ต่อไป »

[..มันอยู่ในช่วงที่ปิดพะเนินทุ่งครับ..ด้วยทางอุทยานต้องการจะทำถนนใหม่โดยเกรดบดอัดดินและราดยางบนถนนเส้นเดิม..จากแค้มป์บ้านกร่างไปจนถึงพะเนินทุ่ง..ด้วยว่าเส้นทางปัจจุบันนั้นเป็นหลุมบ่อร่องน้ำเซาะจนหินล่อนขึ้นมาเป็นก้อนๆ..ไม่สะดวกกับการเดินทาง..ระยะทางจากบ้านกร่างไปถึงพะเนินทุ่งแค่สิบหกกิโล..แต่ต้องใช้เวลาเดินทางกว่าชั่วโมง..และต้องใช้รถโฟร์วีลเท่านั้นจึงจะผ่านเส้นทางได้..อีกทั้งสร้างความเสียหายต่อช่วงล่างและยางรถที่ใช้เส้นทางเป็นอย่างยิ่ง....ได้งบประมาณมาแล้ว..แต่ปัญหาเกิดเพราะนักอนุรักษ์ธรรมชาติคัดค้านการก่อสร้างนี้.ด้วยเหตุผลว่าหากสร้างทางดีๆแล้วจะมีพวกซิ่งรถตอนเช้าเพื่อรีบขึ้นไปพะเนินทุ่งให้ทันชมหมอก..และเมื่อถนนดีแล้วก็จะมีจำนวนนักท่องเที่ยวเข้ามามาก..ซึ่งจะสร้างความโกลาหลให้กับป่าแห่งนี้..และจะมีสัตว์ป่าถูกรถซึ่งวิ่งด้วยความเร็วชนตายมากมายเหมือนเช่นเขาใหญ่....แต่ผมว่าไอ้เหตุผลหลังนี่ฟังไม่ค่อยขึ้นครับ..เพราะภูมิประเทศของพะเนินทุ่งนั้นเส้นทางมันชันกว่าเขาใหญ่เยอะ..ใครไปซิ่งถ้าพลาดก็หมายถึงลงเหวชนิดไม่ต้องไปหาศพ..เหอๆในเมื่อยังตกลงกันไม่ได้ทางอุทยานก็เลยสั่งปิดซะเลย...ทีนี้แห้วกันหมดทั้งคนดูหมอกและคนดูนก....แต่ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันคุณพงษ์พันธ์โทรมาบอกว่าได้ยินข่าวว่าทางอุทยานอนุญาติให้ขับรถเข้าไปได้ถึง กม.18 กร์อปกับคุณหลินบ่นว่าอยากไปถ่ายนก..ผมจึงติดต่อจองบ่อน้าหนึ่งไว้ในวันพรุ่งนี้..ส่วนวันนี้คุณหลินขับรถมารับตอนตีห้า..จากนั้นผมพามาบ้านกร่างครับ...เรามาถึงเอาสายพอควร..และในระหว่างเส้นทางราวกิโลเมตรที่สิบเอ็ดผมก็เห็นเจ้านี่เกาะตากแดดยามเช้าอยู่....เลี้ยวเบี่ยงตะแคงรถให้คุณหลินถ่ายก่อน..เมื่อคุณหลินพอแล้วก็เบี่ยงรถให้ทางผมถ่ายบ้างครับ....เหยี่ยวรุ้ง..Crested Serpent-Eagle. ขนาดราวๆ 76-84 เซนติเมตร..เพศผู้-เมียเหมือนกันจนเราแยกไม่ออก..เป็นนกประจำถิ่นอาศัยหากินตามป่าดิบและป่าเบญจพรรณ..พบเจอได้แทบทั่วประเทศ..ในระดับพื้นราบจนถึงความสูง 2500 เมตรจากระดับน้ำทะเล]

..มันอยู่ในช่วงที่ปิดพะเนินทุ่งครับ..ด้วยทางอุทยานต้องการจะทำถนนใหม่โดยเกรดบดอัดดินและราดยางบนถนนเส้นเดิม..จากแค้มป์บ้านกร่างไปจนถึงพะเนินทุ่ง..
ด้วยว่าเส้นทางปัจจุบันนั้นเป็นหลุมบ่อร่องน้ำเซาะจนหินล่อนขึ้นมาเป็นก้อนๆ..ไม่สะดวกกับการเดินทาง..ระยะทางจากบ้านกร่างไปถึงพะเนินทุ่งแค่สิบหกกิโล..แต่ต้องใช้เวลาเดินทางกว่าชั่วโมง..
และต้องใช้รถโฟร์วีลเท่านั้นจึงจะผ่านเส้นทางได้..อีกทั้งสร้างความเสียหายต่อช่วงล่างและยางรถที่ใช้เส้นทางเป็นอย่างยิ่ง..
..ได้งบประมาณมาแล้ว..แต่ปัญหาเกิดเพราะนักอนุรักษ์ธรรมชาติคัดค้านการก่อสร้างนี้.ด้วยเหตุผลว่าหากสร้างทางดีๆแล้วจะมีพวกซิ่งรถตอนเช้าเพื่อรีบขึ้นไปพะเนินทุ่งให้ทันชมหมอก..
และเมื่อถนนดีแล้วก็จะมีจำนวนนักท่องเที่ยวเข้ามามาก..ซึ่งจะสร้างความโกลาหลให้กับป่าแห่งนี้..และจะมีสัตว์ป่าถูกรถซึ่งวิ่งด้วยความเร็วชนตายมากมายเหมือนเช่นเขาใหญ่..
..แต่ผมว่าไอ้เหตุผลหลังนี่ฟังไม่ค่อยขึ้นครับ..เพราะภูมิประเทศของพะเนินทุ่งนั้นเส้นทางมันชันกว่าเขาใหญ่เยอะ..ใครไปซิ่งถ้าพลาดก็หมายถึงลงเหวชนิดไม่ต้องไปหาศพ..เหอๆ
ในเมื่อยังตกลงกันไม่ได้ทางอุทยานก็เลยสั่งปิดซะเลย...ทีนี้แห้วกันหมดทั้งคนดูหมอกและคนดูนก..
..แต่ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันคุณพงษ์พันธ์โทรมาบอกว่าได้ยินข่าวว่าทางอุทยานอนุญาติให้ขับรถเข้าไปได้ถึง กม.18  กร์อปกับคุณหลินบ่นว่าอยากไปถ่ายนก..ผมจึงติดต่อจองบ่อน้าหนึ่งไว้ในวันพรุ่งนี้..
ส่วนวันนี้คุณหลินขับรถมารับตอนตีห้า..จากนั้นผมพามาบ้านกร่างครับ...เรามาถึงเอาสายพอควร..และในระหว่างเส้นทางราวกิโลเมตรที่สิบเอ็ดผมก็เห็นเจ้านี่เกาะตากแดดยามเช้าอยู่..
..เลี้ยวเบี่ยงตะแคงรถให้คุณหลินถ่ายก่อน..เมื่อคุณหลินพอแล้วก็เบี่ยงรถให้ทางผมถ่ายบ้างครับ..
..เหยี่ยวรุ้ง..Crested  Serpent-Eagle.  ขนาดราวๆ 76-84 เซนติเมตร..เพศผู้-เมียเหมือนกันจนเราแยกไม่ออก..
เป็นนกประจำถิ่นอาศัยหากินตามป่าดิบและป่าเบญจพรรณ..พบเจอได้แทบทั่วประเทศ..ในระดับพื้นราบจนถึงความสูง 2500 เมตรจากระดับน้ำทะเล

[..จากนั้นเมื่อเข้าไปถึงบ้านกร่างก็จ๋อยครับ...เพราะหัวหน้าสมพงษ์แจ้งว่าคำสั่งจากเบื้องบนยังเหมือนเดิม..คือให้รถทุกคันมาได้แค่แค้มป์บ้านกร่าง..ที่ว่าให้ไปถึง กม.18 นั้นไม่จริง..ใครจะเข้าไปนั้นอนุญาติให้เดินเอา..ฮ่าๆๆ..สี่กิโลนี่ตัวเปล่ายังพอไหว..แต่ถ้าต้องแบกกล้องไปด้วยนั้นอย่าว่าแต่คุณหลินเลย..ผมเองก็ขอลาครับ....ก็เลยเดินหาถ่ายนกแถวๆแค้มป์นั่นแหละ..ไหนๆก็มาแล้วนี่..จับแมลงคอแดง..Red-throated Flycatcher. ขนาดราว 13-13.5 เซนติเมตร เจ้านี่เป็นเพศผู้ครับ..แต่ช่วงนี้สีขนที่คอยังแดงไม่จัด..เป็นนกอพยบที่พบได้ทั่วประเทศในช่วงที่หน้าอพยบของเค้า..มาหากินตามป่าโปร่ง-สวนผลไม้-สวนสาธารณะ..ในระดับพื้นราบจนถึงความสูง 2153 เมตร]

..จากนั้นเมื่อเข้าไปถึงบ้านกร่างก็จ๋อยครับ...เพราะหัวหน้าสมพงษ์แจ้งว่าคำสั่งจากเบื้องบนยังเหมือนเดิม..คือให้รถทุกคันมาได้แค่แค้มป์บ้านกร่าง..ที่ว่าให้ไปถึง กม.18 นั้นไม่จริง..
ใครจะเข้าไปนั้นอนุญาติให้เดินเอา..ฮ่าๆๆ..สี่กิโลนี่ตัวเปล่ายังพอไหว..แต่ถ้าต้องแบกกล้องไปด้วยนั้นอย่าว่าแต่คุณหลินเลย..ผมเองก็ขอลาครับ..
..ก็เลยเดินหาถ่ายนกแถวๆแค้มป์นั่นแหละ..ไหนๆก็มาแล้วนี่
..จับแมลงคอแดง..Red-throated  Flycatcher.  ขนาดราว 13-13.5 เซนติเมตร  เจ้านี่เป็นเพศผู้ครับ..แต่ช่วงนี้สีขนที่คอยังแดงไม่จัด..
เป็นนกอพยบที่พบได้ทั่วประเทศในช่วงที่หน้าอพยบของเค้า..มาหากินตามป่าโปร่ง-สวนผลไม้-สวนสาธารณะ..ในระดับพื้นราบจนถึงความสูง 2153 เมตร

[..เจ้านี่ถ่ายมาเยอะ..แต่เอามาลงแค่ท่าเดียวครับ..พอเค้าหันอีกข้างมาผมไม่ถ่ายเพราะตาขวาเค้าบอด....จับแมลงอกสีฟ้า..Hainan Blue Flycatcher. เพศผู้ขนาดราวๆ 14 เซนติเมตร..เป็นนกประจำถิ่นที่พบได้ทางภาคเหนือและตะวันตก..มีประปรายทางตะวันออกและอิสานบางจุด..ส่วนทางภาคใต้ไม่มีอาศัยหากินตามป่าดิบ-ป่าโปร่ง-ป่าไผ่ในระดับพื้นราบจนถึงความสูง 1020 เมตร.]

..เจ้านี่ถ่ายมาเยอะ..แต่เอามาลงแค่ท่าเดียวครับ..พอเค้าหันอีกข้างมาผมไม่ถ่ายเพราะตาขวาเค้าบอด..
..จับแมลงอกสีฟ้า..Hainan  Blue  Flycatcher.  เพศผู้ขนาดราวๆ 14 เซนติเมตร..
เป็นนกประจำถิ่นที่พบได้ทางภาคเหนือและตะวันตก..มีประปรายทางตะวันออกและอิสานบางจุด..ส่วนทางภาคใต้ไม่มี
อาศัยหากินตามป่าดิบ-ป่าโปร่ง-ป่าไผ่ในระดับพื้นราบจนถึงความสูง 1020 เมตร.

[..เจ้านี่มาเมียงๆมองๆเพื่อจะเจาะไม้ทำรังอยู่นหน้าที่ทำการแค้มป์ครับ....โพระดกหน้าผากดำ..Blue-eared Barbet เพศผู้-เมียหน้าตาเหมือนกัน..ขนาดราวๆ 17-18 เซนติเมตร..เป็นนกประจำถิ่นที่พบตามป่าเขาทั่วประเทศ..แต่จะแยกย่อยเป็นสองสายพันธ์..ตัวนี้เป็นตัวสายพันธ์ย่อยทางใต้..โดยมร์าคใต้ตาขนเป็นสีแดง..ส่วนของทางเหนือเป็นสีเหลืองครับ..ถ่ายเจ้านี่แล้วผมก็เดินร่อนไปทั่วแค้มป์..ไปเจอนักถ่ายนกท่านนึงอายุอานามน่าจะราวหกสิบกว่าแบกกล้องโซนี่เดินหาถ่ายนกอยู่..ผมก็เลยรี่เข้าไปสอบถามว่าได้อะไรมาจากตรงไหนบ้าง..แต่เค้าหยิ่งครับ..ถามอะไรก็ไม่ตอบ..ผมนึกเอะใจเลยสปีคอิงลิชไป..คราวนี้ได้เรื่องครับ..เค้าเป็นคนพม่าบินมาจากย่างกุ้งแล้วเช่ารถมากับเพื่อนสองคนมาถ่ายนกที่นี่..ด้วยว่ากิตติศัพท์เรื่องนกของป่าแก่งกระจานเราดังไกลไปถึงพม่า..แต่โชคร้ายที่เค้าไม่รู้มาก่อนว่าตอนนี้มันปิด..เลยมาเดินได้แค่ที่แค้มป์บ้านกร่างเหมือนผมนี่แหละ..ฮ่าๆๆ..ผมเลยชวนเค้ามาเอาเจ้าโพระดกนี่และผูกมิตรขอเฟซเค้าไว้..เผื่อวันข้างหน้าได้บินไปถ่ายนกบ้านเค้ามั่ง..]

..เจ้านี่มาเมียงๆมองๆเพื่อจะเจาะไม้ทำรังอยู่นหน้าที่ทำการแค้มป์ครับ..
..โพระดกหน้าผากดำ..Blue-eared  Barbet เพศผู้-เมียหน้าตาเหมือนกัน..ขนาดราวๆ 17-18 เซนติเมตร..
เป็นนกประจำถิ่นที่พบตามป่าเขาทั่วประเทศ..แต่จะแยกย่อยเป็นสองสายพันธ์..ตัวนี้เป็นตัวสายพันธ์ย่อยทางใต้..โดยมร์าคใต้ตาขนเป็นสีแดง..ส่วนของทางเหนือเป็นสีเหลืองครับ
..ถ่ายเจ้านี่แล้วผมก็เดินร่อนไปทั่วแค้มป์..ไปเจอนักถ่ายนกท่านนึงอายุอานามน่าจะราวหกสิบกว่าแบกกล้องโซนี่เดินหาถ่ายนกอยู่..ผมก็เลยรี่เข้าไปสอบถามว่าได้อะไรมาจากตรงไหนบ้าง..แต่เค้าหยิ่งครับ..ถามอะไรก็ไม่ตอบ..
ผมนึกเอะใจเลยสปีคอิงลิชไป..คราวนี้ได้เรื่องครับ..เค้าเป็นคนพม่าบินมาจากย่างกุ้งแล้วเช่ารถมากับเพื่อนสองคนมาถ่ายนกที่นี่..ด้วยว่ากิตติศัพท์เรื่องนกของป่าแก่งกระจานเราดังไกลไปถึงพม่า..
แต่โชคร้ายที่เค้าไม่รู้มาก่อนว่าตอนนี้มันปิด..เลยมาเดินได้แค่ที่แค้มป์บ้านกร่างเหมือนผมนี่แหละ..ฮ่าๆๆ..ผมเลยชวนเค้ามาเอาเจ้าโพระดกนี่และผูกมิตรขอเฟซเค้าไว้..เผื่อวันข้างหน้าได้บินไปถ่ายนกบ้านเค้ามั่ง..

[..อยู่ไม่ทันถึงเที่ยงคุณหลินก็เซ็งละ..บอกว่าลงไปหาข้าวกินแล้วไปนั่งบ่อบ้านป้าเอกดีกว่า..ระหว่างทางลงแถวกิโลเมตรที่สิบก็มาเจอเจ้านี่เกาะอยู่..คือเค้าอยู่ที่นี่ประจำครับ....ตะขาบดง..Dollarbird ขนาดราว 30 เซนติเมตร เพศผู้-เมียเหมือนกัน..เป็นนกประจำถิ่นที่พบได้บ่อย..และมีที่อพยบมาซึ่งมีน้อยค่อนข้างหายาก....ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..]

..อยู่ไม่ทันถึงเที่ยงคุณหลินก็เซ็งละ..บอกว่าลงไปหาข้าวกินแล้วไปนั่งบ่อบ้านป้าเอกดีกว่า..
ระหว่างทางลงแถวกิโลเมตรที่สิบก็มาเจอเจ้านี่เกาะอยู่..คือเค้าอยู่ที่นี่ประจำครับ..
..ตะขาบดง..Dollarbird  ขนาดราว 30 เซนติเมตร  เพศผู้-เมียเหมือนกัน..เป็นนกประจำถิ่นที่พบได้บ่อย..และมีที่อพยบมาซึ่งมีน้อยค่อนข้างหายาก..
..ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม+ชี้แนะ...และขอบคุณพื้นที่แห่งนี้ครับ..