ต่อไป »

[..เมื่อวานนี้หลังจากที่คณะเราถ่ายนกยูงจนพอแล้วก็เก็บอุปกรณ์ขึ้นรถเดินทางไปดอยอินทนนท์..นำทางโดยจีพีเอสอีกเช่นเคย..มันนำทางลัดเลาะโดยไม่ต้องผ่านตัวอำเภอบ้านโฮ่ง..ซึ่งผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง..เพราะหากผ่านตัวอำเภอในช่วงเวลาเย็นแบบนี้ทำเวลาได้ช้าครับ..เพราะเส้นทางลดเลี้ยวและผู้คนรถรามอไซค์เยอะแยะ..ใช้เส้นทางที่จีพีเอสนำแปบเดียวก็ทะลุออกจอมทองแล้ว..เลี้ยวขวาหนึ่งกิโลแล้วเลี้ยวซ้ายอีกทีก็ถึงดอยอินท์แล้ว..ขับขึ้นเขา..ตรงด่านที่หนึ่งเค้าไม่เก็บตังค์ครับ..ผมเลยพาคณะเราไปทานมื้อเย็นที่ร้านค้าหน้าที่ทำการอุทยาน..พออิ่มก็มืดแล้ว..เราจะไปหาที่แรมคืนครับ....วิ่งเข้าเส้นทางที่ไปขุนวางเพราะเห็นมีรีสร์อทเยอะ..แวะถามส่วนใหญ่บอกว่าเต็ม..แม่จ้าวนี่มันหลังปีใหม่แล้วนะผู้คนยังเที่ยวไม่เลิกกันอีกหรือนี่..ไอ้ที่ไม่เต็มก็เรียกราคาสูงลิบ..เฉลี่ยห้องละพันห้าถึงสองพันต่อคืน..ถ้ารู้ว่าจะเจอแบบนี้ผมนอนที่ตีนดอยแล้วเช้าค่อยขึ้นมาดีกว่า..เพราะห้องพักแถวนั้นผมนอนบ่อยๆ..ราคาอยู่ราวห้าร้อยบาท..ราคาห้องละพันห้าบนนี้ผมไม่นอนครับ..เงินหน่ะมีจ่ายเพราะระดับคุณจวงใช้วันเป็นแสนขนหน้าแข้งยังไม่กระดิก..แต่ผมจะรู้สึกเจ็บใจที่โดนเค้าฟันหัวแบะ..แล้วจะทำไงดีเพราะนี่ขึ้นดอยมาแล้ว?....ในที่สุดตัดสินใจเข้าไปน้ำตกสิริภูมิ..เพราะปีที่แล้วผมเคยนอนรีสร์อทเล็กๆที่เลยทางแยกเข้าน้ำตกไปหน่อย..เมื่อเข้าไปถึงยังมีบ้านว่างอยู่หนึ่งหลังและมีกระโจมอีกหลังที่อยู่ติดกับบ้าน..สอบถามราคาบ้านหลังละพันสอง..ส่วนกระโจมหนึ่งพัน..ผมบอกรวมสองรายการสองพันละกัน..เจ้าของยิ้มแล้วบอกว่าได้..ผมคาดว่าเพราะนี่มันปาเข้าไปสองทุ่มกว่าแล้ว..คงไม่มีแขกที่ไหนหลงมาอีกแล้วหล่ะ..ฮ่าๆๆ..ก็จัดให้คุณจวงนอนบ้าน..ส่วนผมและพงษ์พันธ์นอนกระโจมซึ่งก็สะดวกสบายเพราะเค้ามีห้องน้ำส่วนตัวแต่สร้างอยู่นอกกระโจมและมีเครื่องทำน้ำอุ่นให้ใช้..เพราะถ้าไม่มีผมไม่อาบน้ำแน่..ฮ่าๆๆ..รีบอาบน้ำแล้วนอนครับ..แต่พอตีสองต้องลุกขึ้นมาหาถุงเท้าใส่เพราะปลายเท้ามันเย็นจนนอนไม่หลับ..พอหกโมงเช้าคณะเราก็จัดของขึ้นรถเสร็จ..แล้วมาทานกาแฟ-ข้าวต้ม-กล้วย..ที่รีสร์อทจัดให้ที่แคนทีน..จากนั้นขับรถมาที่หมายแรกตามที่ได้ข่าวมา..ว่ามีเจ้าเขนเทาหางแดงหากินอยู่..ลงไปถามเจ้าของพื้นที่บอกว่ามันมาราวบ่ายสาม..ผมเลยเอาขนมจะไปวางบนก้อนหินกลางลำน้ำไว้ให้เค้าก่อน..ระยะจากฝั่งถึงหินก้อนที่หมายตาราวเมตรเศษๆ..สองจิตสองใจว่าโดดเลยดีมั้ยหว่า(เพราะผมใส่รองเท้าหนังอยู่เลยไม่อยากเสียเวลาถอด)..ในที่สุดตัดสินใจโดดครับ.....พลาด..เป็นการพลาดอย่างใหญ่หลวง..ไอ้โดดหน่ะถึง..แต่มันลื่นเพราะตะไคร่น้ำ..ต้นขาขวาและเข่าซ้ายกระแทกก้อนหินจนหัวเข่าซ้ายเป็นแผลแตกและต้นขาขวาช้ำจนเขียวเลย..อะไรไม่ว่า..กุญแจรถอยู่ในกระเป๋ากางเกง..ถ้ามันแช่น้ำนานเพราะผมก้นจ้ำเบ้าลงไปครึ่งตัวเดี๋ยวติดเครื่องรถไม่ได้ก็เป็นอันจบกัน..รีบตาลีตาลานลุกขึ้นมาและรีบคว้ากล่องขนมขึ้นมาด้วย..ขึ้นฝั่งได้ไปเปลี่ยนกางเกงและรองเท้าที่ห้องน้ำ..สำรวจความเสียหายกุญแจรถยังใช้ได้ปกติ..และกระเป๋าเงินยังไม่มีร่องรอยน้ำเข้าเลย..แต่ขนมน้ำโชกทั้งกล่อง..ฮ่าๆๆ..จากนั้นขับขึ้นไปกิ่วแม่ปานแวะหาน้าอินสอนเจ้าหน้าที่ที่นั่นเพื่อเอาของไปฝากและหาข้อมูลเพิ่มเติม..แล้วก็ขึ้นไปยอดดอยครับ..มาถึงก็มีนกกระจอกดอยมาต้อนรับ..ศิวะหางสีตาล Chestnut-tailed Minla ขนาดราว 16-18.5 เซ็นติเมตร..เป็นนกประจำถิ่นที่พบบนความสูงราว1600-2565 เมตรจากระดับน้ำทะเล..ซึ่งมีอยู่ไม่กี่จุดทางภาคเหนือนี่เท่านั้น..]

..เมื่อวานนี้หลังจากที่คณะเราถ่ายนกยูงจนพอแล้วก็เก็บอุปกรณ์ขึ้นรถเดินทางไปดอยอินทนนท์..นำทางโดยจีพีเอสอีกเช่นเคย..
มันนำทางลัดเลาะโดยไม่ต้องผ่านตัวอำเภอบ้านโฮ่ง..ซึ่งผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง..เพราะหากผ่านตัวอำเภอในช่วงเวลาเย็นแบบนี้ทำเวลาได้ช้าครับ..
เพราะเส้นทางลดเลี้ยวและผู้คนรถรามอไซค์เยอะแยะ..ใช้เส้นทางที่จีพีเอสนำแปบเดียวก็ทะลุออกจอมทองแล้ว..เลี้ยวขวาหนึ่งกิโลแล้วเลี้ยวซ้ายอีกทีก็ถึงดอยอินท์แล้ว..
ขับขึ้นเขา..ตรงด่านที่หนึ่งเค้าไม่เก็บตังค์ครับ..ผมเลยพาคณะเราไปทานมื้อเย็นที่ร้านค้าหน้าที่ทำการอุทยาน..พออิ่มก็มืดแล้ว..เราจะไปหาที่แรมคืนครับ..
..วิ่งเข้าเส้นทางที่ไปขุนวางเพราะเห็นมีรีสร์อทเยอะ..แวะถามส่วนใหญ่บอกว่าเต็ม..แม่จ้าวนี่มันหลังปีใหม่แล้วนะผู้คนยังเที่ยวไม่เลิกกันอีกหรือนี่..
ไอ้ที่ไม่เต็มก็เรียกราคาสูงลิบ..เฉลี่ยห้องละพันห้าถึงสองพันต่อคืน..ถ้ารู้ว่าจะเจอแบบนี้ผมนอนที่ตีนดอยแล้วเช้าค่อยขึ้นมาดีกว่า..เพราะห้องพักแถวนั้นผมนอนบ่อยๆ..ราคาอยู่ราวห้าร้อยบาท..
ราคาห้องละพันห้าบนนี้ผมไม่นอนครับ..เงินหน่ะมีจ่ายเพราะระดับคุณจวงใช้วันเป็นแสนขนหน้าแข้งยังไม่กระดิก..แต่ผมจะรู้สึกเจ็บใจที่โดนเค้าฟันหัวแบะ..แล้วจะทำไงดีเพราะนี่ขึ้นดอยมาแล้ว?..
..ในที่สุดตัดสินใจเข้าไปน้ำตกสิริภูมิ..เพราะปีที่แล้วผมเคยนอนรีสร์อทเล็กๆที่เลยทางแยกเข้าน้ำตกไปหน่อย..เมื่อเข้าไปถึงยังมีบ้านว่างอยู่หนึ่งหลังและมีกระโจมอีกหลังที่อยู่ติดกับบ้าน..
สอบถามราคาบ้านหลังละพันสอง..ส่วนกระโจมหนึ่งพัน..ผมบอกรวมสองรายการสองพันละกัน..เจ้าของยิ้มแล้วบอกว่าได้..ผมคาดว่าเพราะนี่มันปาเข้าไปสองทุ่มกว่าแล้ว..คงไม่มีแขกที่ไหนหลงมาอีกแล้วหล่ะ..ฮ่าๆๆ
..ก็จัดให้คุณจวงนอนบ้าน..ส่วนผมและพงษ์พันธ์นอนกระโจมซึ่งก็สะดวกสบายเพราะเค้ามีห้องน้ำส่วนตัวแต่สร้างอยู่นอกกระโจมและมีเครื่องทำน้ำอุ่นให้ใช้..เพราะถ้าไม่มีผมไม่อาบน้ำแน่..ฮ่าๆๆ
..รีบอาบน้ำแล้วนอนครับ..แต่พอตีสองต้องลุกขึ้นมาหาถุงเท้าใส่เพราะปลายเท้ามันเย็นจนนอนไม่หลับ..พอหกโมงเช้าคณะเราก็จัดของขึ้นรถเสร็จ..แล้วมาทานกาแฟ-ข้าวต้ม-กล้วย..ที่รีสร์อทจัดให้ที่แคนทีน..
จากนั้นขับรถมาที่หมายแรกตามที่ได้ข่าวมา..ว่ามีเจ้าเขนเทาหางแดงหากินอยู่..ลงไปถามเจ้าของพื้นที่บอกว่ามันมาราวบ่ายสาม..ผมเลยเอาขนมจะไปวางบนก้อนหินกลางลำน้ำไว้ให้เค้าก่อน..
ระยะจากฝั่งถึงหินก้อนที่หมายตาราวเมตรเศษๆ..สองจิตสองใจว่าโดดเลยดีมั้ยหว่า(เพราะผมใส่รองเท้าหนังอยู่เลยไม่อยากเสียเวลาถอด)..ในที่สุดตัดสินใจโดดครับ...
..พลาด..เป็นการพลาดอย่างใหญ่หลวง..ไอ้โดดหน่ะถึง..แต่มันลื่นเพราะตะไคร่น้ำ..ต้นขาขวาและเข่าซ้ายกระแทกก้อนหินจนหัวเข่าซ้ายเป็นแผลแตกและต้นขาขวาช้ำจนเขียวเลย..
อะไรไม่ว่า..กุญแจรถอยู่ในกระเป๋ากางเกง..ถ้ามันแช่น้ำนานเพราะผมก้นจ้ำเบ้าลงไปครึ่งตัวเดี๋ยวติดเครื่องรถไม่ได้ก็เป็นอันจบกัน..รีบตาลีตาลานลุกขึ้นมาและรีบคว้ากล่องขนมขึ้นมาด้วย..
ขึ้นฝั่งได้ไปเปลี่ยนกางเกงและรองเท้าที่ห้องน้ำ..สำรวจความเสียหายกุญแจรถยังใช้ได้ปกติ..และกระเป๋าเงินยังไม่มีร่องรอยน้ำเข้าเลย..แต่ขนมน้ำโชกทั้งกล่อง..ฮ่าๆๆ
..จากนั้นขับขึ้นไปกิ่วแม่ปานแวะหาน้าอินสอนเจ้าหน้าที่ที่นั่นเพื่อเอาของไปฝากและหาข้อมูลเพิ่มเติม..แล้วก็ขึ้นไปยอดดอยครับ..มาถึงก็มีนกกระจอกดอยมาต้อนรับ..
ศิวะหางสีตาล  Chestnut-tailed  Minla  ขนาดราว 16-18.5 เซ็นติเมตร..เป็นนกประจำถิ่นที่พบบนความสูงราว1600-2565 เมตรจากระดับน้ำทะเล..ซึ่งมีอยู่ไม่กี่จุดทางภาคเหนือนี่เท่านั้น..

[..กินปลีหางยาวคอสีฟ้า Mrs Gould's Sunbird.เพศผู้ครับ เจ้านี่เป็นนกอพยบที่พบช่วงหน้าหนาวบนเขาสูงทางภาคเหนือเท่านั้น..ขนาดเค้าราว 11-16.5 เซนติเมตร..จะวนเวียนหากินน้ำหวานจากดอกไม้เป็นอาหาร..เช่นดอกปะทัดตรงนี้..แต่ก่อนบนหน่วยพิทักษ์ยอดดอยนี้เห็นมีปลูกดอกโคมญี่ปุ่นไว้เยอะ..ก็จะมีเจ้านี่กับกินปลีหางยาวเขียววนเวียนมากินน้ำหวานบ่อยๆ..แต่หลายปีมานี้ไม่เห็นมีปลูกเลย..]

..กินปลีหางยาวคอสีฟ้า  Mrs  Gould's  Sunbird.เพศผู้ครับ  เจ้านี่เป็นนกอพยบที่พบช่วงหน้าหนาวบนเขาสูงทางภาคเหนือเท่านั้น..
ขนาดเค้าราว  11-16.5 เซนติเมตร..จะวนเวียนหากินน้ำหวานจากดอกไม้เป็นอาหาร..เช่นดอกปะทัดตรงนี้..
แต่ก่อนบนหน่วยพิทักษ์ยอดดอยนี้เห็นมีปลูกดอกโคมญี่ปุ่นไว้เยอะ..ก็จะมีเจ้านี่กับกินปลีหางยาวเขียววนเวียนมากินน้ำหวานบ่อยๆ..แต่หลายปีมานี้ไม่เห็นมีปลูกเลย..

[..นี่จากปากทางลงไปอ่างกาครับ..มาดูลีลาแลนดิ้งของเจ้าหางยาวคอสีฟ้าซึ่งไวสุดๆเลย..]

..นี่จากปากทางลงไปอ่างกาครับ..มาดูลีลาแลนดิ้งของเจ้าหางยาวคอสีฟ้าซึ่งไวสุดๆเลย..

[..จากนั้นคุณพงษ์พันธ์ชวนเดินลงไปอ่างกา..โดยทิ้งให้คุณจวงถ่ายอยู่หน้าร้านกาแฟข้างบน..เหนื่อยเปล่าครับ..อ่างกาไร้มนต์ขลังไปแล้วตั้งแต่เจ้าหน้าที่มีกฎห้ามวางหนอน..แล้วนกที่ไหนมันจะมาหล่ะในเมื่อไม่มีอะไรให้เค้ากิน..ตัวสำคัญที่นี่ทั้งเจ้าสโนวี่/ช็อตวิง/จู๋เต้น..ไม่มาให้เห็นหน้ากันเลย..ในที่สุดแบกกล้องขึ้นไปข้างบนที่เก่า....กินปลีหางยาวเขียว Green-tailed Sunbird. เพศผู้เจ้าถิ่นที่นี่มาครับ..แต่ไกลลิบเลย..ขนาดเค้าราว 11-13.5 เซ็นติเมตร..เป็นนกประจำถิ่นที่พบบนเขาสูงเพียงสามจุดในไทย..คือที่นี่/แถวจังหวัดตาก/และนครศรีธรรมราช..]

..จากนั้นคุณพงษ์พันธ์ชวนเดินลงไปอ่างกา..โดยทิ้งให้คุณจวงถ่ายอยู่หน้าร้านกาแฟข้างบน..
เหนื่อยเปล่าครับ..อ่างกาไร้มนต์ขลังไปแล้วตั้งแต่เจ้าหน้าที่มีกฎห้ามวางหนอน..แล้วนกที่ไหนมันจะมาหล่ะในเมื่อไม่มีอะไรให้เค้ากิน..
ตัวสำคัญที่นี่ทั้งเจ้าสโนวี่/ช็อตวิง/จู๋เต้น..ไม่มาให้เห็นหน้ากันเลย..ในที่สุดแบกกล้องขึ้นไปข้างบนที่เก่า..
..กินปลีหางยาวเขียว  Green-tailed  Sunbird. เพศผู้เจ้าถิ่นที่นี่มาครับ..แต่ไกลลิบเลย..
ขนาดเค้าราว 11-13.5 เซ็นติเมตร..เป็นนกประจำถิ่นที่พบบนเขาสูงเพียงสามจุดในไทย..คือที่นี่/แถวจังหวัดตาก/และนครศรีธรรมราช..

[..พาคุณจวงอดข้าวมื้อเที่ยงที่นี่..เพราะบนนี้ไม่มีข้าวขาย..อาศัยกาแฟลาเต้กับพายไก่คนละชิ้นประทังชีวิต..ฮ่าๆๆ..กาฝากท้องเหลือง Yellow-bellied Flowerpecker. เพศผู้ ขนาดราวๆ12-13 เซ็นติเมตร..เจ้านี่มีน้อยพบบนเขาสูงที่นี่และแถวจังหวัดน่านเท่านั้น..คณะเราอยู่ที่นี่จนบ่ายโมงผมก็พาลงหมายต่อไป..คือโรงไฟฟ้าสิริภูมิ..และผมหวังมื้อเที่ยงที่นั่นเพราะเป็นร้านอาหารในโรงไฟฟ้านั่นแหละ....ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..]

..พาคุณจวงอดข้าวมื้อเที่ยงที่นี่..เพราะบนนี้ไม่มีข้าวขาย..อาศัยกาแฟลาเต้กับพายไก่คนละชิ้นประทังชีวิต..ฮ่าๆๆ
..กาฝากท้องเหลือง  Yellow-bellied  Flowerpecker.  เพศผู้  ขนาดราวๆ12-13 เซ็นติเมตร..เจ้านี่มีน้อยพบบนเขาสูงที่นี่และแถวจังหวัดน่านเท่านั้น..
คณะเราอยู่ที่นี่จนบ่ายโมงผมก็พาลงหมายต่อไป..คือโรงไฟฟ้าสิริภูมิ..และผมหวังมื้อเที่ยงที่นั่นเพราะเป็นร้านอาหารในโรงไฟฟ้านั่นแหละ..
..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..