้อหาเรื่องราว..แต่เช้านี้ผมมายืนถูกที่และถูกเวลาครับ..มีเรือลำนึงแล่นผ่านมาในเวลาที่ประจวบเหมาะ..จากภาพแลนด์เลยกลายเป็นภาพไลฟ์แนวพิคโทเรียล..]

..ภาพแลนด์สเขปส่วนใหญ่ก็ดูกันที่สีสันและองค์ประกอบ..แต่มันจะขาดเนื้อหาเรื่องราว..
แต่เช้านี้ผมมายืนถูกที่และถูกเวลาครับ..มีเรือลำนึงแล่นผ่านมาในเวลาที่ประจวบเหมาะ..จากภาพแลนด์เลยกลายเป็นภาพไลฟ์แนวพิคโทเรียล..

[..ผมชอบถ่ายภาพเรือในแบบนี้ครับ..เพราะมันมีเส้นสายของริ้วคลื่นสวยงามอ่อนช้อยแม้ตัวเรือนั้นจะผ่านไปแล้วก็ตาม..มีเวลาถ่ายอยู่ราวยี่สิบนาที..เพื่อเก็บก้อนเมฆสีเข้มที่ค่อยๆเปลี่ยนรูปและเลือนลางจางหายไป..จากนั้นก็ไปล้างหน้าขนของลงไปที่รถแล้วถึงย้อนกลับเข้ามาที่แคนทีนเพื่อรับอาหารเช้า..ทั้งแคนทีนอันกว้างใหญ่ที่อยู่ริมน้ำหลังโรงแรมมีคณะเราเพียงสามคนเท่านั้นที่มาใช้บริการ..ผมกระซิบบอกคุณจวงว่าพวกเรามา"จ้อเหล่ายั๊วะ"ให้เค้าหน่อย..คือคำนี้เป็นภาษาแต้จิ๋วแปลว่าสร้างความคึกครื้นครับ..อาหารเช้าแบบอเมริกัน..คือกาแฟ+ขนมปังปิ้ง+แยมเนย+ไข่ดาว+ไส้กรอก+แตงโมและสัปรดรสชาดใช้ได้ครับ..ดีพร้อมด้วยบริการที่รวดเร็วทันใจ....ขอเอาใจช่วยให้พ้นสภาวะวิกฤติเศรษฐกิจครั้งนี้ไปด้วยดีและโดยเร็วเถิด..เพราะการท่องเที่ยวเป็นด่านแรกที่จะต้องเจอกับพิษสงของมัน..เมื่อคนไม่มีเงินก็ไม่มีใครมาเที่ยวเขาพิงกัน+เกาะปันหยี+เขาตะปูและเข้ามาพักที่นี่....ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..]

..ผมชอบถ่ายภาพเรือในแบบนี้ครับ..เพราะมันมีเส้นสายของริ้วคลื่นสวยงามอ่อนช้อยแม้ตัวเรือนั้นจะผ่านไปแล้วก็ตาม..
มีเวลาถ่ายอยู่ราวยี่สิบนาที..เพื่อเก็บก้อนเมฆสีเข้มที่ค่อยๆเปลี่ยนรูปและเลือนลางจางหายไป..จากนั้นก็ไปล้างหน้าขนของลงไปที่รถแล้วถึงย้อนกลับเข้ามาที่แคนทีนเพื่อรับอาหารเช้า..
ทั้งแคนทีนอันกว้างใหญ่ที่อยู่ริมน้ำหลังโรงแรมมีคณะเราเพียงสามคนเท่านั้นที่มาใช้บริการ..ผมกระซิบบอกคุณจวงว่าพวกเรามา"จ้อเหล่ายั๊วะ"ให้เค้าหน่อย..คือคำนี้เป็นภาษาแต้จิ๋วแปลว่าสร้างความคึกครื้นครับ..
อาหารเช้าแบบอเมริกัน..คือกาแฟ+ขนมปังปิ้ง+แยมเนย+ไข่ดาว+ไส้กรอก+แตงโมและสัปรดรสชาดใช้ได้ครับ..ดีพร้อมด้วยบริการที่รวดเร็วทันใจ..
..ขอเอาใจช่วยให้พ้นสภาวะวิกฤติเศรษฐกิจครั้งนี้ไปด้วยดีและโดยเร็วเถิด..เพราะการท่องเที่ยวเป็นด่านแรกที่จะต้องเจอกับพิษสงของมัน..เมื่อคนไม่มีเงินก็ไม่มีใครมาเที่ยวเขาพิงกัน+เกาะปันหยี+เขาตะปูและเข้ามาพักที่นี่..
..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..

ภาพแลนด์ที่มีเรือก็ดูดีครับ เพียงแต่.......

น่าจะให้ภาพส่วนที่เป็นเงามืด สว่างกว่านี้อีกหน่อยครับ

วิธีแก้คือ  HDR

[ถ้าจะยกให้ส่วนที่มืดสว่างขึ้นก็ทำได้ครับ..แต่ผมเอาไว้ยังงั้นแหละ..ดูลึกลับเข้มขลังดี..ส่วนเฮชดีอาร์นั่น..ท่านก็รู้ว่าผมไม่ชอบครับ..]

ภาพแลนด์ที่มีเรือก็ดูดีครับ เพียงแต่.......

น่าจะให้ภาพส่วนที่เป็นเงามืด สว่างกว่านี้อีกหน่อยครับ

วิธีแก้คือ  HDR

ถ้าจะยกให้ส่วนที่มืดสว่างขึ้นก็ทำได้ครับ..แต่ผมเอาไว้ยังงั้นแหละ..ดูลึกลับเข้มขลังดี..
ส่วนเฮชดีอาร์นั่น..ท่านก็รู้ว่าผมไม่ชอบครับ..

เป็นข้อมูลสำหรับการถ่ายภาพ