ต่อไป »

[..เมื่อวานนี้คณะเราถ่ายเจ้านกหว้ารอบสุดท้ายตอน 10.05 น.ครับ..แต่ผมยังขอนั่งรอเผื่อเค้าจะมาอีกในรอบบ่าย...ด้วยหวังว่าจะได้ภาพที่ไม่มีแสงจ้าที่แบ็คกราวด์..แต่ปรากฏว่าเค้าหายไปเลย..ไม่มีแม้แต่เสียงร้อง..ผมทนรอจนบ่ายสองโมงครึ่งก็ถอดใจชวนชาวคณะเดินกลับลงมาที่รถ..ใช้เวลาขาลงนี่ 50 นาที..พอลงมาถึงรถผมโดนทากเจาะมาอีกรูครับ..งานนี้ถึงขนาดหลั่งเลือดชโลมดินกันเลย..พักเหนื่อยเก็บข้าวของขึ้นรถแล้วคณะเราก็ขับออกมาตอนราวบ่ายสี่..เส้นทางที่จะไปจุดหมายต่อไปนี่ต้องวิ่งผ่านคุระบุรีกรีนวิวรีสร์อท..ซึ่งมีร้านอาหารอร่อยในบรรยากาศภูเขาล้อมรอบที่สวยงามมาก..ผมเลยพาแวะทานมื้อเย็นที่นี่..ในลานจอดรถของรีสร์อทเห็นมีรถปิคอัปขนจักรยานเสือภูเขาจอดอยู่คันเดียว..เอ..ทำไมมันเงียบเชียบปานนี้หว่า..ทุกทีที่มานี่ฝรั่งเดินกันพล่านไปหมดนี่นา.....แล้วแบบนี้ร้านอาหารยังจะเปิดบริการรึเปล่า?..เดินเข้าไปถามที่เค้าเตอร์รีเซพชั่น..เค้าบอกเปิดอยู่..เดินลงไปถึงห้องอาหาร...แม่จ้าว..คณะเราเป็นแขกโต๊ะเดียวของที่นี่ครับ..พิษเศรษฐกิจส่งผลกระทบอย่างมากกับวงการท่องเที่ยวครับ..ใครที่ดูแต่ตัวเลขจีดีพีหัดมาดูของจริงๆกันมั่งอย่านั่งเทียนเขียนข่าวครับ....แต่ก็ดีกับคณะเรา...เพราะเราได้รับบริการอย่างดีด้วยความรวดเร็วไม่ต้องรอนานครับ..เหอๆๆอิ่มหนำสำราญแล้วคณะเราก็ออกเดินทางต่อเพื่อไปพักที่บ้านคุณตารีสร์อท..เมื่อไปถึงฝนก็เทลงมาห่าใหญ่จนพี่เล็กเจ้าของรีสร์อทดีใจ..บอกว่าคณะเราพาฝนมา..เพราะที่นี่ไม่ตกมาเป็นเดือนแล้ว..แต่กับผมนอกจากไม่ดีใจแล้วยังค่อนข้างเป็นกังวลครับ...เพราะที่มานี่ด้วยหวังจะเข้าไปถ่ายแต้วแล้วลายที่อุทยานแห่งชาติศรีพังงา..และส่วนใหญ่เมื่อฝนตกเจ้าลายมันจะไปหาไส้เดือนกินเอง..จึงไม่ค่อยมาเข้าหมายครับ....แต่ทำไงได้หล่ะ...เมื่อมาถึงที่แล้วยังไงก็ต้องไป..อาบน้ำ+เช็ครูปเสร็จแล้วก็นอนเพื่อตื่นหกโมงเช้าออกไปหามื้อเช้าทานเสร็จแล้วก็เข้าศรีพังงาครับ..เมื่อเข้าไปถึงก็ใจชื้นหน่อยที่แต้วแล้วลายเพศเมียมารอต้อนรับอยู่แล้วครับ..]

..เมื่อวานนี้คณะเราถ่ายเจ้านกหว้ารอบสุดท้ายตอน 10.05 น.ครับ..แต่ผมยังขอนั่งรอเผื่อเค้าจะมาอีกในรอบบ่าย...ด้วยหวังว่าจะได้ภาพที่ไม่มีแสงจ้าที่แบ็คกราวด์..
แต่ปรากฏว่าเค้าหายไปเลย..ไม่มีแม้แต่เสียงร้อง..ผมทนรอจนบ่ายสองโมงครึ่งก็ถอดใจชวนชาวคณะเดินกลับลงมาที่รถ..ใช้เวลาขาลงนี่ 50 นาที
..พอลงมาถึงรถผมโดนทากเจาะมาอีกรูครับ..งานนี้ถึงขนาดหลั่งเลือดชโลมดินกันเลย..พักเหนื่อยเก็บข้าวของขึ้นรถแล้วคณะเราก็ขับออกมาตอนราวบ่ายสี่..
เส้นทางที่จะไปจุดหมายต่อไปนี่ต้องวิ่งผ่านคุระบุรีกรีนวิวรีสร์อท..ซึ่งมีร้านอาหารอร่อยในบรรยากาศภูเขาล้อมรอบที่สวยงามมาก..ผมเลยพาแวะทานมื้อเย็นที่นี่..
ในลานจอดรถของรีสร์อทเห็นมีรถปิคอัปขนจักรยานเสือภูเขาจอดอยู่คันเดียว..เอ..ทำไมมันเงียบเชียบปานนี้หว่า..ทุกทีที่มานี่ฝรั่งเดินกันพล่านไปหมดนี่นา..
...แล้วแบบนี้ร้านอาหารยังจะเปิดบริการรึเปล่า?..เดินเข้าไปถามที่เค้าเตอร์รีเซพชั่น..เค้าบอกเปิดอยู่..เดินลงไปถึงห้องอาหาร...แม่จ้าว..คณะเราเป็นแขกโต๊ะเดียวของที่นี่ครับ..
พิษเศรษฐกิจส่งผลกระทบอย่างมากกับวงการท่องเที่ยวครับ..ใครที่ดูแต่ตัวเลขจีดีพีหัดมาดูของจริงๆกันมั่งอย่านั่งเทียนเขียนข่าวครับ..
..แต่ก็ดีกับคณะเรา...เพราะเราได้รับบริการอย่างดีด้วยความรวดเร็วไม่ต้องรอนานครับ..เหอๆๆ
อิ่มหนำสำราญแล้วคณะเราก็ออกเดินทางต่อเพื่อไปพักที่บ้านคุณตารีสร์อท..เมื่อไปถึงฝนก็เทลงมาห่าใหญ่จนพี่เล็กเจ้าของรีสร์อทดีใจ..บอกว่าคณะเราพาฝนมา..เพราะที่นี่ไม่ตกมาเป็นเดือนแล้ว..
แต่กับผมนอกจากไม่ดีใจแล้วยังค่อนข้างเป็นกังวลครับ...เพราะที่มานี่ด้วยหวังจะเข้าไปถ่ายแต้วแล้วลายที่อุทยานแห่งชาติศรีพังงา..และส่วนใหญ่เมื่อฝนตกเจ้าลายมันจะไปหาไส้เดือนกินเอง..จึงไม่ค่อยมาเข้าหมายครับ..
..แต่ทำไงได้หล่ะ...เมื่อมาถึงที่แล้วยังไงก็ต้องไป..อาบน้ำ+เช็ครูปเสร็จแล้วก็นอนเพื่อตื่นหกโมงเช้าออกไปหามื้อเช้าทานเสร็จแล้วก็เข้าศรีพังงาครับ..
เมื่อเข้าไปถึงก็ใจชื้นหน่อยที่แต้วแล้วลายเพศเมียมารอต้อนรับอยู่แล้วครับ..

[..แต้วแล้วลาย..Banded Pitta. เพศเมียขนาดราว 21-24 เซนติเมตร.เป็นนกประจำถิ่นที่มีอยู่ทางภาคใต้ของไทยและเลยเรื่อยไปถึงทั้งประเทศของมาเลเซีย..อาศัยอยู่ตามป่าทึบเขาสูงและบางครั้งก็พบในสวนยางพาราเลย..]

..แต้วแล้วลาย..Banded  Pitta.  เพศเมียขนาดราว 21-24 เซนติเมตร.
เป็นนกประจำถิ่นที่มีอยู่ทางภาคใต้ของไทยและเลยเรื่อยไปถึงทั้งประเทศของมาเลเซีย..อาศัยอยู่ตามป่าทึบเขาสูงและบางครั้งก็พบในสวนยางพาราเลย..

[..จุดถ่ายปีนี้ง่ายครับ..คือจากประตูทางเข้าด้านในของอุทยานขับรถเข้าไปราวสองร้อยเมตรก็ถึงแล้ว..จอดรถไว้ข้างทางแล้วขนอุปกรณ์เดินขึ้นทางขวามือราวยี่สิบเมตรก็จะพบซันแลนซ์สีดำซึ่งเจ้าหน้าที่จัดขึงไว้..และเจาะเป็นช่องๆไว้ให้สอดเลนส์ออกไปถ่ายภาพครับ..แบบนี้สบายชาวคณะเราหน่อย..เพราะปีก่อนๆนั้นต้องเดินขึ้นเขาข้ามลำธารไปสามครั้งเป็นระยะทางราวกิโลนึงกว่าจะถึงหมาย..แต่ก็ต้องยอมรับว่าฉากหลังของปีก่อนๆนั้นโล่งลึกและมืดกว่าตรงที่ใหม่นี้....ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..]

..จุดถ่ายปีนี้ง่ายครับ..คือจากประตูทางเข้าด้านในของอุทยานขับรถเข้าไปราวสองร้อยเมตรก็ถึงแล้ว..จอดรถไว้ข้างทางแล้วขนอุปกรณ์เดินขึ้นทางขวามือราวยี่สิบเมตรก็จะพบซันแลนซ์สีดำซึ่งเจ้าหน้าที่จัดขึงไว้..และเจาะเป็นช่องๆไว้ให้สอดเลนส์ออกไปถ่ายภาพครับ..
แบบนี้สบายชาวคณะเราหน่อย..เพราะปีก่อนๆนั้นต้องเดินขึ้นเขาข้ามลำธารไปสามครั้งเป็นระยะทางราวกิโลนึงกว่าจะถึงหมาย..แต่ก็ต้องยอมรับว่าฉากหลังของปีก่อนๆนั้นโล่งลึกและมืดกว่าตรงที่ใหม่นี้..
..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..