ต่อไป »

[..คนพลัดถิ่นเป็นชื่อสวนอาหารที่จังหวัดตราดครับ..ที่นี่ชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วเพราะเป็นสวนอาหารที่เป็นทั้งบ่อตกปลาและบ่อเลี้ยงนกครับ..ผมโทรมาจองโต๊ะชั้นริงไซด์ไว้ตั้งแต่เช้าแล้ว..เพราะเมื่อวานเป็นวันหยุดของที่นี่เลยต้องมาวันนี้..คณะเราออกจากน้ำตกกระทิงราวเก้าโมงเช้า...สิบโมงครึ่งก็มาถึงแล้วครับ..]

..คนพลัดถิ่นเป็นชื่อสวนอาหารที่จังหวัดตราดครับ..ที่นี่ชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วเพราะเป็นสวนอาหารที่เป็นทั้งบ่อตกปลาและบ่อเลี้ยงนกครับ..
ผมโทรมาจองโต๊ะชั้นริงไซด์ไว้ตั้งแต่เช้าแล้ว..เพราะเมื่อวานเป็นวันหยุดของที่นี่เลยต้องมาวันนี้..คณะเราออกจากน้ำตกกระทิงราวเก้าโมงเช้า...สิบโมงครึ่งก็มาถึงแล้วครับ..

[..แม่เหล็กที่ดึงดูดผู้คนให้มาที่นี่ก็คือเจ้านี่แหละครับ..เหยี่ยวแดง..Brahminy Kite. ขนาดราว 44-52 เซ็นติเมตร..เพศผู้-เมียเหมือนกันจนเราแยกไม่ออก..แต่ถ้าตัวที่ยังไม่เต็มวัยจะออกสีน้ำตาล..เป็นนกประจำถิ่นหากินตามพื้นที่ชุ่มน้ำริมฝั่งทะเลเป็นส่วนใหญ่..]

..แม่เหล็กที่ดึงดูดผู้คนให้มาที่นี่ก็คือเจ้านี่แหละครับ..เหยี่ยวแดง..Brahminy  Kite.  ขนาดราว 44-52 เซ็นติเมตร..
เพศผู้-เมียเหมือนกันจนเราแยกไม่ออก..แต่ถ้าตัวที่ยังไม่เต็มวัยจะออกสีน้ำตาล..เป็นนกประจำถิ่นหากินตามพื้นที่ชุ่มน้ำริมฝั่งทะเลเป็นส่วนใหญ่..

[..อาหารหลักของเค้าตามธรรมชาติก็คือจับปลากินครับ..แต่ที่นี่มีการให้เศษเนื้อจากห้องครัวเป็นอาหารวันละสองรอบ..โดยการพายเรือไปหว่านให้ในบึงน้ำนี้..พวกเค้าก็เลยมาอยู่อาศัยที่นี่เพราะอาหารการกินอุดมสมบูรณ์ครับ..มีอยู่เป็นร้อยตัวเลย..(เอ..เซพเบริ์ดจะมาว่าทำให้นกเสียพฤติกรรมในการหากินเองรึเปล่าหว่า..แต่ที่สถานตากอากาศบางปูที่เค้าให้กากหมูกับนกนางนวล..เซพเบริ์ดก็ไม่กล้าไปว่านี่..คงกลัวไอ้โอ๊บมังครับ...ฮี่ๆๆ)]

..อาหารหลักของเค้าตามธรรมชาติก็คือจับปลากินครับ..แต่ที่นี่มีการให้เศษเนื้อจากห้องครัวเป็นอาหารวันละสองรอบ..โดยการพายเรือไปหว่านให้ในบึงน้ำนี้..
พวกเค้าก็เลยมาอยู่อาศัยที่นี่เพราะอาหารการกินอุดมสมบูรณ์ครับ..มีอยู่เป็นร้อยตัวเลย..
(เอ..เซพเบริ์ดจะมาว่าทำให้นกเสียพฤติกรรมในการหากินเองรึเปล่าหว่า..แต่ที่สถานตากอากาศบางปูที่เค้าให้กากหมูกับนกนางนวล..เซพเบริ์ดก็ไม่กล้าไปว่านี่..คงกลัวไอ้โอ๊บมังครับ...ฮี่ๆๆ)

[..เมื่อมาถึง..คุณหลินบอก"คุงยอกสั่งข้าวมากิง"..แล้วท่านกับคุณหลิน(อีกท่านที่มาจากไต้หวัน)ก็ประกอบกล้องตั้งขายิงกันสนั่นหวั่นไหว..กับข้าวมาตั้ง..ตักใส่ถ้วยเรียกท่านมาทาน..ท่านก็บอก"เหลียวก่องๆ"..จนกับข้าวเย็นชืดไปหมด..ฮ่าๆๆ..ไม่เป็นอันกินกันหล่ะ]

..เมื่อมาถึง..คุณหลินบอก"คุงยอกสั่งข้าวมากิง"..แล้วท่านกับคุณหลิน(อีกท่านที่มาจากไต้หวัน)ก็ประกอบกล้องตั้งขายิงกันสนั่นหวั่นไหว..
กับข้าวมาตั้ง..ตักใส่ถ้วยเรียกท่านมาทาน..ท่านก็บอก"เหลียวก่องๆ"..จนกับข้าวเย็นชืดไปหมด..ฮ่าๆๆ..ไม่เป็นอันกินกันหล่ะ

[..ทำยังกะไม่เคยถ่ายไปได้..ทั้งสองท่านนี้ผมเคยพามาถ่ายที่นี่เมื่อปีที่แล้วนี่เองครับ..แต่เห็นคุณหลินจากไต้หวันปีนี้มาด้วยกล้องชุดใหญ่เลนส์นิคคอนหกร้อยมิลนาโน..ราคาตัวละสี่แสนกว่าบาท..คงนึกสงสัยว่าเมื่อคราวที่แล้วใช้เลนส์สั้นถ่ายไม่สะใจมัง..เลยขนชุดใหญ่มาลองอีกที..แต่ปรากฏว่าถ่ายไปสักพักก็ไปที่รถเพื่อเอาเลนส์สั้นมาใช้อีกนั่นแหละ....ก็เลนส์หกร้อยมิลถึงแม้จะใช้กับกล้องฟูลเฟรมมุมภาพมันก็ยังแคบไป..การที่จะจัดนกที่กำลังบินให้อยู่ในเฟรมไม่ใช่เรื่องง่ายๆครับ..ฮ่าๆๆ..ผมเองยังต้องถอยซูมมาถ่ายแถวๆ 3-400 มิลเลย..ส่วนคุณหลินใช้ ซูม 200-400 ของแคนน่อน..ไม่เป็นปัญหาครับ..]

..ทำยังกะไม่เคยถ่ายไปได้..ทั้งสองท่านนี้ผมเคยพามาถ่ายที่นี่เมื่อปีที่แล้วนี่เองครับ..แต่เห็นคุณหลินจากไต้หวันปีนี้มาด้วยกล้องชุดใหญ่เลนส์นิคคอนหกร้อยมิลนาโน..ราคาตัวละสี่แสนกว่าบาท..
คงนึกสงสัยว่าเมื่อคราวที่แล้วใช้เลนส์สั้นถ่ายไม่สะใจมัง..เลยขนชุดใหญ่มาลองอีกที..แต่ปรากฏว่าถ่ายไปสักพักก็ไปที่รถเพื่อเอาเลนส์สั้นมาใช้อีกนั่นแหละ..
..ก็เลนส์หกร้อยมิลถึงแม้จะใช้กับกล้องฟูลเฟรมมุมภาพมันก็ยังแคบไป..การที่จะจัดนกที่กำลังบินให้อยู่ในเฟรมไม่ใช่เรื่องง่ายๆครับ..ฮ่าๆๆ..ผมเองยังต้องถอยซูมมาถ่ายแถวๆ 3-400 มิลเลย..
ส่วนคุณหลินใช้ ซูม 200-400 ของแคนน่อน..ไม่เป็นปัญหาครับ..

[..ความเปรียวและความเร็วของนกน้อยกว่าจาบคาหัวเขียวที่บินโฉบจับเหยื่อกลางอากาศครับ..เพราะนั่นเค้าเปลี่ยนทิศทางกระทันหันตลอดเวลา..แต่ที่นี่ความยากอยู่ที่จำนวนนกที่บินตัดกันไปมาชวนตาลาย..ไม่รู้จะเลือกถ่ายตัวไหนดี..และหลายครั้งที่ถ่ายได้จังหวะดี..แต่โดนตัวอื่นซ้อนอยู่หน้าตัวที่เราถ่าย..]

..ความเปรียวและความเร็วของนกน้อยกว่าจาบคาหัวเขียวที่บินโฉบจับเหยื่อกลางอากาศครับ..เพราะนั่นเค้าเปลี่ยนทิศทางกระทันหันตลอดเวลา..
แต่ที่นี่ความยากอยู่ที่จำนวนนกที่บินตัดกันไปมาชวนตาลาย..ไม่รู้จะเลือกถ่ายตัวไหนดี..และหลายครั้งที่ถ่ายได้จังหวะดี..แต่โดนตัวอื่นซ้อนอยู่หน้าตัวที่เราถ่าย..

[..สรุปผมว่าคุณหลินจากไต้หวันคงอยากมาลองประสิทธิภาพของกล้องใหม่และเลนส์ใหม่แหละ..ถึงได้ร่ำร้องให้พามาที่นี่..และคงซึ้งใจไปแล้วว่าถ้าจัดซัพเจคให้อยู่ในเฟรมได้ทัน..กล้องก็ออโต้โฟกัสให้ทัน..แต่ปัญหามันอยู่ที่คนว่าจะทำยังไงให้นกอยู่ในเฟรมได้ต่างหาก..ฮ่าๆๆคุณหลินทั้งสองยิงกันไปคนละสามสี่พันใบ..แล้วถึงยอมมานั่งกินกับข้าวเย็นชืดๆ..จนราวบ่ายสองคณะเราก็อำลาคนพลัดถิ่นมาที่วัดศรีเมือง..เพื่อซื้อทุเรียนหมอนทองหกสิบกว่ากิโลกับกรุงเทพครับ....ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..]

..สรุปผมว่าคุณหลินจากไต้หวันคงอยากมาลองประสิทธิภาพของกล้องใหม่และเลนส์ใหม่แหละ..ถึงได้ร่ำร้องให้พามาที่นี่..
และคงซึ้งใจไปแล้วว่าถ้าจัดซัพเจคให้อยู่ในเฟรมได้ทัน..กล้องก็ออโต้โฟกัสให้ทัน..แต่ปัญหามันอยู่ที่คนว่าจะทำยังไงให้นกอยู่ในเฟรมได้ต่างหาก..ฮ่าๆๆ
คุณหลินทั้งสองยิงกันไปคนละสามสี่พันใบ..แล้วถึงยอมมานั่งกินกับข้าวเย็นชืดๆ..จนราวบ่ายสองคณะเราก็อำลาคนพลัดถิ่นมาที่วัดศรีเมือง..เพื่อซื้อทุเรียนหมอนทองหกสิบกว่ากิโลกับกรุงเทพครับ..
..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..